De basisprincipes van het bepalen van belastingen op beleggingsfondsen
Veel beleggers hebben vragen over de beste manier om hun belastingen op onderlinge fondsen te berekenen. De manier waarop uw beleggingsfonds voor belastingdoeleinden wordt behandeld, heeft veel te maken met het soort beleggingen in de portefeuille van het fonds.
Over het algemeen moeten de meeste uitkeringen die u van een beleggingsfonds ontvangt, worden aangegeven als beleggingsinkomsten op uw jaarlijkse belastingen. Het soort ontvangen uitkering, de duur van de deelneming en het soort belegging zijn echter allemaal belangrijke factoren bij het bepalen hoeveel inkomstenbelasting u betaalt over elke dollar van een uitkering.
In sommige gevallen zijn uitkeringen onderhevig aan uw gewone inkomstenbelastingtarief, het hoogste tarief. In andere gevallen komt u mogelijk in aanmerking om het lagere vermogenswinsttarief te betalen. Andere uitkeringen zijn mogelijk volledig belastingvrij.
Belangrijkste leerpunten
- Beleggingsfondsen die op korte termijn veel vermogenswinst opleveren – en die worden belast tegen het gewone inkomenstarief (geen vermogenswinst) – kunnen u kosten.
- Als het gaat om uitkeringen, is het verschil tussen gewone inkomsten en vermogenswinsten gebaseerd op hoe lang dat fonds een individuele belegging in zijn portefeuille heeft gehouden.
- Als u van een fonds een uitkering ontvangt die het resultaat is van de verkoop van een effect dat het fonds slechts zes maanden heeft aangehouden, wordt die uitkering belast tegen uw gewone inkomstenbelastingtarief.
- Als het fonds het effect echter meerdere jaren heeft aangehouden, zijn die fondsen in plaats daarvan onderworpen aan de vermogenswinstbelasting.
Gewoon inkomen versus meerwaarden
Het verschil tussen het gewone inkomen en het inkomen uit vermogenswinst kan een groot verschil maken voor uw belastingaanslag. Kortom, alleen inkomsten uit beleggingen die u haalt uit beleggingen die langer dan een jaar worden aangehouden, worden als vermogenswinsten beschouwd.
Dit concept is vrij eenvoudig als het gaat om beleggen in individuele aandelen. De wereld van onderlinge fondsen is echter iets gecompliceerder.
Beleggingsfondsen zijn investeringsmaatschappijen die de collectieve bijdragen van hun duizenden aandeelhouders beleggen in tal van effecten die portefeuilles worden genoemd. Als het om uitkeringen gaat, heeft het verschil tussen gewoon inkomen en vermogenswinst niets te maken met hoe lang u aandelen in een beleggingsfonds hebt gehad, maar met hoelang dat fonds een individuele belegging in zijn portefeuille heeft gehouden.
Als u van een fonds een uitkering ontvangt die het resultaat is van de verkoop van een effect dat het fonds slechts zes maanden heeft aangehouden, wordt die uitkering belast tegen uw gewone inkomstenbelastingtarief. Als het fonds het effect echter meerdere jaren heeft aangehouden, zijn die fondsen in plaats daarvan onderworpen aan de vermogenswinstbelasting. Wanneer een beleggingsfonds vermogenswinsten op formulier 1099-DIV, dividenden en uitkeringen, en geeft het het formulier aan u uit vóór de jaarlijkse belastingaangiftedatum.
Waarom is dit belangrijk?
Het verschil tussen uw gewone inkomstenbelastingtarief en uw overeenkomstige belastingtarief voor vermogenswinst op lange termijn kan behoorlijk groot zijn. Daarom is het belangrijk om bij te houden voor welk inkomen het lagere tarief geldt.
Voor 2020 en 2021 zijn degenen in de belastingschijven van 10% en 12% geen inkomstenbelasting verschuldigd over meerwaarden op lange termijn. Personen in de 22%, 24%, 32% en een deel van de 35% belastingschijven (tot $ 518.400 in 2020 en tot $ 523.600 voor 2021) moeten 15% belasting betalen over vermogenswinst. Zowel in 2020 als in 2021 zijn degenen in de hoogste belastingschijf van 37% onderworpen aan een vermogenswinstbelasting van 20% (naast sommige belastingbetalers in de belastingschijf van 35%).
Uw winsten en verliezen berekenen
Als u uw aandelen in een beleggingsfonds verkoopt, is elk bedrag van de opbrengst dat een teruggave van uw oorspronkelijke investering is, niet belastbaar, aangezien u al inkomstenbelasting over die dollars betaalde toen u ze verdiende. Daarom is het belangrijk om te weten hoe u het bedrag van uw uitkering kunt berekenen dat aan winsten wordt toegeschreven in plaats van aan investeringen.
Om te bepalen hoeveel van uw beleggingsinkomsten winst of verlies is, moet u eerst weten hoeveel u hebt betaald voor de aandelen die zijn geliquideerd. Dit wordt de basis genoemd. Omdat aandelen in beleggingsfondsen vaak op verschillende tijdstippen, in verschillende bedragen en tegen verschillende prijzen worden gekocht, is het soms moeilijk om te bepalen hoeveel u voor een bepaald aandeel hebt betaald.
Kostenbasis en gemiddelde basis
Er zijn twee manieren waarop de Internal Revenue Service (IRS) belastingbetalers in staat stelt de basis van hun beleggingsinkomsten te bepalen: kostenbasis en gemiddelde basis.
Als u de prijs kent die u heeft betaald voor de aandelen die u heeft verkocht, kunt u de specifieke kostenbasismethode voor aandelenidentificatie gebruiken. Als u echter veel aandelen bezit die op verschillende tijdstippen zijn gekocht, kan deze methode erg tijdrovend zijn. Als alternatief kunt u de first-in, first-out kostenbasismethode gebruiken, waarbij u de prijs van het eerste gekochte aandeel gebruikt als basis voor het eerste verkochte aandeel, enzovoort.
Als u de prijs die u voor specifieke aandelen heeft betaald niet kunt bepalen, kunt u ervoor kiezen om de gemiddelde-basismethode te gebruiken, waarbij u de totale kosten van al uw aandelen kunt gebruiken als kostenbasis voor elk verkocht aandeel. Al uw aandelen in beleggingsfondsen moeten echter identiek zijn om deze methode te gebruiken, wat betekent dat u de gemiddelde basismethode niet kunt gebruiken om uw winst te berekenen als sommige van uw aandelen deel uitmaken van eendividendherbeleggingsplan (DRIP) en andere niet.
Net als inkomsten uit de verkoop van een andere belegging, wordt, als u de aandelen van beleggingsfondsen gedurende een jaar of langer in bezit heeft, elke winst of elk verlies dat wordt gegenereerd door de verkoop van die aandelen belast als vermogenswinst op lange termijn. Anders wordt het als gewoon inkomen beschouwd.
Dividenduitkeringen
In aanvulling op het verdelen van de inkomsten gegenereerd door de verkoop van activa, beleggingsfondsen maken ook dividend uitkeringen wanneer de onderliggende activa te betalen winst of rente. Beleggingsfondsen zijn pass-through-investeringen, wat betekent dat alle inkomsten die ze ontvangen, moeten worden uitgekeerd aan aandeelhouders. Dit gebeurt meestal wanneer een fonds dividenddragende aandelen of obligaties aanhoudt, die doorgaans jaarlijks een regelmatig bedrag aan rente betalen, een zogenaamde coupon.
Wanneer een bedrijf een dividend declareert, maakt het ook de ex-dividenddatum en de registratiedatum bekend. De registratiedatum is de datum waarop het bedrijf de lijst van aandeelhouders die de dividenduitkering zullen ontvangen, herziet. Omdat er een vertraging is bij het verhandelen van aandelen, wordt elke verkoop van aandelen die minder dan drie dagen vóór de registratiedatum plaatsvindt, niet geregistreerd en bevat de lijst met aandeelhouders nog steeds de naam van de verkopende belegger. De datum drie dagen vóór de datum van het record is de ex-dividenddatum.
Hoe worden dividenduitkeringen belast?
Over het algemeen worden dividendinkomsten belast als gewoon inkomen. Als uw beleggingsfonds vaak dividendaandelen koopt en verkoopt, worden dividenden die u ontvangt hoogstwaarschijnlijk belast als gewoon inkomen. Stel dat u $ 1.000 aan dividendbetalingen ontvangt van uw actief beheerde fonds. Als u in de inkomstenbelastingschijf van 24% valt, betaalt u $ 240 aan belastingtijd.
Er zijn echter twee zeer belangrijke uitzonderingen: gekwalificeerde dividenden en belastingvrije rente.
Gekwalificeerde dividenden
Dividenduitkeringen die van uw beleggingsfonds worden ontvangen, kunnen onderworpen zijn aan de vermogenswinstbelasting als zedoor de IRSworden beschouwd als gekwalificeerde dividenden. Om in aanmerking te komen, moet het dividend worden betaald door een aandeel dat is uitgegeven door een Amerikaanse of gekwalificeerde buitenlandse onderneming. Ook moet uw beleggingsfonds de aandelen gedurende meer dan 60 dagen hebben aangehouden binnen de periode van 121 dagen die begint 60 dagen vóór de ex-dividenddatum.
De ex-dividenddatum is de datum waarna de eigenaren van nieuw gekochte aandelen niet in aanmerking komen voor de dividendbetaling. Als de ex-dividenddatum bijvoorbeeld 12 april is, ontvangen beleggers die op of na deze datum aandelen kopen het aanstaande dividend niet.
Dit klinkt misschien verwarrend, maar het betekent in wezen dat het fonds de aandelen 60 dagen vóór de ex-dividenddatum of een combinatie van dagen ervoor en erna moet bezitten, wat neerkomt op ten minste 60 dagen. Deze gecompliceerde vereiste is bedoeld om beleggers te ontmoedigen om vlak voor de betaling fondsen te kopen met dividenddragende aandelen en ze vervolgens weer te verkopen, alleen om het dividend te krijgen. Als uw fonds gekwalificeerde dividenden uitkeert, worden deze dividenden aan u gerapporteerd op formulier 1099-DIV.
Belastingvrije rente
De andere manier om uw inkomstenbelastingtoeslag te minimaliseren, is door te investeren in zogenaamde belastingvrije onderlinge fondsen. Deze fondsen beleggen in staats- en gemeentelijke obligaties, ook wel ‘muni’s’ genoemd, die belastingvrije rente betalen. Geldmarktfondsen beleggen bijvoorbeeld voornamelijk in kortlopende staatsobligaties en worden algemeen beschouwd als stabiele en veilige beleggingen.
Hoewel gemeentelijke obligaties rente betalen die is vrijgesteld van federale inkomstenbelasting, zijn ze mogelijk niet vrijgesteld van uw nationale inkomstenbelasting of lokale inkomstenbelastingen. In sommige gevallen kan de rente die wordt betaald over obligaties die zijn uitgegeven door de overheid in uw woonstaat,drievoudig belastingvrij zijn, wat betekent dat de obligaties zijn vrijgesteld van alle inkomstenbelasting. Verifieer echter bij uw fonds welke obligaties in zijn portefeuille belastingvrij zijn en in welke mate om te voorkomen dat u overrompeld wordt door onverwachte belastingen.
Het komt neer op
Het berekenen van de belastingen die u verschuldigd bent over de inkomsten en uitkeringen van beleggingsfondsen kan buitengewoon complex zijn, zelfs voor de meest ervaren belegger. IRS-publicatie 550 kan een hulpmiddel zijn om u over deze problemen te informeren. Maar tenzij u slechts een handvol aandelen bezit en een zorgvuldige administratie bijhoudt, kunt u er baat bij hebben om een belastingdeskundige te raadplegen om ervoor te zorgen dat u al uw beleggingsinkomsten correct rapporteert.