28/36 Regel
Wat is de 28/36-regel?
De term 28/36-regel verwijst naar een gezond verstand-regel die wordt gebruikt om het bedrag van de schuld te berekenen dat een individu of huishouden zou moeten aannemen. Volgens deze regel mag een huishouden maximaal 28% van zijn bruto maandinkomen besteden aan de totale woonlasten en niet meer dan 36% aan de totale schuldendienst, inclusief huisvesting en andere schulden zoals creditcards. Kredietverstrekkers gebruiken deze regel vaak om te beoordelen of kredietnemers aan kredietnemers moeten worden verstrekt.
Belangrijkste leerpunten
- De 28/36-regel helpt te bepalen hoeveel schulden een huishouden veilig kan aangaan op basis van hun inkomen, andere schulden en levensstijl.
- Sommige consumenten gebruiken de 28/36-regel bij het plannen van hun maandbudget.
- Het volgen van de 28/36-regel kan helpen om de kans op kredietgoedkeuring te vergroten, zelfs als een consument niet onmiddellijk krediet aanvraagt.
- Veel onderschrijvers variëren hun parameters rond de 28/36-regel, waarbij sommige onderschrijvers lagere percentages eisen en andere hogere percentages.
Inzicht in de 28/36-regel
Kredietverstrekkers gebruiken verschillende criteria om te bepalen of kredietaanvragen moeten worden goedgekeurd. Een van de belangrijkste overwegingen is de kredietscore van een persoon. Ze vereisen meestal dat een kredietscore binnen een bepaald bereik valt voordat kredietgoedkeuring wordt overwogen. Een kredietscore is echter niet de enige overweging. Kredietverstrekkers houden ook rekening met het inkomen en de schuld-tot-inkomen (DTI) ratio van een lener.
Een andere factor is de 28/36, een belangrijke berekening die de financiële gezondheid van een consument bepaalt. Het helpt bepalen hoeveel schulden een consument veilig kan overnemen op basis van zijn inkomen, andere schulden en financiële behoeften – het uitgangspunt is dat schuldenlasten die de 28/36 parameters overschrijden waarschijnlijk moeilijk te onderhouden zijn voor een individu of huishouden en uiteindelijk kunnen leiden tot standaard. Deze regel is een richtlijn die kredietverstrekkers gebruiken om de verzekeringstechnische vereisten te structureren. Sommige kredietverstrekkers kunnen deze parameters variëren op basis van de kredietscore van een lener, waardoor leners met een hoge kredietscore mogelijk iets hogere DTI-ratio’s kunnen hebben.
De meeste traditionele kredietverstrekkers eisen een maximale gezinsuitgaven-inkomensratio van 28% en een maximale totale schuld / inkomen-ratio van 36% voor goedkeuring van de lening.
Kredietverstrekkers die de 28/36-regel gebruiken bij hun kredietbeoordeling, kunnen in hun kredietaanvraag vragen opnemen over huisvestingskosten en uitgebreide schuldenrekeningen. Elke kredietverstrekker stelt zijn of haar eigen parameters voor de huisvestingsschuld en de totale schuld vast als onderdeel van hun acceptatieprogramma. Dit betekent dat de betalingen van huishoudelijke uitgaven, voornamelijk huur- of jaarinkomen. Evenzo kunnen de totale schuldbetalingen niet meer bedragen dan 36% van het inkomen.
Speciale overwegingen
Aangezien de 28/36-regel een standaard is die de meeste kredietverstrekkers gebruiken voordat ze een krediet voorschrijven, moeten consumenten op de hoogte zijn van de regel voordat ze een krediet aanvragen. Dat komt omdat kredietverstrekkers kredietcontroles uitvoeren voor elke aanvraag die ze ontvangen. Deze harde vragen verschijnen op het kredietrapport van een consument. Het hebben van meerdere vragen in een korte periode kan van invloed zijn op de kredietscore van een consument en kan de kans op krediet in de toekomst verkleinen.
Voorbeeld van de 28/36 regel
Hier is een hypothetisch voorbeeld om te laten zien hoe de 28/36-regel echt werkt. Stel dat een persoon of gezin een maandelijks inkomen van $ 5.000 naar huis brengt. Als ze zich aan de 28/36-regel willen houden, kunnen ze $ 1.000 uitschrijven voor een maandelijkse hypotheekbetaling en huisvestingskosten. Dit zou een extra $ 800 overhouden voor het doen van andere soorten leningaflossingen.