Warren Buffett: hoe hij het doet

Belangrijkste leerpunten

• Buffett volgt de Benjamin Graham-school van waardebeleggen, die op zoek is naar effecten waarvan de prijzen ten onrechte laag zijn op basis van hun intrinsieke waarde.
• In plaats van vraag en aanbod op de aandelenmarkt te focussen, kijkt Buffett naar bedrijven als geheel.
• Enkele van de factoren die Buffett in overweging neemt, zijn bedrijfsprestaties, bedrijfsschulden en winstmarges.
• Andere overwegingen voor waardebeleggers zoals Buffett zijn onder meer of bedrijven openbaar zijn, hoe afhankelijk ze zijn van grondstoffen en hoe goedkoop ze zijn.

---

Beleggers zoals Buffett vertrouwen erop dat de markt uiteindelijk de voorkeur zal geven aan kwaliteitsaandelen die gedurende een bepaalde tijd ondergewaardeerd waren.

Buffett maakt zich echter niet druk over de complexiteit van vraag en aanbod op de aandelenmarkt. In feite maakt hij zich helemaal niet echt zorgen over de activiteiten van de aandelenmarkt. Dit is de implicatie in zijn beroemde parafrase van een citaat van Benjamin Graham: “Op korte termijn is de markt een stemmachine, maar op de lange termijn is het een weegmachine.”

Hij kijkt naar elk bedrijf als geheel, dus kiest hij aandelen uitsluitend op basis van hun algemene potentieel als bedrijf. Door deze aandelen aan te houden als een spel op de lange termijn, streeft Buffett niet naar kapitaalwinst, maar naar eigendom in kwaliteitsbedrijven die buitengewoon in staat zijn om inkomsten te genereren. Wanneer Buffett in een bedrijf investeert, maakt het hem niet uit of de markt uiteindelijk de waarde ervan zal erkennen. Hij maakt zich zorgen over hoe goed dat bedrijf als bedrijf geld kan verdienen.

Buffett’s methodologie

Warren Buffett vindt laaggeprijsde waarde door zichzelf enkele vragen te stellen wanneer hij de relatie tussen het niveau van uitmuntendheid van een aandeel en de prijs evalueert.  Houd er rekening mee dat dit niet de enige dingen zijn die hij analyseert, maar eerder een korte samenvatting van wat hij zoekt in zijn beleggingsaanpak.

1. Bedrijfsprestaties

Soms wordt het rendement op eigen vermogen (ROE) het rendement op de investering van de aandeelhouder genoemd. Het onthult de snelheid waarmee aandeelhouders inkomen verdienen op hun aandelen. Buffett kijkt altijd naar ROE om te zien of een bedrijf consistent goed heeft gepresteerd in vergelijking met andere bedrijven in dezelfde branche.  ROE wordt als volgt berekend:

ROE = nettowinst ÷ eigen vermogen

Alleen al het afgelopen jaar naar de ROE kijken is niet genoeg. De belegger moet het ROE van de afgelopen vijf tot tien jaar bekijken om historische prestaties te analyseren.

2. Bedrijfsschuld 

De verhouding schuld / eigen vermogen (D / E) is een ander belangrijk kenmerk dat Buffett zorgvuldig overweegt. Buffett geeft de voorkeur aan een klein bedrag aan schulden, zodat de winstgroei wordt gegenereerd uit het eigen vermogen in plaats van uit geleend geld.  De D / E-ratio wordt als volgt berekend:

Verhouding schuld / eigen vermogen = totale passiva ÷ eigen vermogen

Deze ratio geeft het aandeel van het eigen vermogen en de schuld weer dat het bedrijf gebruikt om zijn activa te financieren, en hoe hoger de ratio, hoe meer schuld – in plaats van eigen vermogen – het bedrijf financiert. Een hoge schuld in vergelijking met het eigen vermogen kan leiden tot volatiele winsten en hoge rentelasten. Voor een strengere toets gebruiken beleggers in de bovenstaande berekening soms alleen langlopende schulden in plaats van totale verplichtingen.

3. Winstmarges

De winstgevendheid van een bedrijf hangt niet alleen af ​​van het hebben van een goede winstmarge, maar ook van het consequent verhogen ervan. Deze marge wordt berekend door het nettoresultaat te delen door de netto-omzet. Voor een goede indicatie van historische winstmarges moeten beleggers minstens vijf jaar terugkijken. Een hoge winstmarge geeft aan dat het bedrijf zijn zaken goed doet, maar toenemende marges betekenen dat het management buitengewoon efficiënt en succesvol is geweest in het beheersen van de kosten.

4. Is het bedrijf openbaar?

Buffett houdt doorgaans alleen rekening met bedrijven die al minstens 10 jaar bestaan.  Als gevolg hiervan zouden de meeste technologiebedrijven diein het afgelopen decenniumhun eerste openbare aanbieding (IPO’s) hebben gehad,niet op Buffett’s radar terechtkomen. Hij zegt dat hij de mechanica achter veel van de huidige technologiebedrijven niet begrijpt en alleen investeert in een bedrijf dat hij volledig begrijpt.  Waardebeleggen vereist het identificeren van bedrijven die de tand des tijds hebben doorstaan, maar momenteel ondergewaardeerd zijn.

Onderschat nooit de waarde van historische prestaties. Dit toont het vermogen (of het onvermogen) van het bedrijf aan om de aandeelhouderswaarde te verhogen. Houd er echter rekening mee dat de prestaties uit het verleden van een aandeel geen garantie zijn voor toekomstige prestaties. Het is de taak van de waardebelegger om te bepalen hoe goed het bedrijf kan presteren zoals in het verleden. Dit bepalen is inherent lastig. Maar blijkbaar is Buffett er erg goed in.

Een belangrijk punt om te onthouden over beursgenoteerde bedrijven is dat de Securities and Exchange Commission (SEC) vereist dat ze regelmatig financiële overzichten indienen. Deze documenten kunnen u helpen bij het analyseren van belangrijke bedrijfsgegevens, inclusief huidige en eerdere prestaties, zodat u belangrijke investeringsbeslissingen kunt nemen.

5. Commodity Reliance

U zou deze vraag in eerste instantie kunnen zien als een radicale benadering om een ​​bedrijf te verkleinen. Buffett beschouwt deze vraag echter als een belangrijke. Hij heeft de neiging om (maar niet altijd) bedrijven terug te schrikken waarvan de producten niet te onderscheiden zijn van die van concurrenten, en bedrijven die uitsluitend afhankelijk zijn van economische gracht of concurrentievoordeel van een bedrijf noemt.  Hoe breder de gracht, hoe moeilijker het is voor een concurrent om marktaandeel te winnen.

6. Is het goedkoop?

Dit is de kicker. Bedrijven vinden die aan de andere vijf criteria voldoen, is één ding, maar bepalen of ze ondergewaardeerd zijn, is het moeilijkste onderdeel van waardebeleggen. En het is Buffett’s belangrijkste vaardigheid.

Om dit te controleren, moet een investeerder de intrinsieke waarde van een bedrijf bepalen door een aantal bedrijfsfundamentals te analyseren, waaronder inkomsten, inkomsten en activa. En de intrinsieke waarde van een bedrijf is meestal hoger (en gecompliceerder) dan de liquidatiewaarde, wat een bedrijf waard zou zijn als het vandaag zou worden opgebroken en verkocht. De liquidatiewaarde omvat geen immateriële activa zoals de waarde van een merknaam, die niet rechtstreeks in de jaarrekening wordt vermeld.

Zodra Buffett de intrinsieke waarde van het bedrijf als geheel heeft bepaald, vergelijkt hij die met zijn huidige marktkapitalisatie – de huidige totale waarde of prijs.  Klinkt makkelijk, nietwaar? Het succes van Buffett hangt echter af van zijn ongeëvenaarde vaardigheid om deze intrinsieke waarde nauwkeurig te bepalen. Hoewel we enkele van zijn criteria kunnen schetsen, kunnen we niet precies weten hoe hij zo’n nauwkeurige beheersing van het berekenen van waarde heeft verkregen.

Het komt neer op

Zoals je waarschijnlijk hebt opgemerkt, is de investeringsstijl van Buffett  als de winkelstijl van een koopjesjager. Het weerspiegelt een praktische, nuchtere houding. Buffett handhaaft deze houding in andere gebieden van zijn leven: hij woont niet in een enorm huis, hij verzamelt geen auto’s en neemt geen limousine mee naar zijn werk. De stijl van waardebeleggen is niet zonder kritiek, maar of je Buffett nu steunt of niet, het bewijs zit hem in de pudding.