Analyse van beleggingsfondsen voor maximaal rendement
Een analyse van beleggingsfondsen bestaat doorgaans uit een elementaire analyse van de strategie van het fonds (groei of waarde), mediane marktkapitalisatie, voortschrijdend rendement, standaarddeviatie en misschien een uitsplitsing van de portefeuille per sector, regio enzovoort. Beleggers nemen vaak genoegen met statistische resultaten zonder de onderliggende drijfveren van die resultaten in twijfel te trekken, wat informatie kan opleveren die mogelijk kan resulteren in hogere winst.
Belangrijkste leerpunten
- Traditionele analyse van beleggingsfondsen kan een waardevol hulpmiddel zijn om de aantrekkelijkheid van een fonds ten opzichte van zijn concurrenten te bepalen.
- Het evalueren van een fondsbeheerder over een langere tijdshorizon is een meer haalbare onderzoeksmethode dan alleen focussen op hun hoogte- en dieptepunten.
- Alle onderlinge fondsen moeten grondig worden onderzocht om hun risicobereidheid en hun vermogen om beter te presteren dan de markt te peilen.
Maandelijkse prestatie
Zoals in de meeste gevallen, zijn de prestaties van een beleggingsfonds het eerste item dat van belang is. U kunt kijken naar voortschrijdende rendementen over een jaar, drie jaar en vijf jaar ten opzichte van zowel een benchmark als vergelijkbare branchegenoten en een aantal managers vinden die goed hebben gepresteerd. Wat u doorgaans niet uit dit type analyse haalt, is of de prestaties van een manager consistent waren gedurende de hele geëvalueerde periode, of dat de prestaties werden aangestuurd door een paar uitschieters. (Zie ook: Risico’s van beleggingsfondsen analyseren.) U weet ook niet of de prestatie van de beheerder werd bepaald door blootstelling aan bepaalde soorten bedrijven of regio’s.
De beste manier om deze analyse uit te voeren, is door de prestaties van het fonds en de benchmark naast elkaar op te sommen en de relatieve over / underperformance van het fonds voor elke maand te vergelijken en te kijken naar maanden waarin de relatieve prestatie veel groter of kleiner was dan de gemiddeld of om naar bepaalde patronen te zoeken. U kunt ook kijken naar maanden waarin de prestaties extreem hoog of laag waren, ongeacht de prestaties van de benchmark.
Door de maandelijkse prestaties te evalueren ten opzichte van een relatieve benchmark, kunnen beleggers aanwijzingen vinden die aanvullend inzicht geven in de prestatieverwachtingen van een bepaald fonds.
Vaak kan een fondsbeheerder de strategie of het proces niet onder woorden brengen, waardoor hij twijfelt of hij zijn prestaties in de toekomst daadwerkelijk kan herhalen. Als tijdens een analyse dit of andere gevallen van een prestatie- anomalie worden gevonden, kunnen dit geweldige onderwerpen zijn om met de fondsbeheerder ter sprake te brengen. (Zie ook: Beoordeel uw beleggingsbeheerder.)
Up-Market en Down-Market Capture
Deze analyse onthult de gevoeligheid van het fonds voor marktbewegingen in zowel opwaartse als neerwaartse markten. Als alles voor de rest gelijk is, zal het fonds met een hogere up-market capture ratio en een lagere down-market-capture ratio aantrekkelijker zijn dan andere fondsen. Veel analisten gebruiken deze eenvoudige berekening in hun bredere beoordelingen van individuele vermogensbeheerders. Er zijn gevallen waarin een belegger de ene boven de andere verkiest.
Een beleggingsbeheerder met een hogere marktratio van meer dan 100 heeft beter gepresteerd dan de index tijdens de hogere markt. Een manager met een hogere capture-ratio van 120 geeft bijvoorbeeld aan dat de manager in de opgegeven periode 20% beter presteerde dan de markt. Een manager met een down-market-ratio van minder dan 100 heeft tijdens de down-market beter gepresteerd dan de index. Een manager met een vastleggingsratio op de neerwaartse markt van 80 geeft bijvoorbeeld aan dat de portefeuille van de manager in de betreffende periode slechts 80% zo sterk is gedaald als de index. Op de lange termijn zullen deze fondsen het beter doen dan de index.
Als een fonds een hoge up-market ratio heeft, zou het aantrekkelijker zijn tijdens marktstijgingen dan een fonds met een lagere up-market ratio. Dit kan het gevolg zijn van investeringen in aandelen met een hogere bèta, superieure aandelenselectie, hefboomwerking of een combinatie van verschillende strategieën die beter presteren dan de markt wanneer de markt stijgt.
Vaker wel dan niet hebben beleggingsfondsen met hoge up-capture-ratio’s ook hogere down-capture-ratio’s, wat zich vertaalt in een hogere volatiliteit van het rendement. Een goede beheerder van beleggingsfondsen kan echter defensief worden tijdens marktdalingen en rijkdom behouden door een groot deel van de marktdaling niet te vangen.
Het idee van zowel up-capture als down-capture-statistieken is om te begrijpen hoe goed een beheerder van beleggingsfondsen kan navigeren door de veranderingen in de conjunctuurcyclus en het rendement kan maximaliseren wanneer de markt stijgt, terwijl de welvaart behouden blijft wanneer de markt daalt. (Zie ook: Meet uw beleggingsbeheerder? )
Berekenen van de statistieken
Er is software op de markt die deze statistieken kan berekenen, maar u kunt Microsoft Excel gebruiken om beide statistieken te berekenen door deze stappen te volgen:
- Bereken het cumulatieve rendement van de markt alleen voor maanden waarin de markt een positief rendement had.
- Bereken het cumulatieve rendement van het fonds alleen voor maanden waarin de markt een positief rendement had.
- Trek er één af van elk resultaat en deel het behaalde resultaat voor het fondsrendement door het behaalde resultaat voor het marktrendement.
Om het rendement voor down-capture te berekenen, herhaalt u de bovenstaande stappen maandenlang als de markt daalde.
Merk op dat zelfs als het fonds een positief rendement had op het moment dat de markt daalde, het rendement van die maand voor het fonds wordt meegerekend in de down-capture-berekening en niet in de up-capture-berekening.
Dit onthult het volgende:
- Asset Allocation : hoe goed de manager bepaalde posities kan overwogen of onderwogen om beter te presteren dan de vermelde benchmark.
- Effectenselectie: de vaardigheid van de beheerder om individuele effecten te selecteren die beter presteren dan de marktbenchmark. (Zie ook: De prestaties van uw portfolio meten.)
Stijlanalyse
Als belegger hebt u dus zowel een kwantitatieve analyse doorlopen als onderzoek gedaan naar de beleggingsstrategie van het beleggingsfonds, het vermogen om beter te presteren dan de markt, de consistentie in zowel goede als slechte tijden en een aantal andere factoren die ervoor zorgen dat een belegging in het fonds een goede mogelijkheid.
Alvorens een beleggingsbeslissing echter een investeerder zal willen een uit te voeren stijl analyseren om te bepalen of de beheerder van beleggingsfondsen had rendement prestaties die in overeenstemming zijn met het fonds vermeld mandaat en was beleggingsstijl. Een stijlanalyse zou bijvoorbeeld kunnen uitwijzen of een large-cap-groeimanager een prestatie had die indicatief was voor een large-cap-groeimanager, of dat het fonds een rendement had dat meer leek op beleggingen in andere activaklassen of in bedrijven met een andere markt. hoofdlettergebruik.
Een manier om dit te doen, is door het maandelijkse rendement van het beleggingsfonds te vergelijken met een aantal verschillende indexen die een indicatie zijn van een bepaalde beleggingsstijl. Dit wordt een stijlanalyse genoemd. Het rendement van Janus Advisor Forty Fund (JARTX) op vier verschillende indices in het onderstaande voorbeeld. De keuze van de indexen kan variëren, afhankelijk van het fonds dat wordt geanalyseerd. De X-as toont de correlatie van het fonds met internationale indices of Amerikaanse indices.
De Y-as toont de correlatie van het fonds met large-capbedrijven versus small-capbedrijven. De indexen die de VS vertegenwoordigen, waren de S&P 500 en de Russell 2000, terwijl de internationale indexen de MSCI EAFE en MSCI EM-index waren. De datapunten zijn berekend met behulp van een optimalisatieformule in Excel en deze toe te passen met behulp van de solver-functie.
Figuur 1: analyse van beleggingsfondsen
Zoals duidelijk is in de grafiek, had JARTX een steeds sterkere correlatie met de S&P 500 Index, wat consistent is met hun largecapfocus. De meest recente datapunten bleven echter naar links bewegen, wat erop duidt dat de beheerder van beleggingsfondsen misschien in een groter percentage internationale bedrijven investeerde.
De kleine diamant geeft de overeenkomsten weer van het rendement van beleggingsfondsen met elk van de vier indexen voor de periode van vijf jaar die eindigt vier kwartalen voorafgaand aan het meest recente einde van de maand. Elke volgende grotere diamant berekent dezelfde statistiek voor de vijfjarige voortschrijdende periode voor elk volgend kwartaaleinde. De grootste diamant vertegenwoordigt de meest recente voortschrijdende periode van vijf jaar. In dit voorbeeld gedroeg het fonds zich steeds meer als een wereldwijd fonds in plaats van als een grootkapitaalfonds in de VS. De grotere diamanten verschoven naar links in de grafiek, wat duidt op een zeer grote cap bij zowel Amerikaanse als internationale bedrijven.
Deze trend is niet noodzakelijk een goede of slechte zaak; het geeft de belegger slechts een ander stukje informatie over hoe dit fonds zijn rendement heeft gegenereerd en, misschien nog belangrijker, hoe het zou moeten worden toegewezen binnen een gediversifieerde portefeuille. Een portefeuille die al een grote allocatie naar internationale megacap aandelen heeft, kan bijvoorbeeld niet profiteren van de toevoeging van dit fonds. (Zie ook: Geen paniek als uw beleggingsfonds drijft.)