Top 2 manieren waarop bedrijven kapitaal aantrekken
Het runnen van een bedrijf vereist veel kapitaal. Kapitaal kan verschillende vormen aannemen, van menselijk kapitaal en arbeidskapitaal tot economisch kapitaal. Maar wanneer de meeste mensen de term ‘financieel kapitaal’ horen, is het eerste dat in hen opkomt meestal geld.
Hoewel het verschillende dingen kan betekenen, is het niet per se onwaar. Financieel kapitaal wordt vertegenwoordigd door activa, effecten en ja, contanten. Toegang hebben tot contant geld kan het verschil betekenen tussen bedrijven die uitbreiden of achterblijven en in de steek worden gelaten. Maar hoe kunnen bedrijven het kapitaal ophalen dat ze nodig hebben om ze draaiende te houden en hun toekomstige projecten te financieren? En welke opties hebben ze beschikbaar?
Er zijn twee soorten kapitaal die een bedrijf kan gebruiken om operaties te financieren: schulden en eigen vermogen. Voorzichtige bedrijfsfinancieringspraktijken omvatten het bepalen van de mix van schuld en eigen vermogen die het meest kosteneffectief is. Dit artikel behandelt beide soorten kapitaal.
Belangrijkste leerpunten
- Bedrijven kunnen ofwel schuld ofwel eigen vermogen gebruiken om geld in te zamelen, waarbij de kosten van schulden gewoonlijk lager zijn dan de kosten van eigen vermogen, aangezien de schulden verhaal hebben.
- Schuldkapitaal komt in de vorm van leningen of uitgifte van bedrijfsobligaties. Eigen vermogen komt in de vorm van contanten in ruil voor bedrijfseigendom, meestal via aandelen.
- Schuldhouders brengen bedrijven doorgaans rente in rekening, terwijl houders van eigenvermogensinstrumenten voor een rendement afhankelijk zijn van aandelengroei of dividenden.
- Preferente aandelen hebben een hogere vordering op de activa van een bedrijf in vergelijking met gewone aandelen, waardoor de kapitaalkosten voor preferente aandelen lager zijn.
Schuldkapitaal
Schuldkapitaal wordt ook wel schuldfinanciering genoemd. Financiering door middel van vreemd vermogen gebeurt wanneer een bedrijf geld leent en ermee instemt dit op een later tijdstip aan de geldgever terug te betalen. De meest voorkomende soorten schuldkapitaal die bedrijven gebruiken, zijn leningen en obligaties, die grotere bedrijven gebruiken om hun uitbreidingsplannen te voeden of om nieuwe projecten te financieren. Kleinere bedrijven kunnen zelfs creditcards gebruiken om hun eigen kapitaal aan te trekken.
Een bedrijf dat via schulden kapitaal wil ophalen, moet mogelijk een bank benaderen voor een lening, waarbij de bank de geldschieter wordt en het bedrijf de schuldenaar. In ruil voor de lening brengt de bank rente in rekening, die het bedrijf samen met de lening op de balans zal noteren.
De andere optie is om bedrijfsobligaties uit te geven. Deze obligaties worden verkocht aan investeerders – ook wel obligatiehouders of kredietverstrekkers genoemd – en vervallen na een bepaalde datum. Vóór het bereiken van de vervaldatum is het bedrijf verantwoordelijk voor het betalen van rentebetalingen op de obligatie aan beleggers. Omdat ze over het algemeen een hoog risico met zich meebrengen – de kans op wanbetaling is groter dan bij obligaties die door de overheid zijn uitgegeven – betalen ze een veel hoger rendement. Het geld dat wordt opgehaald uit de uitgifte van obligaties kan door het bedrijf worden gebruikt voor zijn uitbreidingsplannen.
Ratingbureaus, zoals Standard and Poor’s (S&P), zijn verantwoordelijk voor het beoordelen van de kwaliteit van bedrijfsschulden en geven beleggers een signaal hoe riskant de obligaties zijn.
Hoewel dit een geweldige manier is om het broodnodige geld in te zamelen, heeft schuldkapitaal een keerzijde: het komt met de extra rentelast. Deze uitgave, die alleen wordt gemaakt om toegang te krijgen tot fondsen, wordt de kosten van vreemd vermogen genoemd. Rentebetalingen moeten worden gedaan aan kredietverstrekkers, ongeacht de bedrijfsprestaties. In een laagseizoen of slechte economie, een hooggeschoolde leveraged kan bedrijf schuldaflossingen dat de inkomsten hoger zijn dan te hebben.
Voorbeeld van schuldkapitaal
Laten we als voorbeeld het leningsscenario bekijken. Stel dat een bedrijf een zakelijke lening van $ 100.000 afsluit bij een bank met een jaarlijkse rente van 6%. Als de lening een jaar later wordt terugbetaald, is het totale terugbetaalde bedrag $ 100.000 x 1,06 of $ 106.000. Natuurlijk worden de meeste leningen niet zo snel terugbetaald, dus het werkelijke bedrag aan samengestelde rente op zo’n grote lening kan snel oplopen.
Eigen vermogen
Het eigen vermogen, aan de andere kant, wordt gegenereerd niet door leningen, maar door de verkoop van aandelen van het bedrijf voorraad. Als het aangaan van meer schulden financieel niet levensvatbaar is, kan een bedrijf kapitaal ophalen door extra aandelen te verkopen. Dit kunnen gewone aandelen of preferente aandelen zijn.
Gewone aandelen geven aandeelhouders stemrecht, maar geven ze niet echt veel anders in termen van belangrijkheid. Ze staan onderaan de ladder, wat betekent dat hun eigendom geen prioriteit heeft zoals andere aandeelhouders. Als het bedrijf failliet gaat of liquideert, worden eerst andere schuldeisers en aandeelhouders betaald. Preferente aandelen zijn uniek omdat de betaling van een bepaald dividend wordt gegarandeerd voordat dergelijke betalingen op gewone aandelen worden gedaan. In ruil daarvoor hebben preferente aandeelhouders beperkte eigendomsrechten en hebben ze geen stemrecht.
Het belangrijkste voordeel van het aantrekken van eigen vermogen is dat het bedrijf, in tegenstelling tot vreemd vermogen, de aandeelhoudersinvestering niet hoeft terug te betalen. In plaats daarvan verwijzen de kosten van eigen vermogen naar het bedrag van het rendement op investeringen dat aandeelhouders verwachten op basis van de prestaties van de grotere markt. Deze rendementen zijn afkomstig van de betaling van dividenden en de waardering van aandelen.
Het nadeel van eigen vermogen is dat elke aandeelhouder een klein deel van het bedrijf bezit, waardoor het eigendom verwatert. Bedrijfseigenaren zijn ook verplicht tegenover hun aandeelhouders en moeten ervoor zorgen dat het bedrijf winstgevend blijft om een hoge voorraadwaardering te behouden en tegelijkertijd eventuele verwachte dividenden te blijven betalen.
Schuldhouders zijn algemeen bekend als kredietverstrekkers, terwijl aandeelhouders bekend staan als investeerders.
Omdat preferente aandeelhouders een hogere claim hebben op bedrijfsmiddelen, is het risico voor preferente aandeelhouders kleiner dan voor gewone aandeelhouders, die onderaan de betalingsvoedselketen staan. Daarom zijn de kapitaalkosten voor de verkoop van preferente aandelen lager dan voor de verkoop van gewone aandelen. Ter vergelijking: beide soorten eigen vermogen zijn doorgaans duurder dan vreemd vermogen, aangezien geldschieters altijd wettelijk gegarandeerd zijn van betaling.
Voorbeeld van eigen vermogen
Zoals hierboven vermeld, kiezen sommige bedrijven ervoor om niet meer geld te lenen om hun kapitaal op te halen. Misschien hebben ze al een hefboomwerking en kunnen ze gewoon geen schulden meer aan. Ze kunnen naar de markt gaan om wat geld op te halen.
Een startend bedrijf kan kapitaal ophalen via angel-investeerders en venture capitalists. Private bedrijven, aan de andere kant, kan besluiten om publiek te gaan door de uitgifte van een initial public offering (IPO). Dit wordt gedaan door aandelen uit te geven op de primaire markt – meestal aan institutionele beleggers – waarna aandelen door beleggers op de secundaire markt worden verhandeld. Facebook ging bijvoorbeeld in mei 2012 naar de beurs en haalde $ 16 miljard aan kapitaal op via de beursintroductie, waardoor de waarde van het bedrijf op $ 104 miljard kwam.
Het komt neer op
Bedrijven kunnen kapitaal aantrekken door middel van schuldfinanciering of financiering met eigen vermogen. Schuldfinanciering vereist geld lenen van een bank of andere geldschieter of bedrijfsobligaties uitgeven. Het volledige bedrag van de lening moet worden terugbetaald, plus rente, dit zijn de kosten van het lenen.
Kapitaalfinanciering houdt in dat een percentage van het eigendom van een bedrijf wordt afgestaan aan investeerders die aandelen van het bedrijf kopen. Dit kan gebeuren op een aandelenmarkt voor overheidsbedrijven, of voor privébedrijven, via particuliere investeerders die een percentage van de eigendom krijgen.
Beide soorten financiering hebben hun voor- en nadelen, en de juiste keuze, of de juiste mix, hangt af van het type bedrijf, het huidige bedrijfsprofiel, de financieringsbehoeften en de financiële toestand.