Financieel Reglement: Glass-Steagall aan Dodd-Frank
Er zijn verschillende ideeën over het reguleren van de markt. Velen zeggen dat de markt zichzelf moet reguleren, terwijl anderen vinden dat de overheid de financiële markten moet reguleren. Sommigen beweren dat zelfregulering de beste optie is.
Door de jaren heen zijn er veel financiële voorschriften geweest. Deze worden gebruikt om crashes op de aandelenmarkt te verzachten, ervoor te zorgen dat de klant eerlijk wordt behandeld en om diegenen af te schrikken die het systeem willen bedriegen. Hier zijn de belangrijke financiële voorschriften van de afgelopen eeuw of zo, en hoe ze de markt en de individuen helpen.
The Banking Act van 1933: The Glass-Steagall Act
29 oktober 1929 staat berucht bekend als Zwarte Dinsdag. De Grote Crash die op die datum plaatsvond, fungeerde als katalysator voor de Grote Depressie die miljoenen levens in de VS heeft getroffen. Terwijl het land vocht om de economie weer op het goede spoor te krijgen, werden er veel regels aangenomen om een nieuwe depressie in te dammen. Een daarvan was de Banking Act van 1933, beter bekend als de Glass-Steagall Act (GSA).
Veel mensen waren het erover eens dat de ineenstorting van de aandelenmarkt, die de Dow van 381,17 op 3 september 1929 naar een dieptepunt van 41,22 op 8 juli 1932 bracht, het resultaat was van overijverige banken met hun investeringen. Het idee was dat commerciële banken te veel risico namen met hun geld en het geld van hun klanten.
De GSA maakte het voor commerciële banken, die geldleenden, moeilijkerom speculatief te investeren. Banken waren beperkt tot slechts 10% van hun inkomsten uit beleggingen (uitgezonderd staatsobligaties). Het doel was om deze banken aan banden te leggen om een nieuwe ineenstorting te voorkomen. De verordening stuitte op veel terugslag, maar bleef stand totdat ze in 1999 werd ingetrokken.
De bankwet van 1935
Onderdeel van de GSA was de oprichting van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC). De FDIC kreeg een permanente structuur in The Banking Act van 1935. Deze belangrijke regeling deed echter meer dan dat. Het hielp bij de oprichting van het Federal Open Market Committee (FOMC), de belangrijkste speler in de monetaire beleidsvorming, en bij de herstructurering van de bestuursleden van de reservebank en de manier waarop die comités werden bestuurd.
De effecten hiervan zijn zo verankerd in ons huidige geld- en financiële beleid dat het moeilijk is om het systeem te zien functioneren zonder deze handeling. Door deze besturen op te richten, worden de beslissingen die geld maken uit de politiek verwijderd. Dit betekent dat als Republikeinen, Democraten, Onafhankelijken of een andere partij uiteindelijk het Witte Huis controleren, ze het geldbeleid van het land niet kunnen controleren.
De Federal Deposit Insurance Act van 1950
Hoewel de FDIC werd opgericht in 1933/1935,4 was de verzekering waarvan we weten dat onze deposito’s vandaag de dag krijgen, pas in 1950 volledig ontwikkeld. De Federal Deposit Insurance Act van 1950 maakte het zo dat de depositoverzekering wordt ondersteund door het volledige vertrouwen en krediet van de regering van de Verenigde Staten.
Dit wil niet zeggen dat deposito’s in 1933 niet waren verzekerd. Integendeel, ze waren anders verzekerd. In de loop van de tijd is het verzekeringsbedrag veranderd om de inflatie bij te houden. In 1934, toen de oorspronkelijke verzekering van kracht werd, waren mensen gedekt voor $ 2.500. Vandaag is dat bedrag verhoogd tot $ 250.000.
Financial Institutions Reform, Recovery, and Enforcement Act van 1989
In de jaren tachtig maakten de VS een spaar- en kredietcrisis door. Deze crisis is een van de grootste financiële schandalen in de geschiedenis van de VS en draagt enorm bij aan de hoge rentetarieven van de jaren tachtig. Gedurende dit decennium verhuisden mensen hun geld van spaar- en leninginstellingen naar geldmarktfondsen om te ontsnappen aan Verordening Q (een verordening die het bedrag aan rente dat een deposant bij een spaar- en leninginstelling kon verdienen, begrensde). Om spaarders terug te winnen, begonnen de spaargelden en leningen te investeren in risicovollere beleggingen, terwijl ze werden ondersteund door de Federal Savings and Loan Insurance Corporation (de FDIC voor spaar- en kredietinstellingen). Het resultaat was een financiële crisis.
De reactie was de invoering van de Financial Institutions Reform, Recovery, and Enforcement Act (FIRREA). Deze wet hielp bij de oprichting van de Resolution Trust Corporation om spaargelden te sluitendie niet langer solvabel waren. Het hielp ook om spaarders terug te betalen die tijdens het proces geld verloren.
In totaal heeft het het spaar- en kredietproces gestroomlijnd en geholpen om vorm te geven aan de manier waarop ons geld wordt gestort en vandaag de dag rente oplevert.
Federal Deposit Insurance Corporation Improvement Act van 1991
Een deel van de FIRREA was om spaargelden en leningen te laten dekken door de FDIC. Deze wet in 1991 hielp de macht van de FDIC te versterken door hen in staat te stellen deposito’s bij spaar- en kredietinstellingen te garanderen. Het stelde de FDIC ook in staat om van de Schatkist te lenen als ze een grote vordering hadden.
Dodd-Frank Act van 2010
De Grote Recessie is een financiële crisis waar velen van ons goed bekend mee zijn. Het is de meest recente crisis die heeft geleid tot veel regelgeving, een aanzienlijke hoeveelheid terugslag en een drang naar meer macht voor de consument. De Grote Recessie werd aangespoord door de hypotheekcrisis en werd ondanks zijn omvang relatief snel afgerond.
Een gevolg van de crisis was de wet omvat een breed scala aan verschillende regelgevingen en wetten, die allemaal één doel nastreven: “De financiële stabiliteit van de Verenigde Staten bevorderen door de verantwoordingsplicht en transparantie in het financiële systeem te verbeteren, om te eindigen met” too big to fail “, om bescherm de Amerikaanse belastingbetaler door een einde te maken aan reddingsoperaties, om consumenten te beschermen tegen misbruik vanfinanciële diensten en voor andere doeleinden. “
De oprichting van het Consumer Financial Protection Bureau (CFPB) heeft een aanzienlijke impact op de consument. Deze afdeling is de belangenbehartiger van de consument. Zij zijn de waakhonden om misbruik van de wetten te helpen voorkomen en ervoor te zorgen dat de consument niet wordt misbruikt.
Het komt neer op
Dit zijn enkele van de belangrijkste voorschriften die de afgelopen eeuw van kracht zijn geworden. Het zijn enkele van de grootste voorschriften die hebben bijgedragen aan het vormgeven van ons monetair beleid, economisch beleid, investeringsbeleid en hoe geld in het algemeen werkt in de Verenigde Staten. Als consument kunnen we onze financiële adviseurs, bankiers, Federal Reserve en CFPB vertrouwen vanwege het toezicht dat deze regelgeving biedt.
Zelfs als sommige niet werken zoals bedoeld, kunnen ze worden ingetrokken, aangepast of gewijzigd. Uiteindelijk is het doel van deze regelgeving om de economie stabieler te maken en om ervoor te zorgen dat de consument de drijvende kracht is.