Afgeleide instrumenten 101
Investeren is de afgelopen decennia gecompliceerder geworden, met de creatie van talrijke afgeleide instrumenten die nieuwe manieren bieden om geld te beheren. Het gebruik van derivaten om risico’s af te dekken en het rendement te verbeteren, bestaat al generaties lang, vooral in de landbouwsector, waar een partij bij een contract ermee instemt goederen of vee te verkopen aan een tegenpartij die ermee instemt om die goederen of vee te kopen tegen een specifieke prijs op een specifieke datum. Deze contractuele benadering was revolutionair toen ze voor het eerst werd geïntroduceerd en verving de simpele handdruk.
Met de eenvoudigste investering in derivaten kunnen individuen een optie op een effect kopen of verkopen . De belegger is niet de eigenaar van de onderliggende waarde, maar doet een weddenschap op de richting van de prijsbeweging via een overeenkomst met de tegenpartij of beurs. Er zijn veel soorten afgeleide instrumenten, waaronder swaps, futures en termijncontracten. Derivaten kunnen op verschillende manieren worden gebruikt en gaan gepaard met verschillende risiconiveaus, maar worden over het algemeen beschouwd als een gezonde manier om deel te nemen aan de financiële markten.
Belangrijkste leerpunten
- Een derivaat is een effect waarvan de onderliggende waarde de prijsstelling, het risico en de basistermijnstructuur bepaalt.
- Beleggers gebruiken doorgaans derivaten om een positie af te dekken, de hefboomwerking te vergroten of om te speculeren op de beweging van een actief.
- Derivaten kunnen over-the-counter of op een beurs worden gekocht of verkocht.
- Er zijn veel soorten derivatencontracten, waaronder opties, swaps en futures / termijncontracten.
Een kort overzicht van de voorwaarden
Derivaten zijn voor het grote publiek moeilijk te begrijpen, deels omdat ze een unieke taal hebben. Veel instrumenten hebben bijvoorbeeld tegenpartijen die de andere kant van de transactie kiezen. Elk derivaat heeft een onderliggend actief dat de prijsstelling, het risico en de basistermijnstructuur bepaalt. Het gepercipieerde risico van de onderliggende waarde is van invloed op het gepercipieerde risico van het derivaat.
De prijsstelling van het derivaat kan een uitoefenprijs bevatten. Dit is de prijs waartegen het kan worden uitgeoefend. Er kan ook een call-prijs zijn bij vastrentende derivaten, wat de prijs aangeeft waartegen een emittent een effect kan converteren. Veel derivaten dwingen de belegger om een bullish houding aan te nemen met een long positie, een bearish houding met een short positie, of een neutraal standpunt met een afgedekte positie die zowel long als short kan bevatten.
Hoe derivaten in een portefeuille kunnen passen
Beleggers gebruiken doorgaans derivaten om drie redenen: om een positie af te dekken, om de hefboomwerking te vergroten of om te speculeren op de beweging van een actief. Het afdekken van een positie wordt meestal gedaan om te beschermen tegen of om het risico van een actief te verzekeren. De eigenaar van een aandeel koopt bijvoorbeeld een putoptie als hij de portefeuille wil beschermen tegen een daling. Deze aandeelhouder verdient geld als het aandeel stijgt, maar verliest ook minder geld als het aandeel daalt omdat de putoptie loont.
Derivaten kunnen de hefboomwerking aanzienlijk vergroten. Het benutten van opties werkt vooral goed in volatiele markten. Wanneer de prijs van de onderliggende waarde aanzienlijk en in een gunstige richting beweegt, versterken opties deze beweging. Veel beleggers kijken naar de Chicago Board Options Exchange Volatility Index (VIX) om de potentiële hefboomwerking te meten, omdat deze ook de volatiliteit van S&P 500 Index-opties voorspelt. Om voor de hand liggende redenen kan een hoge volatiliteit de waarde en kosten van zowel putten als oproepen verhogen.
Derivaten kunnen de hefboomwerking aanzienlijk vergroten – wanneer de prijs van de onderliggende waarde aanzienlijk en in een gunstige richting beweegt, versterken opties deze beweging.
Beleggers gebruiken ook derivaten om via speculatie in te zetten op de toekomstige prijs van het actief. Grote speculatieve acties kunnen goedkoop worden uitgevoerd omdat opties beleggers de mogelijkheid bieden om hun posities te gebruiken tegen een fractie van de kosten van een onderliggend actief.
2:00
Handel in derivaten
Derivaten kunnen op twee manieren worden gekocht of verkocht: over-the-counter (OTC) of op een beurs. OTC-derivaten zijn contracten die privé tussen partijen worden gesloten, zoals swapovereenkomsten, op een niet-gereguleerde locatie. Aan de andere kant zijn derivaten die op een beurs worden verhandeld, gestandaardiseerde contracten. Er is een tegenpartijrisico bij over-the-counter-handel omdat contracten niet gereguleerd zijn, terwijl beursderivaten niet onderhevig zijn aan dit risico omdat clearinginstellingen optreden als tussenpersonen.
Soorten derivaten
Er zijn drie basistypen contracten. Deze omvatten opties, swaps en futures / termijncontracten – alle drie hebben veel variaties. Opties zijn contracten die het recht geven maar niet de verplichting om een actief te kopen of verkopen. Beleggers gebruiken doorgaans optiecontracten wanneer ze geen positie in de onderliggende waarde willen innemen, maar toch hun blootstelling willen vergroten in geval van grote prijsbewegingen.
Er zijn tientallen optiestrategieën, maar de meest voorkomende zijn:
- Long Call: u gelooft dat de prijs van een effect zal stijgen en koopt het recht (long) om eigenaar te worden (call) van het effect. Als long call-houder is de uitbetaling positief als de prijs van het effect de uitoefenprijs overschrijdt met meer dan de premie die voor de call is betaald.
- Long Put : u gelooft dat de prijs van een effect zal dalen en koopt het recht (long) om het effect te verkopen (put). Als long put houder is de uitbetaling positief als de prijs van het effect meer onder de uitoefenprijs ligt dan de premie die voor de put is betaald.
- Short Call : u denkt dat de prijs van een effect zal dalen en verkoopt (schrijft) een call. Als u een call verkoopt, heeft de tegenpartij (de houder van een long call) de controle over het al dan niet uitoefenen van de optie, omdat u de controle als de short opgeeft. Als schrijver van de call is de uitbetaling gelijk aan de premie die de koper van de call ontvangt als de prijs van het effect daalt. Maar u verliest geld als het effect meer stijgt dan de uitoefenprijs plus de premie.
- Short Put: u gelooft dat de prijs van het effect zal stijgen en een put zal verkopen (schrijven). Als schrijver van de put is de uitbetaling gelijk aan de premie die de koper van de put ontvangt als de prijs van het effect stijgt, maar als de prijs van het effect onder de uitoefenprijs minus de premie daalt, verliest u geld.
Swaps zijn derivaten waarbij tegenpartijen kasstromen of andere variabelen uitwisselen die verband houden met verschillende beleggingen. Een swap komt vaak voor omdat de ene partij een comparatief voordeel heeft, zoals geld lenen met variabele rentetarieven, terwijl een andere partij vrijer kan lenen tegen vaste rentetarieven. De eenvoudigste variant van een ruil wordt plain vanilla genoemd – de eenvoudigste vorm van een actief of financieel instrument – maar er zijn veel soorten, waaronder:
- Renteswaps: Partijen ruilen een lening met een vaste rente in voor een lening met een variabele rente. Als een partij een lening met een vaste rente heeft maar verplichtingen met een variabele rente heeft, kan ze een swap met een andere partij aangaan en een vaste rente inwisselen voor een variabele rente die overeenkomt met de verplichtingen. Renteswaps kunnen ook worden aangegaan via optiestrategieën, terwijl een swaption de eigenaar het recht maar niet de verplichting geeft om de swap aan te gaan.
- Valutaswaps: de ene partij wisselt leningbetalingen en hoofdsom in de ene valuta uit voor betalingen en hoofdsom in een andere valuta.
- Commodity Swaps: een contract waarbij de partij en de tegenpartij overeenkomen om kasstromen uit te wisselen, die afhankelijk zijn van de prijs van een onderliggende grondstof.
Partijen in termijn- en termijncontracten komen overeen om in de toekomst een actief voor een bepaalde prijs te kopen of te verkopen. Deze contracten worden meestal geschreven met behulp van de spotprijs of de meest actuele prijs. De winst of het verlies van de koper wordt berekend door het verschil tussen de spotprijs op het moment van levering en de forward of toekomstige prijs. Deze contracten worden doorgaans gebruikt om risico’s af te dekken of om te speculeren. Futures zijn gestandaardiseerde contracten die op beurzen worden verhandeld, terwijl forwards niet-standaard zijn en over de toonbank worden verhandeld.
Het komt neer op
Beleggers die risico’s in een portefeuille willen beschermen of op zich willen nemen, kunnen long, short- of neutrale derivatenstrategieën gebruiken die de hefboomwerking proberen af te dekken, te speculeren of te vergroten. Het gebruik van een derivaat heeft alleen zin als de belegger zich volledig bewust is van de risico’s en de impact begrijpt van de belegging binnen een bredere portefeuillestrategie.