Opsplitsing van de balans

De financiële overzichten van een bedrijf – balans, inkomsten en kasstroomoverzichten – zijn een belangrijke bron van gegevens voor het analyseren van de investeringswaarde van de aandelen. Aandelenbeleggers, zowel de doe-het-zelvers als degenen die de begeleiding van een beleggingsprofessional volgen, hoeven geen analytische experts te zijn om een analyse van de financiële overzichten uit te voeren. Tegenwoordig zijn er talloze bronnen van onafhankelijk aandelenonderzoek, online en in druk, die het “aantal crunching” voor u kunnen doen. Als u echter een serieuze aandeleninvesteerder wilt worden, is een basiskennis van de basisprincipes van het gebruik van financiële overzichten een must. In dit artikel helpen we u om meer vertrouwd te raken met de algemene structuur van de balans.

De structuur van een balans 

De balans van een bedrijf bestaat uit activa, passiva en eigen vermogen. Activa vertegenwoordigen zaken van waarde die een bedrijf bezit en in bezit heeft, of iets dat zal worden ontvangen en objectief kan worden gemeten. Verplichtingen zijn wat een bedrijf aan anderen verschuldigd is – schuldeisers, leveranciers, belastingautoriteiten, werknemers, enz. Het zijn verplichtingen die onder bepaalde voorwaarden en tijdsbestekken moeten worden betaald. Het eigen vermogen van een bedrijf vertegenwoordigt ingehouden winsten en fondsen die zijn bijgedragen door zijn aandeelhouders, die de onzekerheid accepteren die gepaard gaat met eigendomsrisico in ruil voor wat zij hopen dat een goed rendement op hun investering zal zijn.

De relatie tussen deze posten wordt uitgedrukt in de fundamentele balansvergelijking:

Activa = passiva + eigen vermogen

De betekenis van deze vergelijking is belangrijk. Over het algemeen dicteert de omzetgroei, of deze nu snel of langzaam is, een grotere activabasis hogere niveaus van voorraden, vorderingen en vaste activa ( installaties, eigendommen en uitrusting ). Naarmate de activa van een bedrijf groeien, hebben ook de passiva en / of het eigen vermogen de neiging om te groeien om de financiële positie in evenwicht te houden.

Hoe activa worden ondersteund of gefinancierd door een overeenkomstige groei in schulden, schulden en eigen vermogen, zegt veel over de financiële gezondheid van een bedrijf. Voorlopig volstaat het om te zeggen dat het bezit van een redelijke mix van verplichtingen en eigen vermogen, afhankelijk van de branche en branchekenmerken van een bedrijf, een teken is van een financieel gezond bedrijf. Hoewel het misschien een te simplistische kijk is op de fundamentele boekhoudkundige vergelijking, zouden beleggers een veel grotere aandelenwaarde in vergelijking met verplichtingen moeten beschouwen als een maatstaf voor een positieve investeringskwaliteit, omdat het bezit van een hoge schuld de kans kan vergroten dat een bedrijf met financiële problemen te maken krijgt.

Balansformaten

Standaard boekhoudkundige conventies presenteren de balans in een van de twee formaten: het rekeningformulier (horizontale presentatie) en het rapportageformulier (verticale presentatie). De meeste bedrijven geven de voorkeur aan de verticale rapportagevorm, die niet in overeenstemming is met de typische verklaring in de investeringsliteratuur van de balans, omdat er “twee kanten” zijn die in evenwicht zijn.

Of het formaat nu up-down of naast elkaar is, alle balansen zijn conform een ​​presentatie die de verschillende rekeningboekingen in vijf secties plaatst:

Activa = passiva + eigen vermogen

• Vlottende activa (korte termijn): posten die binnen één jaar in geld kunnen worden omgezet • Vaste activa (lange termijn): posten met een meer permanent karakter Als totale activa zijn dit = • Kortlopende schulden (korte termijn): verplichtingen vervallen binnen een jaar • Langlopende verplichtingen (langlopend): verplichtingen met een looptijd van meer dan één jaar Deze totale verplichtingen + • Eigen vermogen (permanent): aandeelhoudersbelegging en ingehouden winsten

Accountpresentatie

In de hierboven genoemde activapunten worden de rekeningen weergegeven in aflopende volgorde van hun liquiditeit (hoe snel en gemakkelijk ze kunnen worden omgezet in contanten). Evenzo worden de passiva opgesomd in de volgorde van hun betalingsprioriteit. In financiële verslaggeving zijn de termen “kortlopend” en “langlopend” synoniem met respectievelijk de termen “korte termijn” en “lange termijn”, en worden door elkaar gebruikt .

Het hoeft niet te verbazen dat de diversiteit aan activiteiten die onder beursgenoteerde ondernemingen vallen, tot uiting komt in de presentaties van de balans. De balansen van nutsbedrijven, banken, verzekeringsmaatschappijen, makelaars- en investeringsbankbedrijven en andere gespecialiseerde bedrijven verschillen significant in de presentatie van de rekeningen van die welke doorgaans worden besproken in de investeringsliteratuur. In deze gevallen zal de investeerder rekening moeten houden met en / of uitstellen naar de experts.

Ten slotte is er weinig standaardisatie van de rekeningnomenclatuur. Zelfs de balans heeft bijvoorbeeld alternatieve namen als een “overzicht van de financiële positie” en een “staat van de staat”. Balansrekeningen lijden onder hetzelfde fenomeen. Gelukkig hebben beleggers gemakkelijk toegang tot uitgebreide woordenboeken met financiële terminologie om een ​​onbekende rekeninginvoer te verduidelijken.

Het belang van datums

Een balans vertegenwoordigt de financiële positie van een bedrijf voor één dag aan het einde van het boekjaar, bijvoorbeeld de laatste dag van de boekhoudperiode, die kan verschillen van ons meer bekende kalenderjaar. Bedrijven kiezen doorgaans een eindperiode die overeenkomt met een tijdstip waarop hun bedrijfsactiviteiten het laagste punt van hun jaarlijkse cyclus hebben bereikt, dit wordt hun natuurlijke bedrijfsjaar genoemd.

De inkomsten- en kasstroomoverzichten daarentegen weerspiegelen de activiteiten van een bedrijf voor het hele boekjaar – 365 dagen. Gezien dit verschil in ‘tijd’ is het bij het gebruik van gegevens van de balans (vergelijkbaar met een fotografische momentopname) en de inkomsten / kasstroomoverzichten (vergelijkbaar met een film) nauwkeuriger, en het is de gewoonte van analisten om een gemiddeld aantal voor het balansbedrag. Deze praktijk wordt “middelen” genoemd en houdt in dat de cijfers voor het einde van het jaar (2019 en 2020) – laten we zeggen voor de totale activa – worden genomen en ze bij elkaar worden opgeteld, en het totaal door twee wordt gedeeld. Deze oefening geeft ons een ruwe maar nuttige benadering van een balansbedrag voor het hele jaar 2020, dat is wat het nummer van de winst-en-verliesrekening, laten we zeggen het nettoresultaat, vertegenwoordigt. In ons voorbeeld zou het aantal totale activa aan het einde van 2020 het bedrag te hoog aangeven en de ratio rendement op activa (netto-inkomen / totale activa) verstoren.

Het komt neer op

Aangezien de financiële overzichten van een bedrijf de basis vormen voor het analyseren van de investeringswaarde van een aandeel, zou deze discussie die we hebben gevoerd de investeerders het “grote plaatje” moeten geven om inzicht te krijgen in de basisprincipes van de balans.