Statische verspreiding

Wat is statische verspreiding?

Statische spread, ook wel bekend als zero-volatility spread of Z-spread, is de constante yield spread die wordt toegevoegd aan alle spotrentes op de Treasury-curve om de contante waarde (PV) van de cashflow van een obligatie af te stemmen op de huidige prijs.

Inzicht in statische verspreiding

De yield spread is het verschil in yield tussen twee yieldcurves. De rendementen op een rentecurve die T-bills, T-notes en T-bonds omvat, worden de Treasury-contante rente genoemd. De spread is het bedrag aan opbrengst dat zal worden ontvangen van een niet-schatkistobligatie boven het rendement voor een schatkistobligatie met dezelfde looptijd. Neem het geval waarin een investeerder de rentecurve van schatkistpapier vergelijkt met de rentecurve van een bedrijf. De rente op 2-jarige T-notes is 2,49% en het rendement op de vergelijkbare 2-jarige bedrijfsobligatie is 3,49%. De yield spread is het verschil tussen beide rentetarieven, namelijk 1% of 100 basispunten.

Een statische of constante spread van 100 basispunten betekent dat door 100 basispunten toe te voegen aan de contante rente van de schatkist die van toepassing is op de cashflow van de obligatie (rentebetalingen en aflossing van de hoofdsom ), de prijs van de obligatie gelijk is aan de contante waarde van de contanten. stromen. Met andere woorden, elke ontvangen cashflow van obligaties wordt verdisconteerd tegen de toepasselijke contante rente van de schatkist plus de statische spread.

Statische spreiding wordt berekend met vallen en opstaan. Een analist of belegger zou verschillende getallen moeten proberen om erachter te komen welk getal, wanneer opgeteld bij de contante waarde van de kasstromen van het niet-schatkistpapier, verdisconteerd tegen de contante koers van de schatkist, gelijk zal zijn aan de prijs van het effect in kwestie.

Neem bijvoorbeeld de spotcurve en tel 50 basispunten op bij elke rentevoet op de curve. Als de tweejarige contante rente 2,49% is, zou de disconteringsvoet die u zou gebruiken om de contante waarde van die cashflow te bepalen 2,99% zijn (berekend als 2,49% + 0,5%). Nadat je alle huidige waarden voor de cashflows hebt berekend, tel je ze op en kijk je of ze gelijk zijn aan de prijs van de obligatie. Als ze dat doen, dan heb je de statische spreiding gevonden; zo niet, dan moet je terug naar de tekentafel en een nieuwe spread gebruiken totdat de contante waarde van die cashflows gelijk is aan de obligatiekoers.

De statische spread verschilt van de nominale spread doordat deze laatste wordt berekend op één punt op de rentecurve van Treasury, terwijl de eerste wordt berekend aan de hand van een aantal spotrentes op de curve. Dit vertaalt zich in het verdisconteren van elke cashflow op basis van de looptijd tot de vervaldatum en een contante rente voor die looptijd. Als zodanig is statische spreiding nauwkeuriger dan nominale spreiding. De enige keer dat de statische spread en de nominale spread gelijk zouden zijn, is als de rentecurve perfect vlak was.

Statische berekeningen of berekeningen met Z-spread worden vaak gebruikt in door hypotheek gedekte effecten (MBS) en andere obligaties met ingebedde opties. Een optie-aangepaste spread (OAS) -berekening, die vaak wordt gebruikt om obligaties met ingebedde opties te waarderen, is in wezen een statische spread-berekening op basis van meerdere rentetrajecten en de vooruitbetalingspercentages die aan elk rentetarief zijn gekoppeld. De statische spread wordt ook veel gebruikt in de credit default swap (CDS) -markt als een maatstaf voor creditspread die relatief ongevoelig is voor de bijzonderheden van specifieke bedrijfs- of staatsobligaties.