Obligatie-futures
Wat zijn obligatiefutures?
Obligatiefutures zijn financiële derivaten die de contracthouder verplichten om op een bepaalde datum tegen een vooraf bepaalde prijs een obligatie te kopen of verkopen. Een obligatiefuturescontract wordt verhandeld op een futuresbeursmarkt en wordt gekocht of verkocht via een beursvennootschap die handel in futures aanbiedt. De voorwaarden (prijs en vervaldatum) van het contract worden bepaald op het moment dat de future wordt gekocht of verkocht.
Bond Futures uitgelegd
Een termijncontract is een overeenkomst die door twee partijen wordt aangegaan. De ene partij stemt ermee in om te kopen en de andere partij stemt ermee in om op een bepaalde datum in de toekomst een onderliggend actief tegen een vooraf bepaalde prijs te verkopen. Op de afwikkelingsdatum van het futurescontract is de verkoper verplicht om het actief aan de koper te leveren. De onderliggende waarde van een futurescontract kan een grondstof zijn of een financieel instrument, zoals een obligatie.
Belangrijkste leerpunten
- Obligatiefutures zijn contracten die de contracthouder het recht geven om op een bepaalde datum een obligatie te kopen tegen een vandaag bepaalde prijs.
- Een obligatiefuturescontract wordt verhandeld op een futuresbeurs en wordt gekocht en verkocht via een beursvennootschap die handel in futures aanbiedt.
- Obligatiefutures worden door speculanten gebruikt om te wedden op de prijs van een obligatie of door hedgers om obligatieposities te beschermen.
- Obligatiefutures worden indirect gebruikt om rentebewegingen te verhandelen of af te dekken.
Obligatiefutures zijn contractuele overeenkomsten waarbij het te leveren actief een staats- of schatkistobligatie is. Obligatiefutures worden gestandaardiseerd door de futuresbeurzen en worden beschouwd als een van de meest liquide financiële producten. Een liquide markt betekent dat er veel kopers en verkopers zijn, waardoor transacties zonder vertragingen vrij kunnen stromen.
Het obligatiefuturescontract wordt gebruikt voor hedging, speculatie- of arbitragedoeleinden. Afdekking is een vorm van beleggen in producten die bescherming bieden aan deelnemingen. Speculeren is beleggen in producten met een hoog risico en een hoog rendement. Arbitrage kan optreden wanneer de prijzen onevenwichtig zijn en traders proberen winst te maken door gelijktijdige aan- en verkoop van activa of effecten.
Wanneer twee tegenpartijen een obligatiefuturescontract aangaan, komen ze een prijs overeen waarbij de partij aan de lange zijde – de koper – de obligatie koopt van de verkoper die de optie heeft welke obligatie te leveren en wanneer in de leveringsmaand om te leveren de band. Stel dat een partij short gaat – de verkoper – een 30-jarige schatkistobligatie, en de verkoper moet de schatkistobligatie op de aangegeven datum aan de koper leveren.
Een obligatiefuturescontract kan worden aangehouden tot de vervaldatum en kan ook worden afgesloten vóór de vervaldatum. Als de partij die de positie heeft bepaald, vóór de vervaldatum sluit, zal de sluitingstransactie resulteren in een winst of verlies van de positie, afhankelijk van de waarde van het futurescontract op dat moment.
Waar obligatiefutures worden verhandeld
Obligatiefutures worden voornamelijk verhandeld op de Chicago Board of Trade (CBOT), die deel uitmaakt van de Chicago Mercantile Exchange (CME). Contracten lopen doorgaans elk kwartaal af: maart, juni, september en december. Voorbeelden van onderliggende activa voor obligatiefutures zijn:
- 13-weekse schatkistpapier (T-bills)
- 2, 3, 5- en 10-jarige schatkistbiljetten (T-notes)
- Klassieke en Ultra Treasury-obligaties (T-obligaties)
Obligatiefutures staan onder toezicht van een regelgevende instantie genaamd de Commodity Futures Trading Commission (CFTC). De rol van de CFTC omvat het waarborgen van eerlijke handelspraktijken, gelijkheid en consistentie op de markten en het voorkomen van fraude.
Speculatie op obligatiefutures
Met een obligatiefuturescontract kan een handelaar speculeren op de prijsbeweging van een obligatie en een prijs vastleggen voor een bepaalde toekomstige periode. Als een handelaar een obligatiefuturescontract heeft gekocht en de prijs van de obligatie steeg en hoger sloot dan de contractprijs op de vervaldag, dan heeft de handelaar winst. Op dat moment zou de handelaar de obligatie in ontvangst kunnen nemen of de kooptransactie kunnen compenseren met een verkooptransactie om de positie af te wikkelen met het netto verschil tussen de prijzen die in contanten worden afgewikkeld.
Omgekeerd zou een handelaar een obligatiefuturescontract kunnen verkopen in de verwachting dat de prijs van de obligatie op de vervaldatum zal dalen. Nogmaals, een compenserende transactie kan worden ingevoerd voordat deze vervalt, en de winst of het verlies kan netto worden verrekend via de rekening van de handelaar.
Obligatiefutures kunnen aanzienlijke winsten genereren, aangezien obligatiekoersen in de loop van de tijd sterk kunnen fluctueren als gevolg van verschillende factoren, waaronder veranderende rentetarieven, marktvraag naar obligaties en economische omstandigheden. De prijsschommelingen in obligatiekoersen kunnen echter een tweesnijdend zwaard zijn, waarbij handelaren een aanzienlijk deel van hun investering kunnen verliezen.
Obligatiefutures en marge
Veel futures-contracten worden via marge verhandeld, wat betekent dat een belegger slechts een klein percentage van de totale waarde van het futurescontractbedrag op de effectenrekening hoeft te storten. Met andere woorden, de termijnmarkten gebruiken doorgaans een hoge hefboomwerking en een handelaar hoeft niet 100% van het contractbedrag te betalen bij het aangaan van een transactie.
Een makelaar vereist een initiële marge en hoewel de beurzen minimale margevereisten stellen, kunnen de bedragen ook variëren afhankelijk van het beleid van de makelaar, het type obligatie en de kredietwaardigheid van de handelaar. Mocht de positie van de obligatiefutures echter voldoende in waarde dalen, dan kan de broker een margin call doen, wat een vraag is om extra geld te storten. Als het geld niet wordt gestort, kan de makelaar de positie liquideren of ontbinden.
Ken de implicaties van hefboomwerking (handelen met marge) voordat u in futures gaat handelen; uw beursvennootschap zal informatie hebben over de minimum margevereisten op hun website.
Het risico van het verhandelen van obligatiefutures is potentieel onbeperkt, zowel voor de koper als voor de verkoper van de obligatie. Risico’s omvatten de prijs van de onderliggende obligatie die drastisch verandert tussen de uitoefeningsdatum en de datum van de oorspronkelijke overeenkomst. Ook kan de hefboomwerking die bij margehandel wordt gebruikt, de verliezen bij de handel in obligatiefutures verergeren.
Levering met obligatiefutures
Zoals eerder vermeld, kan de verkoper van de obligatiefutures kiezen welke obligatie hij aan de koper-tegenpartij wil leveren. De obligaties die doorgaans worden geleverd, worden de goedkoopste af te leveren obligaties (CTD) genoemd, die worden geleverd op de laatste leverdatum van de maand. Een CTD is het goedkoopste effect dat mag voldoen aan de voorwaarden van het futurescontract. Het gebruik van CTD’s is gebruikelijk bij het verhandelen van schatkistfutures, aangezien elke schatkistobligatie kan worden gebruikt voor levering zolang deze binnen een bepaalde looptijd valt en een specifieke coupon of rentevoet heeft.
Handelaren in futures sluiten hun posities doorgaans ruim voor de kans op levering, en in feite eisen veel futures-makelaars dat hun klanten hun posities compenseren (of doorrollen naar latere maanden) ruim voordat de vervaldatum van de futures nabij is.
Omrekeningsfactoren voor obligaties
De obligaties die geleverd kunnen worden, zijn gestandaardiseerd via een systeem van omrekeningsfactoren berekend volgens de regels van de beurs. De omrekeningsfactor wordt gebruikt om coupon- en opgebouwde renteverschillen van alle leveringsobligaties te vereffenen. De opgebouwde rente is de rente die is opgebouwd en nog moet worden betaald.
Als in een contract is bepaald dat een obligatie een nominale coupon van 6% heeft, is de omrekeningsfactor:
- Minder dan één voor obligaties met een coupon van minder dan 6%
- Groter dan één voor obligaties met een coupon hoger dan 6%
Voordat een contract wordt verhandeld, maakt de beurs de conversiefactor voor elke obligatie bekend. Een conversiefactor van 0,8112 betekent bijvoorbeeld dat een obligatie ongeveer wordt gewaardeerd tegen 81% van een waardepapier van 6%.
De prijs van obligatiefutures kan op de vervaldatum worden berekend als:
- Prijs = (prijs obligatiefutures x conversiefactor) + opgebouwde rente
Het product van de conversiefactor en de futuresprijs van de obligatie is de termijnprijs die beschikbaar is op de termijnmarkt.
Beheer van een obligatiefuturespositie
Elke dag, vóór de vervaldatum, worden de long (koop) en short (verkoop) posities in de rekeningen van de handelaren gewaardeerd tegen marktwaarde (MTM) of aangepast aan de huidige koersen. Wanneer de rentetarieven stijgen, dalen de obligatiekoersen – aangezien bestaande vastrentende obligaties minder aantrekkelijk zijn in een omgeving met stijgende rentes.
Omgekeerd, als de rentetarieven dalen, stijgen de obligatiekoersen doordat beleggers zich haasten om bestaande vastrentende obligaties tegen aantrekkelijke tarieven te kopen.
Laten we bijvoorbeeld zeggen dat een futurescontract op Amerikaanse staatsobligaties wordt aangegaan op de eerste dag. Als de rentetarieven op dag twee stijgen, zal de waarde van de T-bond dalen. De margin-rekening van de long-futureshouder wordt gedebiteerd om het verlies weer te geven. Tegelijkertijd krijgt de rekening van de shorttrader de winst van de prijsbeweging bijgeschreven.
Omgekeerd, als de rentetarieven in plaats daarvan dalen, zullen de obligatiekoersen stijgen en zal de rekening van de lange handelaar winstgevend worden en zal de korte rekening worden gedebiteerd.
Voordelen
-
Handelaren kunnen speculeren op de prijsbeweging van een obligatie voor een toekomstige afwikkelingsdatum.
-
Obligatieprijzen kunnen aanzienlijk fluctueren, waardoor de handelaren aanzienlijke winsten kunnen behalen.
-
Handelaren hoeven bij aanvang slechts een klein percentage van de totale waarde van het futurescontract te betalen.