Plafond
Wat is een plafond?
In de financiële sector is een plafond het maximaal toegestane niveau bij een financiële transactie. De term kan op verschillende factoren worden toegepast, zoals rentetarieven, saldi van leningen, afschrijvingstermijnen en aankoopprijzen.
Plafonds worden vaak gebruikt om risico’s te beheersen, door een bovengrens te stellen aan de omvang of kosten die mogelijk zijn voor een bepaalde transactie.
Belangrijkste leerpunten
- Plafonds zijn bovengrenzen die kunnen worden toegepast op verschillende aspecten van een financiële transactie.
- Ze worden doorgaans toegepast op factoren zoals rentetarieven, afschrijvingstermijnen of het saldo van de hoofdsom van leningen.
- Plafonds worden gebruikt om risico’s te beheersen. Vanuit het perspectief van geldverstrekkers kunnen ze bijvoorbeeld worden gebruikt om het risico van wanbetaling door debiteuren te beheersen.
Hoe plafonds werken
Er zijn veel soorten plafonds die op de moderne financiële markten worden gebruikt. Een bekend voorbeeld is huurcontrole, die een bovengrens of ‘plafond’ oplegt aan de huur die verhuurders aan hun huurders kunnen rekenen. Andere veel voorkomende voorbeelden zijn onder meer de bovengrenzen die banken stellen aan de omvang of frequentie van elektronische geldovermakingen; de wettelijk toegestane maximale rentetarieven voor consumptieve leningen; of de hoogst toegestane prijs voor een gereguleerd hulpprogramma.
Plafonds worden ook vaak gebruikt in de onderzoeksrapporten en projecties van Financiële modellen die bijvoorbeeld trachten de huidige waarde en toekomstige groeivooruitzichten van een bedrijf te schatten, bevatten vaak waardebereiken met een plafond dat de bovengrens van de geschatte waarde van het bedrijf aangeeft. Evenzo worden ze vaak opgenomen als een ‘optimistisch’ of ‘best-case’-scenario in de projecties van analisten met betrekking tot nauw gevolgde statistieken zoals aandelenkoersen en geschatte winst per aandeel (WPA).
Kredietproducten met variabele rentetarieven zullen vaak ook renteplafonds opnemen in hun kredietvoorzieningen. Volgens deze bepalingen mogen de rentetarieven gedurende de looptijd van de lening stijgen, maar alleen tot een vooraf bepaald maximumniveau. Evenzo kunnen deze overeenkomsten ook een minimumniveau van rente bevatten, of “minimum”, dat de kredietverstrekker beschermt tegen een ongecontroleerde daling van zijn rente-inkomsten.
Een ander consequent voorbeeld van een plafond in de financiële wereld is het schuldplafond van de Verenigde Staten, de wettelijk verplichte limiet voor de totale omvang van de achterstallig wordt bij het nakomen van zijn staatsschuldverplichtingen.
Voorbeeld uit de echte wereld van een plafond
Vergelijkbare maar minder spraakmakende voorbeelden zijn te vinden in de commerciële kredietmarkt, waar kredietlimieten voor leningen ook kunnen worden gebruikt om brede kredietrisico’s te beperken. Staten en federale regeringen kunnen bijvoorbeeld schuldplafonds hebben die worden geïmplementeerd op basis van kredietkwaliteitsvereisten.
In bepaalde situaties kunnen individuele leners ook geconfronteerd worden met plafonds voor de hoeveelheid geld die ze kunnen lenen. Een voorbeeld hiervan zijn omgekeerde hypotheken, die gereguleerde plafonds hebben voor de levenslange hoofdvergoedingen voor leners van 62 jaar of ouder.