Obligatiespreads: een leidende indicator voor forex
De wereldmarkten zijn slechts één groot onderling verbonden web. We zien vaak dat de prijzen van grondstoffen en futures de bewegingen van valuta’s beïnvloeden, en vice versa. Hetzelfde geldt voor de relatie tussen valuta’s en obligatiespreiding (het verschil tussen de rentetarieven van landen): de prijs van valuta’s kan van invloed zijn op de monetairbeleidsbeslissingen van centrale banken over de hele wereld, maar monetairbeleidsbeslissingen en rentetarieven kunnen ook de prijsactie van valuta’s.
Belangrijkste leerpunten:
- De relatie tussen valuta’s en obligatiespread beïnvloedt de rentetarieven van landen.
- De prijs van valuta’s kan van invloed zijn op de monetairbeleidsbeslissingen van centrale banken over de hele wereld.
- Monetaire beleidsbeslissingen en rentetarieven kunnen ook de prijsactie van valuta’s dicteren.
- Een sterkere valuta voorkomt doorgaans inflatie, terwijl een zwakkere valuta de inflatie stimuleert.
- Door de relaties tussen valuta’s en beslissingen van de centrale bank te begrijpen en te observeren, kunnen beleggers de bewegingen van valuta’s voorspellen en hiervan profiteren.
Inzicht in de relatie tussen valuta’s en obligatiespread
Een sterkere valuta helpt de inflatie te drukken, terwijl een zwakkere valuta de inflatie zal stimuleren. Centrale banken profiteren van deze relatie als een indirect middel om het monetaire beleid van hun respectieve landen effectief te beheren. Door deze relaties en hun patronen te begrijpen en te observeren, hebben beleggers een kijkje in de valutamarkt en daarmee een middel om valutaschommelingen te voorspellen en er voordeel uit te halen.
Rente en valuta
Om te zien hoe rentetarieven een rol hebben gespeeld bij het dicteren van valuta, kunnen we kijken naar het recente verleden. Na het uiteenspatten van de tech bubble in 2000, handelaren ging van het zoeken naar een zo hoog mogelijk rendement te concentreren op het behoud van kapitaal. Maar aangezien de Verenigde Staten rentetarieven aanboden onder de 2% (en zelfs lager), gingen veel hedgefondsen en degenen die toegang hadden tot de internationale markten naar het buitenland op zoek naar hogere opbrengsten.
Australië, met dezelfde risicofactor als de Verenigde Staten, bood rentetarieven van meer dan 5%. Zo trok het grote stromen investeringsgeld het land binnen en op zijn beurt activa in de Australische dollar.
Deze grote verschillen in rentetarieven leidden tot de opkomst van de carry trade, een rentearbitragestrategie die profiteert van de renteverschillen tussen twee grote economieën en tegelijkertijd probeert te profiteren van de algemene richting of trend van het valutapaar. Bij deze transactie wordt de ene valuta gekocht en deze met een andere gefinancierd. De meest gebruikte valuta’s om carry-trades te financieren, zijn de Japanse yen en de Zwitserse frank vanwege de uitzonderlijk lage rentetarieven in hun land.
De populariteit van de carry-handel is een van de belangrijkste redenen voor de sterkte die wordt gezien in paren, zoals de Australische dollar en de Japanse yen (AUD / JPY), de Australische dollar en de Amerikaanse dollar ( AUD / USD ), de Nieuw-Zeelandse dollar. en de Amerikaanse dollar ( NZD / USD ), en de Amerikaanse dollar en de Canadese dollar ( USD / CAD ).
Het is echter moeilijk voor individuele beleggers om geld heen en weer te sturen tussen bankrekeningen over de hele wereld. De retailmarge op de wisselkoersen kan eventuele extra opbrengsten die beleggers zoeken, compenseren. Aan de andere kant hebben investeringsbanken, hedgefondsen, institutionele beleggers en grote commodity trading advisors (CTA’s) over het algemeen de mogelijkheid om toegang te krijgen tot deze wereldwijde markten en de slagkracht om lage spreads te hanteren.
Het resultaat is dat ze geld heen en weer schuiven op zoek naar de hoogste opbrengsten met het laagste staatsschuldrisico (of het risico op wanbetaling). Als het op de onderste regel aankomt, bewegen wisselkoersen op basis van veranderingen in geldstromen.
Inzicht voor investeerders
Individuele beleggers kunnen profiteren van deze verschuivingen in stromen door de rendementspreads en de verwachtingen voor renteveranderingen die in die rentespreads zijn ingebed, te volgen. De volgende grafiek is slechts één voorbeeld van de sterke relatie tussen renteverschillen en de prijs van een valuta.
Figuur 1
Merk op hoe de blips op de hitlijsten bijna perfecte spiegelbeelden zijn. De grafiek laat ons zien dat het renteverschil over vijf jaar tussen de Australische dollar en de Amerikaanse dollar (weergegeven door de blauwe lijn) tussen 1989 en 1998 afnam.3 Dit viel samen met een brede uitverkoop van de Australische dollar ten opzichte van de US dollar.
Toen het renteverschil in de zomer van 2000 weer begon te stijgen, reageerde de Australische dollar een paar maanden later met een vergelijkbare stijging. Het spreadvoordeel van 2,5% van de Australische dollar ten opzichte van de Amerikaanse dollar in de komende drie jaar staat gelijk aan een stijging van 37% van de AUD / USD.
Die handelaren die erin slaagden om in deze handel te komen, genoten niet alleen van de aanzienlijke kapitaalgroei, maar verdienden ook het jaarlijkse renteverschil. Daarom, op basis van de hierboven getoonde relatie, zou de AUD / USD uiteindelijk ook dalen als het renteverschil tussen Australië en de Verenigde Staten (zoals verwacht) zou blijven verkleinen (zoals verwacht) vanaf de laatste datum op de grafiek.
Dit verband tussen renteverschillen en valutakoersen is niet uniek voor de AUD / USD; hetzelfde soort patroon is te zien in USD / CAD, NZD / USD en GBP / USD. Bekijk het volgende voorbeeld van het renteverschil van vijfjarige obligaties uit Nieuw-Zeeland en de VS ten opzichte van de NZD / USD.
Figuur 2
De grafiek geeft een nog beter voorbeeld van obligatiespreads als leidende indicator. Het dieptepunt bereikte het dieptepunt in het voorjaar van 1999, terwijl de NZD / USD pas in het najaar van 2000 zijn dieptepunt bereikte. Op dezelfde manier begon het renteverschil te stijgen in de zomer van 2000, maar de NZD / USD begon te stijgen in het begin van de herfst van 2001. Het hoogste rendement op de rendementspread in de zomer van 2002 kan in de toekomst aanzienlijk zijn buiten de grafiek.
De geschiedenis leert dat de beweging in het renteverschil tussen Nieuw-Zeeland en de VS uiteindelijk wordt weerspiegeld door het valutapaar. Als het renteverschil tussen Nieuw-Zeeland en de VS zou blijven dalen, zou het renteverschil voor de NZD / USD naar verwachting ook zijn top bereiken.
Andere beoordelingsfactoren
De spreads van zowel de vijf- als de tienjarige obligatierente kunnen worden gebruikt om valuta’s te meten. De algemene regel is dat wanneer de rendementspread groter wordt ten gunste van een bepaalde valuta, die valuta in waarde zal stijgen ten opzichte van andere valuta’s. Maar vergeet niet dat valutaschommelingen niet alleen worden beïnvloed door feitelijke renteveranderingen, maar ook door de verschuiving in de economische beoordeling of het verhogen of verlagen van rentetarieven door centrale banken. De onderstaande tabel illustreert dit punt.
figuur 3
Volgens wat we in de grafiek kunnen waarnemen, leiden verschuivingen in de economische beoordeling van de Federal Reserve meestal tot scherpe bewegingen in de Amerikaanse dollar. De grafiek geeft aan dat in 1998, toen de Fed overschakelde van economische verkrapping (wat betekent dat de Fed de rente wilde verhogen) naar neutrale vooruitzichten, de dollar daalde zelfs voordat de Fed de rente opging (merk op dat op 5 juli 1998 de blauwe lijn keldert voor de rode lijn).
Dezelfde soort beweging van de dollar wordt gezien als de Fed verplaatst van een neutrale tot licht krimpende eind 1999 en opnieuw toen hij verhuisde naar een eenvoudiger monetair beleid in 2001. In feite, zodra de Fed zelfs maar overwogen het verlagen van tarieven reageerde de dollar met een scherpe uitverkoop. Als deze relatie in de toekomst zou blijven standhouden, zouden investeerders kunnen verwachten dat er iets meer ruimte is voor de dollar om zich te herstellen.
Wanneer het gebruik van rentetarieven om valuta’s te voorspellen, niet werkt
Ondanks het enorme aantal scenario’s waarin deze strategie voor het voorspellen van valutabewegingen werkt, is het zeker niet de heilige graal om geld te verdienen op de valutamarkten. Er zijn een aantal scenario’s waarin deze strategie kan mislukken:
Ongeduld
Zoals aangegeven in de bovenstaande voorbeelden, bevorderen deze relaties een langetermijnstrategie. Het dieptepunt van valuta’s komt mogelijk pas een jaar nadat de renteverschillen het dieptepunt hebben bereikt. Als een handelaar zich niet kan binden aan een tijdshorizon van minimaal zes tot twaalf maanden, kan het succes van deze strategie aanzienlijk afnemen. De reden? Valuta taxaties weerspiegelen de economische fundamentals in de tijd. Er zijn vaak tijdelijke onevenwichtigheden tussen een valutapaar die de werkelijke onderliggende fundamenten tussen die landen kunnen vertroebelen.
Te veel hefboomwerking
Handelaren die te veel hefboomwerking gebruiken, zijn mogelijk ook niet geschikt voor de breedte van deze strategie. Als een handelaar bijvoorbeeld 10 keer hefboomwerking zou gebruiken bij een rendementsverschil van 2%, zou het 2% in 20% veranderen, en veel bedrijven bieden tot 100 keer hefboomwerking, waardoor handelaren worden verleid om een hoger risico te nemen en proberen 2% om te draaien. tot 200%. Aan hefboomwerking zijn echter risico’s verbonden, en de toepassing van te veel hefboomwerking kan een belegger voortijdig uit een langetermijntransactie schoppen omdat hij niet kan omgaan met kortetermijnschommelingen in de markt.
Aandelen worden aantrekkelijker
De sleutel tot het succes van rendementstransacties in de jaren sinds de techzeepbel barstte, was het gebrek aan aantrekkelijke aandelenmarktrendementen. Er was begin 2004 een periode waarin de Japanse yen ondanks een nulrentebeleid een hoge vlucht nam. De reden hiervoor was dat de aandelenmarkt herstelde, en de belofte van hogere rendementen trok veel onderwogen fondsen aan. De meeste grote spelers hadden de afgelopen 10 jaar hun blootstelling aan Japan stopgezet omdat het land te maken had met een lange periode van stagnatie en een rentetarief van nul bood. Maar toen de economie tekenen van herstel vertoonde en de aandelenmarkt zich weer begon te herstellen, stroomde het geld terug naar Japan, ongeacht het aanhoudende nulrentebeleid van het land.
Dit toont aan hoe de rol van aandelen in de kapitaalstroom het succes van obligatierendementen die valutaschommelingen voorspellen, zou kunnen verminderen.
Risico-omgeving
Risicoaversie is een belangrijke motor van forexmarkten. Valutatransacties op basis van rendementen zijn doorgaans het meest succesvol in een risicozoekende omgeving en het minst succesvol in een risico-aversieomgeving. Dat wil zeggen dat beleggers in risicozoekende omgevingen de neiging hebben hun portefeuilles te herschikken en activa met een laag risico / hoge waarde te verkopen en activa met een hoger risico / lage waarde te kopen.
Risicovolle valuta’s – die met grote tekorten op de lopende rekening – worden gedwongen een hogere rente te bieden om beleggers te compenseren voor het risico van een hogere waardevermindering dan voorspeld door ongedekte rentepariteit. Het hogere rendement is de betaling van een belegger voor het nemen van dit risico. In tijden waarin beleggers echter meer risico-avers zijn, neigen de risicovollere valuta’s – waarop carry-trades vertrouwen voor hun rendement – te depreciëren. Risicovollere valuta’s hebben doorgaans tekorten op de lopende rekening en naarmate de risicobereidheid afneemt, trekken beleggers zich terug in de veiligheid van hun thuismarkten, waardoor deze tekorten moeilijker te financieren zijn.
Het is logisch om carry trades af te wikkelen in tijden van toenemende risicoaversie, aangezien ongunstige valutaschommelingen het rentevoordeel ten minste gedeeltelijk compenseren. Veel zakenbanken hebben vroege waarschuwingssignalen ontwikkeld voor toenemende risicoaversie. Dit omvat het monitoren van obligatiespreads van opkomende markten, swapspreads, high-yield spreads, forex-volatiliteit en volatiliteit op de aandelenmarkt. Krappere obligaties, swaps en hoogrentende spreads zijn risico-zoekende indicatoren, terwijl lagere forex- en aandelenmarktvolatiliteit duidt op risicoaversie.
Speciale overwegingen
Hoewel er risico’s kunnen zijn verbonden aan het gebruik van obligatiespreads om valutaschommelingen te voorspellen, zal een goede spreiding en aandacht voor de risicoomgeving het rendement verbeteren. Deze strategie heeft vele jaren gewerkt en kan nog steeds werken, maar bepalen welke valuta’s de opkomende hoogrentende landen zijn en welke valuta’s de opkomende laagrentende landen zijn, kan in de loop van de tijd veranderen.