Zoetstof
Wat is een zoetstof?
Een zoetstof is een speciaal kenmerk of voordeel dat wordt toegevoegd aan een schuldinstrument, zoals een obligatie of preferente aandelen, om het aantrekkelijker te maken voor potentiële investeerders. Twee populaire vormen van zoetstoffen zijn warrants en rechten, die de houder in staat stellen om effecten op een later tijdstip in aandelen om te zetten of aandelen te kopen tegen prijzen onder de marktprijs.
Een zoetstof wordt ook wel een kicker, een rimpel of toeters en bellen genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- Een zoetstof is een speciale eigenschap die aan een schuldinstrument wordt toegevoegd, zoals een obligatie of preferente aandelen, met als doel de waarde ervan op de markten te verhogen.
- Twee populaire vormen van zoetstoffen zijn warrants en rechten, die de houder in staat stellen om ofwel effecten in aandelen om te zetten op een later tijdstip, ofwel aandelen te kopen tegen prijzen onder de marktprijs.
- Zoetstoffen zijn vooral handig voor bedrijven die het moeilijk hebben om investeerders aan te trekken of kapitaal aan te trekken tegen betaalbare prijzen.
- Warrants zijn de meest voorkomende zoetstof die wordt aangeboden door bedrijven die angel-investeerders proberen te overtuigen om in nieuwe financieringsrondes te investeren.
Hoe een zoetstof werkt
Zoetstoffen zijn vooral handig voor bedrijven die het moeilijk hebben om investeerders aan te trekken of kapitaal aan te trekken tegen betaalbare prijzen. Een bedrijf in deze positie wil misschien een standaard schuldaanbod doen. Als de investeerders echter niet genoeg bereid zijn om alle schulden te verkopen, kan een zoetstof nodig zijn om de hele uitgifte te verhelpen.
Zoetstoffen zullen altijd iets extra kosten als het bedrijf ze weggeeft, maar de exacte kosten zijn mogelijk pas op een bepaald moment in de toekomst te berekenen.
Warrants, derivaten die het recht geven, maar niet de verplichting, om een effect te kopen of verkopen – meestal een eigen vermogen – tegen een bepaalde prijs vóór de vervaldatum, zijn misschien wel de meest voorkomende zoetstof die wordt aangeboden door bedrijven die proberen om investeerders van engelen te overtuigen om te investeren in nieuwe financieringsrondes.
Warrants versus opties
Net als warrants zijn opties in wezen contractuele rechten die aan beleggers worden verleend, waardoor ze op een bepaald moment in de toekomst bepaalde hoeveelheden aandelen kunnen kopen tegen prijzen die vandaag zijn overeengekomen.
Hoewel vergelijkbaar van aard, zijn er belangrijke verschillen tussen deze twee derivaten. Een daarvan is dat warrants doorgaans veel langer meegaan dan opties – de eerste kunnen tot 15 jaar meegaan, terwijl de laatste doorgaans een maand tot twee tot drie jaar bestaan.
Een ander is wie zij zijn uitgegeven door: opties worden genoteerd op voorraad beurzen, terwijl een bedrijf geeft zijn eigen warrants. Met andere woorden, dat betekent dat een bedrijf bijkomend kapitaal kan ophalen uit een warrant, maar niet uit opties.
Voorbeeld van een zoetstof
Bedrijf XYZ marktwaarde.
Aan de andere kant, als Vennootschap XYZ in de problemen komt en haar aandelenkoers daalt tot onder de uitoefenprijs, zal de houder van de warrant niet in staat zijn om de aangeboden incentive te verzilveren. Als de voorraad niet herstelt, zal de warrant uiteindelijk vervallen en waardeloos worden.
Speciale overwegingen
Warrants worden gewaardeerd door beleggers die waarde hechten aan opwaartse waardestijgingsrechten zonder dat vooraf een kapitaalverplichting vereist is. Er zijn echter ook mogelijke nadelen aan deze voertuigen – voor beide betrokken partijen.
Voor de vennootschappen kunnen warrants onzekerheid creëren over het aantal houders dat uiteindelijk hun recht zal uitoefenen om hun warrants uit te oefenen en aandelen van de vennootschap te verwerven. Hierdoor zouden bedrijven die kapitaal willen ophalen in potentie in de steek kunnen laten – als houders de warrants niet uitoefenen, krijgt het bedrijf niets van de cash die wordt gecreëerd door de uitgifte van nieuwe aandelen.
Ondertussen bestaat voor beleggers het risico dat de onderliggende aandelenkoers stijgt tot boven de uitoefenprijs om te verkopen, of daalt tot onder de uitoefenprijs om te kopen, waardoor de warrant feitelijk waardeloos wordt. Bovendien genieten houders van warrants geen stemrecht zoals gewone aandeelhouders dat vaak doen.