Treasury Yield
Wat is de opbrengst van de schatkist?
Rendement op schatkistpapier is het rendement op investeringen, uitgedrukt als een percentage, op de schuldverplichtingen van de Amerikaanse overheid. Op een andere manier bekeken, is het rendement van de schatkist de effectieve rente die de Amerikaanse overheid betaalt om geld te lenen voor verschillende tijdsperioden.
Het rendement van schatkistpapier heeft niet alleen invloed op hoeveel de overheid betaalt om te lenen en hoeveel beleggers verdienen door staatsobligaties te kopen. Ze hebben ook invloed op de rentetarieven die particulieren en bedrijven betalen om geld te lenen om onroerend goed, voertuigen en uitrusting te kopen. De rente op staatsobligaties vertelt ons ook hoe beleggers over de economie denken. Hoe hoger de rente op langlopende Amerikaanse staatsobligaties, hoe meer vertrouwen beleggers hebben in de economische vooruitzichten. Maar hoge langetermijnrendementen kunnen ook een signaal zijn van stijgende inflatie in de toekomst.
Inzicht in de schatkistopbrengst
Wanneer de Amerikaanse regering kapitaal moet aantrekken om projecten te vinden, zoals het bouwen van nieuwe infrastructuur, geeft ze schuldinstrumenten uit via de Amerikaanse schatkist. De soorten schuldinstrumenten die de overheid uitgeeft, zijn onder meer schatkistpapier (T-biljetten), schatkistpapier (T-biljetten) en schatkistpapier (T-obligaties), die verschillende looptijden hebben tot 30 jaar. De T-bills zijn kortlopende obligaties die binnen een jaar vervallen, de T-notes hebben een looptijd van 10 jaar of minder en de T-bills zijn langlopende obligaties met looptijden van 20 en 30 jaar.
belangrijkste leerpunten
- Het rendement van de schatkist is het rentetarief dat de Amerikaanse overheid betaalt om gedurende verschillende perioden geld te lenen.
- Elk van de schatkistpapier (T-obligaties, T-bills en T-notes) heeft een ander rendement; schatkistpapier met een langere looptijd hebben doorgaans een hoger rendement dan schatkistpapier met een kortere looptijd.
- De rente op staatsobligaties weerspiegelt hoe beleggers denken over de economie; hoe hoger de opbrengsten van langetermijninstrumenten, hoe optimistischer hun vooruitzichten.
Factoren die de opbrengst van de schatkist bepalen
Treasuries worden beschouwd als beleggingen met een laag risico, omdat ze worden gesteund door het volledige vertrouwen en de kredietwaardigheid van de Amerikaanse overheid. Beleggers die deze schatkistpapier kopen, lenen het overheidsgeld. De overheid betaalt op haar beurt rentebetalingen aan deze obligatiehouders als compensatie voor de verstrekte lening. De rentebetalingen, ook wel coupons genoemd, vertegenwoordigen de kosten van het lenen aan de overheid. Het rendement of rendement dat beleggers nodig hebben om hun geld aan de overheid te lenen, wordt bepaald door vraag en aanbod.
Treasuries worden uitgegeven met een nominale waarde en een vaste rente en worden op de eerste veiling of op de secundaire markt aan de hoogste bieder verkocht.
Als er veel vraag is naar de effecten, wordt de prijs hoger dan de nominale waarde geboden en tegen een premie verhandeld. Dit verlaagt het rendement dat de belegger zal behalen, aangezien de overheid de nominale waarde van het instrument pas op de eindvervaldag terugbetaalt. Een belegger die bijvoorbeeld een obligatie koopt voor $ 10.090, krijgt alleen de nominale waarde van $ 10.000 terugbetaald wanneer deze vervalt. Wanneer de rente op schatkistpapier daalt, dalen ook de rentetarieven voor consumenten en bedrijven.
Als de vraag naar schatkistpapier laag is, stijgt het rendement van schatkistpapier om de lagere vraag te compenseren. Als de vraag laag is, zijn beleggers alleen bereid een bedrag onder de nominale waarde te betalen. Dit verhoogt het rendement voor de belegger, aangezien hij de obligatie met korting kan kopen en de volledige nominale waarde op de vervaldatum kan terugbetalen. Wanneer de rente op staatsobligaties stijgt, stijgen ook de rentetarieven in de economie, aangezien de overheid hogere rentetarieven moet betalen om meer kopers aan te trekken in toekomstige veilingen.
De rente op staatsobligaties kan stijgen als de Federal Reserve haar doelstelling voor de Federal Funds-rente verhoogt (met andere woorden, als het monetair beleid verkrapt), of zelfs als beleggers alleen maar verwachten dat de Fed Fund-rente zal stijgen.
Elk van de schatkistpapier heeft een ander rendement. Onder normale omstandigheden hebben schatkistpapier met een langere looptijd een hoger rendement dan schatkistpapier met een kortere looptijd. Omdat de looptijden van website.
Wanneer de rentetarieven op korte termijn hoger worden dan de rentetarieven op lange termijn, wordt de situatie gekenmerkt als een omgekeerde rentecurve.
Rendement op schatkistpapier
Terwijl schatkistcertificaten en obligaties couponbetalingen aan obligatiehouders aanbieden, is de T-bill vergelijkbaar met een nulcouponobligatie die geen rentebetalingen heeft, maar wordt uitgegeven met een korting tot pari. Een belegger koopt de rekening op een wekelijkse veiling voor minder dan de nominale waarde en lost deze op de vervaldag in tegen de nominale waarde. In dit geval is het verschil tussen de veilingprijs en de nominale waarde de rente die kan worden gebruikt om het rendement van de schatkist te berekenen. Het Treasury Department gebruikt twee methoden om het rendement op T-bills met een looptijd van minder dan een jaar te berekenen: de disconteringsmethode en de investeringsmethode.
Bij de kortingsopbrengstmethode wordt het rendement berekend als een percentage van de nominale waarde, niet de aankoopwaarde. Een belegger die bijvoorbeeld een 90-daagse T-factuur koopt voor $ 9.800 per $ 10.000 nominale waarde, heeft een opbrengst van:
Kortingsrendement = [($ 10.000 – $ 9.800) / $ 10.000] x (360/91) = 7,91%
Volgens de beleggingsopbrengstmethode wordt het rendement van de schatkist berekend als een percentage van de aankoopprijs, niet als de nominale waarde. In navolging van ons voorbeeld hierboven is de opbrengst onder deze methode:
Investeringsrendement = [($ 10.000 – $ 9.800) / $ 9.800] x (365/91) = 8,19%
Merk op dat het aantal dagen per jaar dat bij beide methoden wordt gebruikt, verschillend is. De disconteringsmethode maakt gebruik van 360, het aantal dagen dat banken gebruiken om de korte rente te bepalen. Het beleggingsrendement gebruikt het aantal dagen van een kalenderjaar, dat is 365 of 366. Aangezien de aankoopprijs van een schatkistpapier altijd lager is dan de nominale waarde, neigt de disconteringsmethode het rendement te onderschatten.
Rendement op schatkistcertificaten en obligaties
Het rendement voor beleggers die schatkistcertificaten en staatsobligaties houden, omvat de couponbetalingen die ze halfjaarlijks ontvangen en de nominale waarde van de obligatie die ze op de vervaldag worden terugbetaald. T-notes en obligaties kunnen tegen pari, met korting of tegen een premie worden gekocht, afhankelijk van de vraag en het aanbod van deze effecten op een veiling of op de secundaire markten. Als een schatkist tegen pari wordt gekocht, is het rendement gelijk aan de couponrente; indien met korting, zal de opbrengst hoger zijn dan de couponrente en zal de opbrengst lager zijn dan de couponrente indien gekocht tegen een premie.
De formule voor het berekenen van het schatkistrendement op obligaties en obligaties die tot de vervaldag worden aangehouden, is:
Treasury Yield = [C + ((FV – PP) / T)] ÷ [(FV + PP) / 2]
waarbij C = couponrente
FV = nominale waarde
PP = aankoopprijs
T = tijd tot volwassenheid
Het rendement op een 10-jaars biljet met een coupon van 3% gekocht tegen een premie van $ 10.300 en aangehouden tot einde looptijd is:
Treasury Yield = [$ 300 + (($ 10.000 – $ 10.300) / 10)] ÷ [($ 10.000 + $ 10.300) / 2]
= $ 270 / $ 10.150 = 2,66%
Vanwege hun lage risico hebben schatkistcertificaten een laag rendement in vergelijking met veel andere beleggingen. Zeer lage rendementen op staatsobligaties, zoals die tot dusver in 2020 zijn waargenomen, kunnen investeerders ertoe aanzetten om risicovollere investeringen te doen, zoals aandelen, die een hoger rendement opleveren.