Zakelijke kredietwaardigheid
Wat is een kredietrating voor bedrijven?
Een zakelijke kredietbeoordeling is een mening van een onafhankelijk bureau over de waarschijnlijkheid dat een bedrijf volledig aan zijn financiële verplichtingen zal voldoen wanneer deze verschuldigd zijn. De kredietwaardigheid van een bedrijf geeft het relatieve vermogen aan om zijn crediteuren te betalen. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat de kredietratings van bedrijven een mening zijn, geen feit.
Belangrijkste leerpunten
- Kredietbeoordelingen van bedrijven zijn de beoordeling van het vermogen van een bedrijf om zijn schulden te betalen volgens een onafhankelijk kredietbeoordelingsbureau.
- De drie grootste ratingbureaus zijn: Standard and Poor’s (S&P), Moody’s en Fitch.
- Trends in de kredietwaardigheid van bedrijven kunnen een belegger in de loop van de tijd in staat stellen om de kredietwaardigheid van concurrerende bedrijven te vergelijken.
- Kredietbeoordelaars worden notoir bekritiseerd vanwege mogelijke vooringenomenheid en hun rol in de financiële crisis van 2008.
Inzicht in zakelijke kredietbeoordelingen
Standard & Poor’s (S&P), Moody’s en Fitch zijn de drie belangrijkste aanbieders van zakelijke kredietratings. Elk bureau heeft zijn eigen ratingsysteem dat niet noodzakelijk overeenkomt met de ratingschaal van de andere bureaus, maar ze zijn allemaal vergelijkbaar. Standard & Poor’s gebruikt bijvoorbeeld “AAA” voor de hoogste kredietkwaliteit met het laagste kredietrisico, “AA” voor het op één na beste, gevolgd door “A” en vervolgens “BBB” voor voldoende krediet.
Deze ratings worden als investment grade beschouwd, wat betekent dat het effect of de onderneming die wordt beoordeeld een kwaliteitsniveau heeft dat door veel instellingen wordt vereist. Alles onder “BBB” wordt als speculatief of erger beschouwd, tot een “D” -rating, die standaard of ” junk ” aangeeft.
De volgende tabel geeft een overzicht van de verschillende ratings die Moody’s en Standard & Poor’s uitgeven:
Kredietbeoordelingen van bedrijven zijn geen garantie dat een bedrijf zijn verplichtingen zal terugbetalen. Het trackrecord op de lange termijn van deze ratings weerspiegelt echter de variaties in kredietwaardigheid tussen beoordeelde bedrijven, vooral in vergelijking met dezelfde bedrijfstak. In één onderzoek ontdekte Standard & Poor’s bijvoorbeeld dat “het gemiddelde vijfjaars wanbetalingspercentage voor investment-grade zakelijke emittenten 1,07% bedroeg, vergeleken met 16,03% voor speculatieve (junk-rated) bedrijven.”
Aangezien de beoordelingen meningen zijn, kunnen beoordelingen van hetzelfde bedrijf verschillen tussen ratingbureaus. Beleggingsonderzoeksbureau Morningstar biedt ook zakelijke kredietratings die variëren van AAA voor een extreem laag wanbetalingsrisico tot D voor wanbetalingen.
Kritiek op zakelijke kredietbeoordelingen
Een belangrijk punt van kritiek is dat de uitgevende instellingen zelf de kredietbeoordelaars betalen om hun effecten te beoordelen. Dit werd vooral belangrijk toen de stijgende vastgoedmarkt een hoogtepunt bereikte in 2006-2007, en een aanzienlijk deel van de subprime schuld werd beoordeeld door de agentschappen. Het potentieel om hoge vergoedingen te verdienen, creëerde concurrentie tussen de drie grote bureaus om de hoogst mogelijke beoordelingen af te geven.
Tijdens de financiële crisis van 2008 werden bedrijven die eerder gloeiende ratings hadden gekregen van verschillende kredietbeoordelaars, teruggebracht tot junk-niveaus, waardoor de betrouwbaarheid van de ratings zelf in twijfel werd getrokken.
De aanhoudende kritiek die ratingbureaus heeft geplaagd, is dat ze niet echt onbevooroordeeld zijn omdat de emittenten de ratingbureaus zelf betalen. Volgens critici zou een ratingbureau de emittent een rating kunnen geven die hij wilde of alles onder de deken zou kunnen vegen wat een negatieve invloed zou hebben op een positieve rating. Kredietinstellingen kwamen niet voor niets zwaar onder vuur te liggen toen de post-mortem over de kredietcrisis werd uitgevoerd.