Acceptatie door bankier 101
Wanneer een handelaar financiering nodig heeft om producten te kopen, vertrouwen leveranciers vaak op de reputatie van het bedrijf om te beslissen of ze krediet willen verlenen. Dit is relatief eenvoudig te doen als de leverancier jarenlang met dezelfde afnemers heeft samengewerkt, of als ze een sterke positie in de branche hebben.
Wanneer het bedrijf echter de helft van de wereld verwijderd is, kan kredietverlening een riskantere propositie zijn. Een manier om dit probleem op te lossen, is het gebruik van een bankacceptatie (BA).
Belangrijkste leerpunten
- De acceptatie van een bankier is een uitgifte op korte termijn door een bank die betaling op een later tijdstip garandeert.
- Bij in- en uitvoer wordt vaak een bankacceptatie gebruikt, waarbij de bank van de importeur de betaling aan de exporteur garandeert.
- De acceptatie van een bankier verschilt van een post-gedateerde cheque doordat deze wordt gezien als een investering en kan worden verhandeld op een secundaire markt.
- Het aanvragen van een bankacceptatie is vergelijkbaar met het aanvragen van een kortlopende lening met een vaste rente; de lener doorloopt een kredietcontrole en soms extra acceptatieprocessen.
- Net als bij het kopen van schatkistpapier, kan een belegger op de secundaire markt de acceptatie tegen een gereduceerde prijs kopen, maar toch de volledige waarde krijgen op het moment van verval.
Hoe het werkt
Bankaccepten zijn tijdwissels die een bedrijf bij de bank kan bestellen als het extra zekerheid wil tegen tegenpartijrisico. De financiële instelling belooft de exporterende onderneming op een bepaalde datum een bepaald bedrag te betalen, waarna het zijn geld terugkrijgt door de rekening van de importeur te debiteren.
De acceptatie van een bankier werkt ongeveer als een post-gedateerde cheque, wat simpelweg een opdracht is voor een bank om een bepaalde partij op een later tijdstip te betalen. Als het vandaag 1 januari is en een cheque is geschreven met de datum “1 februari”, dan kan de begunstigde de cheque een hele maand niet innen of storten. Dit kan worden gezien als een vervaldatum voor een claim op andermans activa.
Kritische onderscheidingen
Misschien wel het meest kritische onderscheid tussen acceptatie door een bankier en een post-gedateerde cheque is een echte secundaire markt voor acceptatie door bankiers; post-gedateerde cheques hebben niet zo’n markt. Om deze reden worden bankaccepten beschouwd als investeringen, terwijl cheques dat niet zijn. De houder kan ervoor kiezen om de BA tegen een gereduceerde prijs op een secundaire markt te verkopen, waardoor beleggers een relatief veilige kortetermijninvestering krijgen.
BA’s worden vaak gebruikt in de verplichting van die instelling.
De importeur kan tot acceptatie van een bank gaan als hij moeite heeft met het betaalt.
De acceptatie van een bank is vergelijkbaar met een post-gedateerde cheque waarmee op een gespecificeerde latere datum kan worden betaald.
Het verkrijgen van acceptatie door een bankier
Bankaccepten kunnen worden aangemaakt als kredietbrieven, documentaire concepten en andere financiële transacties. Als u een acceptatie probeert te krijgen, wendt u zich dan tot een bank waarmee u een goede werkrelatie heeft. U moet kunnen bewijzen of onderpand kunnen bieden tegen, uw vermogen om de bank op een toekomstige datum terug te betalen. Veel, maar niet alle, banken bieden acceptaties aan. De acceptatie van een bankier werkt net als een kortlopende lening met vaste rente. U doorloopt een kredietcontrole en eventueel aanvullende acceptatieprocessen. U betaalt ook een percentage van de totale acceptatie om het te kopen.
Als u een bankacceptatie wilt kopen voor een kortetermijninvestering, is er een relatief liquide secundaire markt voor gedeeltelijk verouderde bankaccepten. Ze worden normaal gesproken verkocht tegen prijzen die dichtbij of onder de benchmark op korte termijn liggen.
Zoals de meeste geldmarktinstrumenten, is de acceptatie van een bank een redelijk veilige en liquide investering, vooral als de betalende bank in goede financiële gezondheid verkeert en een sterke kredietwaardigheid heeft.
De acceptatie schrappen
Om de acceptaties van bankiers als investering te begrijpen, is het belangrijk om te begrijpen hoe bedrijven ze gebruiken in de wereldhandel. Hier is een vrij typisch voorbeeld. Een Amerikaans bedrijf, Clear Signal Electronics, besluit 100 televisies te kopen van Dresner Trading, een Duitse exporteur. Na het sluiten van een handelsovereenkomst benadert Clear Signal zijn bank voor een kredietbrief. Deze kredietbrief maakt de bank de tussenpersoon die verantwoordelijk is voor het voltooien van de transactie.
Zodra Dresner de goederen heeft verzonden, stuurt het de juiste documenten – doorgaans via zijn eigen financiële instelling – naar de betalende bank in de Verenigde Staten. De exporteur heeft nu een aantal keuzes. Het zou de acceptatie kunnen behouden tot de vervaldatum, of het zou het aan een derde partij kunnen verkopen, misschien aan de bank die verantwoordelijk is voor de betaling. In dit geval ontvangt Dresner een bedrag dat lager is dan de nominale waarde van het ontwerp, maar het hoeft niet op het geld te wachten.
Wanneer een bank koopt de aanvaarding tegen een lagere prijs, wordt gezegd te worden “verdiscontering van” de acceptatie. Als de bank van Clear Signal dit doet, heeft deze in wezen dezelfde keuzes die Dresner had. Het zou het ontwerp kunnen vasthouden totdat het volwassen is, wat vergelijkbaar is met het verstrekken van een lening aan de importeur. Maar vaker vult het zijn geld aan door de acceptatie opnieuw te verdisconteren – met andere woorden, het tegen een gereduceerde prijs te verkopen op de secundaire markt. Het zou de BA’s zelf op de markt kunnen brengen, vooral als het een grotere bank is, of een effectenmakelaardij inschakelen om de taak uit te voeren.
Aanvaarding als investering
Aangezien acceptatie een kortetermijnovereenkomst is waarover onderhandeld kan worden, werkt het net als andere geldmarktinstrumenten. Net als een schatkistpapier koopt de belegger de bankcheque tegen een gereduceerde prijs en krijgt hij de volledige nominale waarde op de vervaldag. Het verschil tussen de korting en de nominale waarde bepaalt de opbrengst. In de meeste gevallen is de vervaldatum binnen 30 tot 180 dagen.
Bankaccepten worden niet op een beurs verhandeld, maar via grote banken en effectenhandelaren. Als zodanig leveren de meeste dealers geen bied- en laatkoersen, maar onderhandelen ze over de prijs met de potentiële belegger, vaak een fondsbeheerder.
De prijsstelling van deze wissels hangt grotendeels af van de reputatie en omvang van de betalende bank. Degenen met een sterke kredietwaardigheid kunnen verkopen meestal hun aanvaarding voor een lagere opbrengst, omdat ze vermoedelijk weinig kans hebben in gebreke gebleven op hun verplichting. Ook instellingen die een groot aantal BA’s verkopen, genieten in dit opzicht een voordeel.
Terwijl banken hun acceptaties vaak verkopen via dealers in New York en andere grote financiële centra, kunnen ze hun kantorennetwerk gebruiken om de verkoop aan te vullen. Het personeel van de bank zal vaak contact opnemen met lokale investeerders, die over het algemeen geïnteresseerd zijn in kleinere transacties, niet die van $ 1 miljoen of meer waar veel fondsmanagers naar streven. Lokale investeerders accepteren vaak een lagere opbrengst en omdat de bank dealers omzeilt, kunnen de verkoopkosten veel lager zijn.
Risico’s en beloningen
De acceptatie van een bank is een geldmarktinstrument en, zoals de meeste geldmarkten, is het relatief veilig en liquide, vooral wanneer de betalende bank een hoge kredietwaardigheid heeft. De bank is primair verantwoordelijk voor de betaling. Vanwege het enorme risico voor zijn reputatie, als het geen acceptatie kan financieren, zijn de meeste banken die acceptaties aanbieden bekende, zeer gewaardeerde instellingen.
Maar zelfs als de bank niet over het nodige geld beschikt om de betaling uit te voeren, krijgt de belegger extra bescherming van andere partijen die bij de transactie betrokken zijn. De importeur is secundair aansprakelijk voor de acceptatie en de exporteur heeft een voorwaardelijke verplichting. In feite dragen alle investeerders die het instrument op de open markt hebben gekocht of verkocht, enige verplichting voor het concept.
Een acceptatie biedt de mogelijkheid voor een bescheiden winst, met opbrengsten in het algemeen ergens boven die van T-bills. Liquiditeit is over het algemeen geen probleem, omdat de acceptatietermijn van de meeste bankiers tussen één en zes maanden ligt. En aangezien ze niet tot de vervaldag hoeven te worden vastgehouden, hebben houders de flexibiliteit om ze door te verkopen als ze dat willen.
Bankaccepten worden uitgegeven met een korting op hun nominale waarde en worden altijd onder de nominale waarde verhandeld, net als een bankbiljet. De houder van een acceptatie van $ 100.000 wil misschien niet wachten tot de vervaldatum om dat geld te ontvangen, zodat de houder de acceptatie aan een andere partij kan verkopen voor bijvoorbeeld $ 990.000. Hoewel er wat marktrisico’s kunnen zijn voor degenen die op de secundaire markt actief zijn, maken de hoge liquiditeit en korte looptijd van deze instrumenten dat onwaarschijnlijk.
Het komt neer op
De acceptatie van een bankier kan een goede investering zijn voor diegenen die beleggingen met een hoger risico in hun portefeuille willen balanceren, of voor diegenen die zich richten op het behoud van activa. Op het risico / beloningsspectrum bevindt een BA zich helemaal onderaan, net voor het schatkistpapier.
Omdat de acceptatieprijzen van bankiers worden onderhandeld tussen koper en verkoper, hebben investeerders die hun onderzoek doen de meeste kans op een concurrerend tarief. Dit geldt met name gezien de vluchtige aard van BA-prijzen. In de loop van één dag kunnen de opbrengsten aanzienlijk stijgen of dalen. Daarom is het belangrijk om de opbrengsten op een gerenommeerde website op te zoeken voordat u een aankoop doet. In het licht van de primaire verplichting van de bank voor een acceptatie, moeten alle koersen haar reputatie en kredietwaardigheid weerspiegelen.