Witte boorden criminaliteit
Wat is witteboordencriminaliteit?
Witteboordencriminaliteit is een niet-gewelddadige misdaad die wordt gepleegd voor financieel gewin. Volgens de FBI, een belangrijke instantie die deze misdrijven onderzoekt, “worden deze misdaden gekenmerkt door bedrog, verzwijging of schending van vertrouwen”. De motivatie voor deze misdaden is “om geld, eigendommen of diensten te verkrijgen of te vermijden of om een persoonlijk of zakelijk voordeel veilig te stellen”.
Voorbeelden van witteboordencriminaliteit zijn effectenfraude, verduistering, bedrijfsfraude en het witwassen van geld. Naast de FBI omvatten entiteiten die witteboordencriminaliteit onderzoeken de Securities and Exchange Commission (SEC), de National Association of Securities Dealers (NASD) en overheidsinstanties.
Belangrijkste leerpunten
- Witteboordencriminaliteit is een geweldloos misdrijf dat de daders financieel verrijkt.
- Deze misdaden omvatten onder meer een verkeerde voorstelling van de financiën van een bedrijf om toezichthouders en anderen te misleiden.
- Een groot aantal andere overtredingen betreft frauduleuze investeringsmogelijkheden waarbij de potentiële opbrengsten worden overdreven en de risico’s worden afgeschilderd als minimaal of niet-bestaand.
Inzicht in witteboordencriminaliteit
Witteboordencriminaliteit wordt in verband gebracht met geschoolde en welvarende personen sinds de term voor het eerst in 1949 werd bedacht door socioloog Edwin Sutherland, die het omschreef als ‘misdaad begaan door een respectabel persoon en een hoge sociale status tijdens zijn beroep’. Witte-boordenarbeiders waren van oudsher de “overhemd en stropdas” -set, gedefinieerd door kantoorbanen en management, en niet “hun handen vuil maken”. Deze klasse van werknemer staat in contrast met blue-collar werknemers, die traditioneel droegen blauwe shirts en werkte in fabrieken, molens en fabrieken.
In de decennia daarna is het scala aan witteboordencriminaliteit enorm uitgebreid, omdat nieuwe technologie en nieuwe financiële producten en regelingen een groot aantal nieuwe misdrijven hebben geïnspireerd. Spraakmakende personen die de afgelopen decennia zijn veroordeeld voor witteboordencriminaliteit zijn onder meer Ivan Boesky, Bernard Ebbers, Michael Milken en Bernie Madoff. En ongebreidelde nieuwe witteboordencriminaliteit die door internet wordt gefaciliteerd, omvat onder meer de zogenaamde Nigeriaanse oplichting, waarbij frauduleuze e-mails hulp vragen bij het verzenden van een aanzienlijk bedrag.
Bedrijfsfraude
Sommige definities van witteboordencriminaliteit beschouwen alleen delicten die door een individu zijn gepleegd om zichzelf te bevoordelen. Maar de FBI, bijvoorbeeld, definieert deze misdaden als inclusief grootschalige fraude gepleegd door velen in een bedrijf of overheidsinstelling.
Het bureau noemt bedrijfscriminaliteit zelfs als een van de hoogste handhavingsprioriteiten. Dat komt omdat het niet alleen “aanzienlijke financiële verliezen voor investeerders” met zich meebrengt, maar “het potentieel heeft om onmetelijke schade toe te brengen aan de Amerikaanse economie en het investeerdersvertrouwen”.
Vervalsing van financiële informatie
De meeste gevallen van bedrijfsfraude hebben betrekking op boekhoudkundige schema’s die zijn bedacht om “investeerders, auditors en analisten te misleiden over de werkelijke financiële toestand van een onderneming of zakelijke entiteit”. Dergelijke gevallen omvatten doorgaans het manipuleren van financiële gegevens, de aandelenkoers of andere waarderingsmetingen om de financiële prestaties van het bedrijf beter te laten lijken dan het in werkelijkheid is.
Credit Suisse pleitte bijvoorbeeld in 2014 schuldig aan het helpen van Amerikaanse burgers om belasting te vermijden door inkomsten te verbergen voor de Internal Revenue Service. De bank stemde ermee in boetes te betalen van $ 2,6 miljard. Ook in 2014 erkende Bank of America dat het miljarden aan door hypotheek gedekte effecten (MBS) hadverkocht die warengekoppeld aan eigendommen met hoge waarden. Deze leningen, die niet over het juiste onderpand beschikten, behoorden tot de soorten financiële misdrijven die leidden tot de financiële crash van 2008. Bank of America stemde ermee in om $ 16,65 miljard aan schadevergoeding te betalen en gaf toe dat ze wangedrag had begaan.3
Zelfhandel
Onder bedrijfsfraude vallen ook gevallen waarin een of meer medewerkers van een bedrijf handelen om zichzelf te verrijken ten koste van investeerders of andere partijen. Zelfhandel is wanneer een fiduciair handelt in hun eigen belang bij een transactie in plaats van in het beste belang van hun klanten. Het vertegenwoordigt een belangenconflict en een onwettige handeling, en kan leiden tot rechtszaken, sancties en beëindiging van het dienstverband voor degenen die het plegen. Zelfhandel kan vele vormen aannemen, maar het betreft in het algemeen een individu dat profiteert – of probeert te profiteren – van een transactie die wordt uitgevoerd namens een andere partij. Bijvoorbeeld, -front running is wanneer een makelaar of andere marktpartijen acteur gaat een handel omdat ze voorkennis van een big-niet bekend transactie die de prijs van het actief zullen beïnvloeden, wat resulteert in een waarschijnlijke geldelijk voordeel voor de makelaar. Het komt ook voor wanneer een makelaar of analist aandelen voor hun rekening koopt of verkoopt voorafgaand aan de koop- of verkoopaanbeveling van hun bedrijf aan klanten.
Het meest berucht zijn gevallen van handel met voorkennis, waarin individuen handelen naar of informatie bekendmaken aan anderen die nog niet openbaar is en die waarschijnlijk de aandelenkoers en andere bedrijfswaarderingen zal beïnvloeden zodra deze bekend is. Handel met voorkennis is illegaal als het gaat om het kopen of verkopen van effecten op basis van materiële niet-openbare informatie, waardoor die persoon een oneerlijk winstvoordeel krijgt. Het maakt niet uit hoe de materiële niet-openbare informatie is ontvangen of dat de persoon in dienst is van het bedrijf. Stel dat iemand leert over niet-openbare materiële informatie van een familielid en deze met een vriend deelt. Als de vriend deze voorkennis gebruikt om winst te maken op de aandelenmarkt, kunnen alle drie betrokkenen worden vervolgd.
Andere handelsgerelateerde overtredingen omvatten fraude in verband met onderlinge hedgefondsen, met inbegrip van late-day trading en andere markttimingsregelingen.
Detectie en afschrikking
Omdat het scala aan misdaden en bedrijfsentiteiten zo breed is, trekt bedrijfsfraude misschien de breedste groep of partners aan voor onderzoeken. De FBI zegt dat het doorgaans coördineert met de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC), Commodity Futures Trading Commission (CFTC), Financial Industry Regulatory Authority, Internal Revenue Service, Department of Labor, Federal Energy Regulatory Commission en de US Postal Inspection Service, en andere regelgevende en / of wetshandhavingsinstanties.
Geld witwassen
Het witwassen van geld is het proces waarbij geld wordt verdiend met illegale activiteiten, zoals drugshandel, en het lijkt alsof het geld inkomsten uit legale zakelijke activiteiten zijn. Het geld van de illegale activiteit wordt als “vies” beschouwd en het proces “wast” het geld om het er “schoon” uit te laten zien.
Bij dergelijke gevallen omvat het onderzoek natuurlijk vaak niet alleen het witwassen zelf, maar ook de criminele activiteit waaruit het witgewassen geld is voortgekomen. Criminelen die zich bezighouden met het witwassen van geld, ontlenen hun opbrengsten op vele manieren, waaronder fraude in de gezondheidszorg, mensenhandel en drugshandel, openbare corruptie en terrorisme.
Criminelen gebruiken een duizelingwekkend aantal en verscheidenheid aan methoden om geld wit te wassen. Tot de meest voorkomende behoren echter onroerend goed, edelmetalen, internationale handel en virtuele valuta zoals bitcoin.
Stappen voor het witwassen van geld
Volgens de FBIzijn er drie stappen in hetwitwasproces : plaatsing, gelaagdheid en integratie.”Plaatsing vertegenwoordigt de eerste invoer van de opbrengsten van de crimineel in het financiële systeem. Gelaagdheid is het meest complex en brengt vaak het internationale geldverkeer met zich mee. Gelaagdheid scheidt de opbrengsten van de crimineel van hun oorspronkelijke bron en creëert een opzettelijk complex controletraject via een reeks financiële transacties. En integratie vindt plaats wanneer de opbrengsten van de crimineel worden teruggegeven aan de crimineel vanuit wat lijkt op legitieme bronnen. “
Niet al deze schema’s zijn noodzakelijkerwijs geavanceerd. Een van de meest voorkomende witwasprogramma’s is bijvoorbeeld via een legitiem op contanten gebaseerd bedrijf dat eigendom is van de criminele organisatie. Als de organisatie een restaurant heeft, kan het de dagelijkse kassabonnen opdrijven om het illegale geld door het restaurant naar de bank te leiden. Vervolgens kunnen ze het geld van de bankrekening van het restaurant onder de eigenaren verdelen.
Detectie en afschrikking
Het aantal stappen dat betrokken is bij het witwassen van geld, samen met de vaak wereldwijde omvang van de vele financiële transacties, maakt onderzoeken buitengewoon complex. De FBI zegt dat het regelmatig overlegt over het witwassen van geld met federale, staats- en lokale wetshandhavingsinstanties, samen met een groot aantal internationale partners. Veel bedrijven, vooral die die betrokken zijn bij financiën en bankieren, hebben antiwitwasregels (AML) ingevoerd om het witwassen van geld op te sporen en te voorkomen.
Effecten- en grondstoffenfraude
Afgezien van de hierboven vermelde bedrijfsfraude, die voornamelijk bestaat uit het vervalsen van bedrijfsinformatie en het gebruik van voorkennis om zelf te handelen, houdt een groot aantal andere misdrijven in dat potentiële investeerders en consumenten worden gedupeerd door een verkeerde voorstelling van zaken te geven aan de informatie die zij gebruiken om beslissingen te nemen.
De dader van de effectenfraude kan een persoon zijn, zoals een effectenmakelaar, of een organisatie, zoals een beursvennootschap, een bedrijf of een investeringsbank. Onafhankelijke personen kunnen dit soort fraude ook plegen via regelingen zoals handel met voorkennis. Enkele bekende voorbeelden van effectenfraude zijn de Enron, Tyco, Adelphia- en WorldCom schandalen.
Investeringsfraude
Bij hoogrentende beleggingsfraude gaat het doorgaans om beloften van een hoog rendement, terwijl wordt beweerd dat er weinig tot geen risico is. De beleggingen zelf kunnen in grondstoffen, effecten, onroerend goed en andere categorieën zijn.
Ponzi en piramidespelen putten doorgaans uit de fondsen die door nieuwe investeerders worden verstrekt om de opbrengsten te betalen die waren beloofd aan eerdere investeerders die bij de regeling betrokken waren. Dergelijke regelingen vereisen dat de fraudeurs voortdurend meer en meer slachtoffers rekruteren om de schijnvertoning zo lang mogelijk vol te houden. De regelingen mislukken doorgaans wanneer de vraag van bestaande investeerders groter is dan nieuwe fondsen die binnenkomen door nieuwe rekruten.
Voorschotvergoedingsregelingen kunnen een meer subtiele strategie volgen, waarbij de fraudeur hun doelwitten overtuigt om hen kleine bedragen voor te schieten die beloofd zijn om in grotere opbrengsten te resulteren.
Andere financiële misdrijven
Andere investeringszwendel die door de FBI wordt gemarkeerd, is onder meer fraude met promessen, waarbij over het algemeen kortlopende schuldinstrumenten worden uitgegeven door weinig bekende of niet-bestaande bedrijven, die een hoog rendement met weinig of geen risico beloven.”Goederenfraude is de illegale verkoop of vermeende verkoop van grondstoffen of halffabrikaten die relatief uniform van aard zijn en op een beurs worden verkocht (bijv. Goud, varkensbuik, sinaasappelsap en koffie)”, zegt de FBI.”Bij deze fraude maken de daders vaak kunstmatige rekeningoverzichten die vermeende investeringen weerspiegelen, terwijl dergelijke investeringen in werkelijkheid niet zijn gedaan.” Verduistering van makelaarsomvat illegale en ongeoorloofde acties van makelaars om rechtstreeks van hun klanten te stelen, meestal met een hoop valse documenten.
Nog uitgebreider zijn marktmanipulaties, zogenaamde ” pump and dump ” -regelingen die zijn gebaseerd op het kunstmatig opdrijven van de prijs van aandelen met een lager volume op kleine over-the-counter-markten.”De ‘pomp’ omvat het werven van onwetende investeerders door middel van valse of misleidende verkooppraktijken, openbare informatie of bedrijfsdossiers.”De FBI zegt dat tussenhandelaars – die worden omgekocht door de samenzweerders – vervolgens ‘verkooptactieken onder hoge druk gebruiken om het aantal investeerders te vergroten en, als gevolg daarvan, de prijs van de aandelen verhogen. Zodra de richtprijs is bereikt, de daders’ dumpen “hun aandelen met een enorme winst en laat onschuldige investeerders de rekening betalen.”
Detectie en afschrikking
Beschuldigingen van effectenfraude worden onderzocht door de Securities and Exchange Commission (SEC) en de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA), vaak in samenwerking met de FBI.
Overheidsinstanties kunnen ook onderzoek doen naar investeringszwendel. In een unieke poging om zijn burgers te beschermen, heeft de staat Utah bijvoorbeeld in 2016 het eerste online register voor witteboordencriminelen opgericht. Foto’s van personen die zijn veroordeeld voor een fraudegerelateerd misdrijf dat als tweedegraads of hoger wordt beoordeeld, worden vermeld op het register. De staat startte de registratie omdat daders van het Ponzi-plan zich meestal richten op hechte culturele of religieuze groepen, zoals de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen in Salt Lake City, Utah.5