Institutionele handelaren versus detailhandelaren: wat is het verschil?
Institutionele handelaren versus detailhandelaren: een overzicht
Handelen in effecten kan zo simpel zijn als het drukken op de koop- of verkoopknop op een elektronische handelsrekening. Meer geavanceerde handelaren kunnen echter kiezen voor meer complexe transacties door een limietprijs in te stellen voor een bloktransactie die over veel makelaars wordt geparseerd en over meerdere dagen wordt verhandeld. De verschillen zitten in het type handelaar en er zijn twee basistypen: detailhandel en institutioneel.
Detailhandelaren, vaak individuele handelaars genoemd, kopen of verkopen effecten voor persoonlijke rekeningen. Institutionele handelaren kopen en verkopen effecten voor rekeningen die zij beheren voor een groep of instelling. Pensioenfondsen, families van onderlinge fondsen, verzekeringsmaatschappijen en exchange traded funds (ETF’s) zijn veel voorkomende institutionele handelaars.
Een aantal van de voordelen die institutionele handelaars ooit genoten ten opzichte van particuliere beleggers, zijn verdwenen. De toegankelijkheid van geavanceerde online brokerages, de mogelijkheid om te handelen in en meer diverse effecten te ontvangen (zoals opties), realtime gegevens en de brede beschikbaarheid van investeringsgegevens en analyses hebben de kloof verkleind.
De kloof is echter niet volledig gedicht. Instellingen hebben nog steeds tal van voordelen, zoals toegang tot meer effecten ( IPO’s, futures, swaps ), de mogelijkheid om over handelsvergoedingen te onderhandelen en de garantie van de beste prijs en uitvoering.
Belangrijkste leerpunten
- Institutionele handelaren kopen en verkopen effecten voor rekeningen die zij beheren voor een groep of instelling.
- Detailhandelaren kopen of verkopen effecten voor persoonlijke rekeningen.
- Institutionele handelaars verhandelen meestal grotere maten en kunnen meer exotische producten verhandelen.
- Online brokerages en andere factoren hebben de kloof tussen institutionele en detailhandelaren verkleind, wat institutionele handelaars ooit een voordeel gaf.
Institutionele handelaren
Institutionele handelaars hebben de mogelijkheid om te beleggen in effecten die doorgaans niet beschikbaar zijn voor detailhandelaren, zoals termijncontracten en swaps. De complexe aard en soorten transacties ontmoedigen of verbieden doorgaans individuele handelaren. Ook worden institutionele handelaren vaak gevraagd voor investeringen in IPO’s.
Institutionele handelaren verhandelen gewoonlijk blokken van ten minste 10.000 aandelen en kunnen de kosten minimaliseren door transacties onafhankelijk of via een tussenpersoon naar de beurzen te sturen.
Institutionele handelaren onderhandelen over basispuntvergoedingen voor elke transactie en eisen de beste prijs en uitvoering. Er worden geen kostenverhoudingen voor marketing of distributie in rekening gebracht.
Vanwege het grote volume kunnen institutionele handelaren een grote invloed hebben op de aandelenkoers van een effect. Om deze reden kunnen ze soms transacties tussen verschillende makelaars splitsen of in de loop van de tijd om geen materiële impact te hebben.
Hoe groter het institutionele fonds, hoe hoger de marktkapitalisatie die institutionele handelaren doorgaans bezitten. Het is moeilijker om veel contant geld aan het werk te zetten in aandelen met een kleinere kap, omdat de handelaren misschien geen meerderheidseigenaar willen zijn of de liquiditeit zo ver willen verminderen dat er misschien niemand is om de andere kant van de handel te kiezen.
Detailhandelaren
Detailhandelaren beleggen doorgaans in aandelen, obligaties, opties en futures en hebben minimaal tot geen toegang tot beursintroducties. De meeste transacties worden gedaan in ronde lots (100 aandelen), maar detailhandelaren kunnen elk aantal aandelen tegelijk verhandelen.
De kosten voor het uitvoeren van transacties kunnen hoger zijn voor detailhandelaren als ze via een makelaar gaan die een vast bedrag per transactie in rekening brengt, naast de marketing- en distributiekosten. Het aantal aandelen dat door detailhandelaren wordt verhandeld, is meestal te laag om de prijs van het effect te beïnvloeden.
In tegenstelling tot institutionele handelaren, is de kans groter dat detailhandelaren in small-capaandelen beleggen omdat ze lagere prijspunten kunnen hebben, waardoor ze veel verschillende effecten in een voldoende aantal aandelen kunnen kopen om een gediversifieerde portefeuille te realiseren.
Speciale overwegingen
Hoewel detailhandelaren en institutionele handelaars verschillende soorten handelaars zijn, worden detailhandelaren vaak institutionele handelaars. Een detailhandelaar kan gaan handelen voor zijn eigen persoonlijke rekening, en als hij goed presteert, kan hij gaan handelen voor vrienden en familie.
Als een detailhandelaar positieve rendementen blijft genereren en meer kapitaal van andere investeerders verzamelt, kan hij zich organiseren in wat in wezen een klein investeringsfonds is. Deze groei kan onbeperkt doorgaan tot het punt waarop de detailhandelaar nu een institutionele handelaar is.