De geschiedenis van optiecontracten
De meest gerapporteerde financiële instrumenten waarover beleggers gewend zijn te horen in het bedrijfsnieuws zijn aandelenopties en futures. Veel serieuze investeerders en handelaren worden ’s ochtends wakker en nemen een kijkje in de aandelenfutures om een idee te krijgen van waar de markt zal openen ten opzichte van de sluiting van de vorige dag. Anderen kunnen kijken naar de prijs van oliecontracten of andere grondstoffen om te zien of er geld kan worden verdiend door hun weddenschappen tijdens de handelsdag af te dekken.
Je zou kunnen aannemen dat deze futurescontracten of optiemarkten een ander geavanceerd financieel instrument zijn dat Wall Street-goeroes hebben gemaakt voor hun oneerlijke doeleinden, maar je zou het mis hebben als je dat deed. In feite zijn optie- en termijncontracten helemaal niet afkomstig van Wall Street. Deze instrumenten vinden hun oorsprong honderden jaren terug – lang voordat ze officieel werden verhandeld in 1973.
Commodity-futures
Een futures-contract stelt de houder in staat om een bepaalde hoeveelheid van een grondstof gedurende een bepaald tijdsbestek voor een bepaalde prijs te kopen of verkopen. Grondstoffen omvatten olie, maïs, tarwe, aardgas, goud, potas en vele andere zwaar verhandelde activa. Deze derivaten worden vaak gebruikt door een breed scala aan marktdeelnemers, variërend van Wall Street-speculanten tot boeren die consistente winsten op hun landbouwproducten willen verzekeren.
De Japanners worden gecrediteerd voor het creëren van de eerste volledig functionele goederenbeurs in de late 17e eeuw. De zogenaamde eliteklasse in Japan stond in die tijd bekend als de ‘samoerai’. Gedurende deze periode werden de samoerai betaald in rijst, niet in yen, voor hun diensten. Ze wilde natuurlijk om de rijst te controleren markten, waar de ruilhandel en tussenhandel van rijst plaatsvond. Door een formele markt tot stand te brengen waarin kopers en verkopers rijst zouden “ruilen”, konden de samoerai op een meer consistente basis winst maken. De samoerai werkte nauw samen met andere rijstmakelaars en startte in 1697 de “Dojima Rice Exchange”. Dit systeem was heel anders dan de huidige Japanse landbouwbeurs, de Kansai Derivative Exchange.
De huidige termijnmarkten verschillen enorm in omvang en verfijning van de ruilhandelssystemen die voor het eerst door de Japanners werden opgezet. Zoals u wellicht vermoedt, hebben technologische vooruitgang handelsopties en futures toegankelijker gemaakt voor de gemiddelde belegger. De meeste opties en futures worden elektronisch uitgevoerd en verlopen via een verrekenkantoor genaamd Options Clearing Corporation (OCC). Een ander kenmerk van de huidige opties- en termijnmarkten is hun wereldwijde bereik. De meeste grote landen hebben futures-markten en futures-beurzen voor producten variërend van grondstoffen, weer, aandelen en nu zelfs Hollywood-filmrendementen. De termijnmarkt heeft, net als de aandelenmarkt, een wereldwijde breedte. De globalisering van termijnbeurzen is niet zonder risico. Zoals we zagen tijdens de ineenstortingen van het afgelopen decennium, werden marktpsychologie en fundamentals met opmerkelijke intensiteit afgewezen, grotendeels als gevolg van afgeleide effecten. Als er geen overheidsingrijpen was, zouden de resultaten voor de aandelen- en termijnmarkten mogelijk veel slechter zijn geweest.
Aandelenopties
De eerste opties werden in het oude Griekenland gebruikt om te speculeren op de olijvenoogst; moderne optiecontracten verwijzen echter gewoonlijk naar aandelen. Dus wat is een aandelenoptie en waar komen ze vandaan? Simpel gezegd, een voorraad optiecontract geeft de houder het recht om een bepaald aantal aandelen te kopen of te verkopen voor een vooraf bepaalde prijs voor een bepaald tijdsbestek. Opties lijken hun debuut te hebben gemaakt in wat werd omschreven als ‘ emmerwinkels ‘.
De emmerwinkel in het Amerika van de jaren twintig werd beroemd gemaakt door een man genaamd Jesse Livermore. Livermore speculeerde op koersbewegingen; hij bezat niet de effecten waarop hij gokte, maar voorspelde alleen hun toekomstige prijzen. Aan het begin van zijn carrière was hij een bookmaker op aandelenopties, waarbij hij de tegenovergestelde kant nam van iedereen die dacht dat een bepaald aandeel in prijs zou kunnen stijgen of dalen. Als iemand bij hem kwam speculeren dat de aandelen van XYZ Company zouden stijgen, zou hij de andere kant van de handel kiezen.
De beleggingsfilosofie van Jesse Livermore was niet waterdicht, maar hij wordt nog steeds erkend als een van de grootste handelaars in de geschiedenis.
De emmerwinkels van gisteren zijn gelijk aan de modernere illegale winkels die boiler rooms worden genoemd. Beiden hebben in hun kern illegale handelsactiviteiten. De film “Boiler Room” uit 2000 toont effectenmakelaars die kunstmatige vraag naar aandelen creëren in bedrijven met zwakke inkomsten – of helemaal niet. Uiteindelijk zouden deze bedrijven ten onder gaan en zouden de gewetenloze makelaars het geld houden dat werd gebruikt om de aandelen tegen kunstmatig hoge prijzen te kopen. Soms vormden de makelaars bedrijven die nooit hebben bestaan en staken ze het geld in hun zak.
In het begin werden de markten voor grondstoffenfutures en aandelenopties geplaagd door ongebreidelde illegale activiteiten. Tegenwoordig worden opties het meest verhandeld op de Chicago Board of Options Exchange (CBOE). Net als de aandelenmarkten krijgen de activiteiten van de optiemarkten veel aandacht van regelgevende instanties zoals de SEC en in sommige gevallen de FBI. De huidige grondstoffenmarkt is ook sterk gereguleerd. De Commodity Exchange Act verbiedt illegale handel in futures-contracten en schrijft de specifieke procedures voor die in de branche vereist zijn via de Commodity Futures Trading Commission. Regelgevende instanties houden zich bezig met een verscheidenheid aan kwesties, waarvan er vele voortkomen uit de sterk geautomatiseerde aard van de huidige handelsomgeving. Prijsafspraken en samenspanning zijn nog steeds kwesties die de agentschappen proberen te verbieden om een ”gelijk” speelveld voor alle investeerders te creëren.
Het komt neer op
De huidige opties en futuresmarkten zijn eeuwen geleden ontstaan. Dit kan sommige beleggers verbazen, die dachten dat aandelenfutures en opties het enige domein waren van Wall Street machtsmakelaars. De Chicago Board Options Exchange (CBOE) – de grootste markt voor aandelenopties – is ontstaan uit vroege markttrekkers zoals Jesse Livermore. De eerste termijnmarkten werden gecreëerd door Japanse samoerai die hoopten de rijstmarkten in het nauw te drijven, terwijl opties terug te voeren zijn op de olijfhandel in het oude Griekenland. Hoewel deze instrumenten honderden jaren geleden zijn ontstaan in een wereld die heel anders is dan de onze, is het voortdurende gebruik en de populariteit ervan een bewijs van hun voortdurende bruikbaarheid.