Hedgefondsen: hogere opbrengsten of gewoon hoge kosten?

In tegenstelling tot beleggingsfondsen, beheren hedgefondsbeheerders actief beleggingsportefeuilles met als doel absoluut rendement, ongeacht de algemene markt- of indexbewegingen. Ze voeren hun handelsstrategieën ook met meer vrijheid dan een beleggingsfonds, waarbij ze doorgaans registratie bij de Securities and Exchange Commission (SEC) vermijden.

Er zijn twee fundamentele redenen om diversificatie na te streven. Maar hoe goed zijn hedgefondsen in het verstrekken van beide? Laten we kijken.

Potentieel voor hogere opbrengsten, vooral in een bearmarkt

Een hoger rendement is nauwelijks gegarandeerd. De meeste hedgefondsen beleggen in dezelfde effecten die beschikbaar zijn voor onderlinge fondsen en individuele beleggers. U kunt daarom redelijkerwijs alleen een hoger rendement verwachten als u een superieure manager selecteert of een tijdige strategie kiest. Veel experts beweren dat het selecteren van een getalenteerde manager het enige is dat er echt toe doet.

Dit helpt te verklaren waarom hedgefondsstrategieën niet schaalbaar zijn, wat betekent dat groter niet beter is. Met onderlinge fondsen kan een beleggingsproces worden gerepliceerd en aan nieuwe managers worden geleerd, maar veel hedgefondsen zijn opgebouwd rond individuele ‘sterren’, en genialiteit is moeilijk te klonen. Om deze reden zijn sommige van de betere fondsen waarschijnlijk klein.

Een tijdige strategie is ook van cruciaal belang. De vaak geciteerde statistieken van de Credit Suisse Hedge Fund Index met betrekking tot de prestaties van hedgefondsen zijn onthullend. Van januari 1994 tot maart 2021 – zowel via bull- als bearmarkten -presteerdede passieve S&P 500 Index beter dan alle grote hedgefondsstrategieën met meer dan 2,5% op jaarbasis.

Als uw marktvooruitzichten optimistisch zijn, heeft u een specifieke reden nodig om te verwachten dat een hedgefonds de index zal verslaan. Omgekeerd, als uw vooruitzichten bearish zijn, zouden hedgefondsen een aantrekkelijke activaklasse moeten zijn in vergelijking met buy-and-hold of long-only beleggingsfondsen.

Als we kijken naar de periode tot maart 2021, kunnen we zien dat de Credit Suisse Hedge Fund Index achterblijft bij de S&P 500 met een netto gemiddeld jaarlijks rendement van 7,34% versus 10,17% voor de S&P 500 (sinds januari 1994).

Diversificatievoordelen

Veel instellingen investeren in hedgefondsen voor diversificatievoordelen. Als u een beleggingsportefeuille heeft, zal het toevoegen van niet-gecorreleerde (en positief terugkerende) activa het totale portefeuillerisico verminderen. Hedge funds, omdat zij in dienst hebben derivaten, short verkopen, of niet-aandelenbeleggingen-tend niet gecorreleerd met breed te zijn beurs indexen. Maar nogmaals, de correlatie verschilt per strategie. Historische correlatiegegevens (bijv. Over de jaren negentig) blijven enigszins consistent, en hier is een redelijke hiërarchie:

Fat Tails zijn het probleem

Hedgefondsbeleggers worden blootgesteld aan meerdere risico’s en elke strategie heeft zijn eigen unieke risico’s. Bijvoorbeeld, long / short fondsen zijn blootgesteld aan de short squeeze.

De traditionele risicomaatstaf is de volatiliteit of de standaarddeviatie op jaarbasisvan het rendement. Verrassend genoeg tonen de meeste academische studies aan dat hedgefondsen gemiddeld minder volatiel zijn dan de markt. Zo bedroeg in de periode van januari 1994 tot maart 2021 de volatiliteit (standaarddeviatie op jaarbasis) van de S&P 500 ongeveer 14,9%, terwijl de volatiliteit van de geaggregeerde hedgefondsen slechts ongeveer 6,79% bedroeg.

Het probleem is dat het rendement van hedgefondsen niet het symmetrische rendementstraject volgt dat wordt geïmpliceerd door traditionele volatiliteit. In plaats daarvan zijn de rendementen van hedgefondsen vaak scheef. In het bijzonder hebben ze de neiging om negatief scheef te staan, wat betekent dat ze de gevreesde “dikke staarten” dragen, die meestal worden gekenmerkt door positieve opbrengsten, maar een paar gevallen van extreme verliezen.

Om deze reden kunnen maatstaven voor neerwaarts risico nuttiger zijn dan volatiliteit of Sharpe-ratio. Maatstaven voor neerwaarts risico, zoals Value at Risk (VaR), richten zich alleen op de linkerkant van de rendementsverdelingscurve waar verliezen optreden. Ze beantwoorden vragen als: “Hoe groot is de kans dat ik 15% van de hoofdsom in een jaar verlies?”

Fondsen van hedgefondsen

Omdat beleggen in één hedgefonds tijdrovende due diligence vereist en risico’s concentreert, zijn fondsen van hedgefondsen populair geworden. Dit zijn gepoolde fondsen die hun kapitaal verdelen over verschillende hedgefondsen, meestal in de buurt van 15 tot 25 verschillende hedgefondsen.

In tegenstelling tot de onderliggende hedgefondsen, worden deze voertuigen vaak geregistreerd bij de SEC en gepromoot bij individuele beleggers. Soms ook wel een “retail” dakfonds genoemd, kunnen de nettowaarde- en inkomenstests ook lager zijn dan normaal.

De voordelen van fondsen van hedgefondsen zijn onder meer automatische diversificatie, monitoringefficiëntie en selectie-expertise. Omdat deze fondsen in minimaal ongeveer acht fondsen worden belegd, zal het falen of ondermaats presteren van één hedgefonds het geheel niet ruïneren. Aangezien de dakfondsen geacht worden toezicht te houden op hun belangen en er een due diligence-onderzoek naar uit te voeren, zouden hun investeerders in theorie alleen moeten worden blootgesteld aan gerenommeerde hedgefondsen.

Ten slotte zijn deze fondsen van hedgefondsen vaak goed in het aantrekken van getalenteerde of onontdekte managers die mogelijk ‘onder de radar’ staan ​​van de bredere investeringsgemeenschap. In feite hangt het bedrijfsmodel van het dakfonds af van het identificeren van getalenteerde managers en het terugdringen van de portefeuille van ondermaats presterende managers.

Het grootste nadeel zijn de kosten, omdat deze fondsen een dubbele vergoedingsstructuur creëren. Doorgaans betaalt u een beheervergoeding (en misschien zelfs een prestatievergoeding) aan de fondsbeheerder naast de vergoedingen die normaal aan de onderliggende hedgefondsen worden betaald. De regelingen variëren, maar het is mogelijk dat u een beheervergoeding van 1% betaalt aan zowel het dakfonds als de onderliggende hedgefondsen.

Met betrekking tot prestatievergoedingen kunnen de onderliggende hedgefondsen 20% van hun winst in rekening brengen, en het is niet ongebruikelijk dat het dakfonds 10% extra in rekening brengt. Onder deze typische regeling betaalt u 2% per jaar plus 30% van de winst. Dit maakt kosten een serieus probleem, ook al is de beheervergoeding van 2% op zichzelf slechts ongeveer 1,5% hoger dan die van het gemiddelde small-cap beleggingsfonds.

Een ander belangrijk en onderschat risico is de mogelijkheid van overdiversificatie. Een dakfonds van hedgefondsen moet zijn posities coördineren, anders zal het geen waarde toevoegen: als het niet oppast, kan het onbedoeld een groep hedgefondsen verzamelen die zijn verschillende posities dupliceren, of – erger nog – het kan een representatieve steekproef worden van de hele markt.

Te veel individuele posities in hedgefondsen (met het oog op diversificatie) zullen waarschijnlijk de voordelen van actief beheer uithollen en in de tussentijd de dubbele vergoedingenstructuur oplopen. Er zijn verschillende onderzoeken uitgevoerd, maar de “sweet spot” lijkt rond de acht tot vijftien hedgefondsen te liggen.

Vragen om te stellen

Op dit moment weet u ongetwijfeld dat er belangrijke vragen zijn die u moet stellen voordat u in een hedgefonds of een fonds van hedgefondsen belegt. Kijk voordat je springt en zorg ervoor dat je je onderzoek doet.

Hier is een lijst met vragen waarmee u rekening moet houden bij het zoeken naar een belegging in een hedgefonds:

• Wie zijn de oprichters en de opdrachtgevers? Wat zijn hun achtergronden en referenties? Hoe lang duurt het voordat de oprichters / opdrachtgevers met pensioen gaan?
• Hoe lang bestaat het fonds? Wat is de eigendomsstructuur? (Is het bijvoorbeeld een naamloze vennootschap? Wie zijn de beherende leden? Worden er aandelencategorieën uitgegeven?)
• Wat is de vergoedingsstructuur en hoe worden opdrachtgevers / medewerkers vergoed?
• Wat is de fundamentele beleggingsstrategie (moet meer specifiek dan proprietary)?
• Hoe vaak wordt een taxatie uitgevoerd en hoe vaak worden rapporten opgesteld voor investeerders (of commanditaire vennoten)?
• Wat zijn de liquiditeitsvoorzieningen? (Bijvoorbeeld, wat is de uitsluitingsperiode?)
• Hoe meet en beoordeelt het fonds het risico (bijv. VaR )? Wat is het trackrecord met betrekking tot risico’s?
• Wie zijn de referenties?