Analyse van de kapitaalstructuur van een bedrijf
Als u een aandelenbelegger bent die houdt van bedrijven met goede fundamentals, dan is een sterke balans belangrijk om te overwegen bij het zoeken naar investeringsmogelijkheden. Door drie brede soorten metingen te gebruiken – werkkapitaal, activaprestaties en kapitaalstructuur – kunt u de sterkte van de balans van een bedrijf en daarmee de investeringskwaliteit beoordelen.
Het oordeelkundig gebruik van schulden en eigen vermogen door een bedrijf is een belangrijke indicator van een sterke balans. Een gezonde kapitaalstructuur die een lage schuldenlast en een hoog eigen vermogen weerspiegelt, is een positief teken van investeringskwaliteit. Dit artikel richt zich op het analyseren van de balans op basis van de kapitaalstructuur van een bedrijf.
Belangrijkste leerpunten
- Kapitaalstructuur verwijst naar de kapitaalmix van een bedrijf, die bestaat uit een combinatie van schulden en eigen vermogen.
- Het eigen vermogen bestaat uit de gewone en preferente aandelen van een bedrijf plus ingehouden winsten.
- Wat schuld is, varieert, maar omvat doorgaans kortlopende leningen, langlopende schulden en een deel van de hoofdsom van operationele leases en aflosbare preferente aandelen.
- Belangrijke verhoudingen om de kapitaalstructuur te analyseren zijn onder meer de schuldratio, de schuld / eigen vermogen-ratio en de kapitalisatieverhouding.
- Ratings die kredietbureaus aan bedrijven geven, helpen bij het beoordelen van de kwaliteit van de kapitaalstructuur van een bedrijf.
Terminologie van de kapitaalstructuur
Kapitaalstructuur
Kapitaalstructuur beschrijft de mix van het langetermijnkapitaal van een bedrijf, dat bestaat uit een combinatie van schulden en eigen vermogen. Kapitaalstructuur is een permanent type financiering dat de groei van een bedrijf en aanverwante activa ondersteunt. Uitgedrukt als een formule, is de kapitaalstructuur gelijk aan schuldverplichtingen plus totaal eigen vermogen:
U kunt de kapitaalstructuur ook wel ‘kapitalisatiestructuur’ of gewoon ‘hoofdlettergebruik’ horen.
Eigen vermogen
Het eigen vermogen van de verhouding schuld-eigen vermogen is het gemakkelijkst te definiëren. In een kapitaalstructuur bestaat het eigen vermogen uit de gewone en preferente aandelen van een bedrijf plus ingehouden winsten. Dit wordt beschouwd als geïnvesteerd vermogen en verschijnt in het eigen vermogen van de balans. Het geïnvesteerde kapitaal plus schulden omvat de kapitaalstructuur.
Schuld
Een bespreking van schulden is minder eenvoudig. Investeringsliteratuur stelt vaak de schuld van een bedrijf gelijk aan zijn verplichtingen; er is echter een belangrijk onderscheid tussen operationele verplichtingen en schuldverplichtingen. Dit laatste vormt de schuldcomponent van de kapitaalstructuur, hoewel analisten op het gebied van beleggingsonderzoek het niet eens zijn over wat een schuldverplichting is.
Veel analisten definiëren de schuldcomponent van de kapitaalstructuur als de langlopende schuld van een balans; deze definitie is echter te simplistisch. Het schuldgedeelte van een kapitaalstructuur moet eerder bestaan uit kortlopende leningen (te betalen bankbiljetten), langlopende schulden en tweederde (vuistregel) van de hoofdsom van operationele leases en aflosbare preferente aandelen.
Bij het analyseren van de balans van een bedrijf doen ervaren beleggers er verstandig aan om dit uitgebreide totale schuldcijfer te gebruiken.
1:03
Ratio’s toegepast op kapitaalstructuur
Over het algemeen gebruiken analisten drie ratio’s om de sterkte van de kapitalisatiestructuur van een bedrijf te beoordelen. De eerste twee zijn populaire maatstaven: de schuldratio (totale schuld ten opzichte van de totale activa) en de verhouding schuld / eigen vermogen (D / E) (totale schuld ten opzichte van het totale eigen vermogen). Het is echter een derde ratio, de kapitalisatieratio – (langlopende schuld gedeeld door (langlopende schuld plus eigen vermogen)) – die belangrijke inzichten geeft in de kapitaalpositie van een bedrijf.
Met de schuldgraad betekenen meer passiva minder eigen vermogen en duiden ze dus op een meer leveraged positie. Het probleem met deze meting is dat deze een te brede reikwijdte heeft en evenveel gewicht toekent aan operationele verplichtingen als aan schuldverplichtingen.
Dezelfde kritiek geldt voor de verhouding schuld / eigen vermogen. Kortlopende en langlopende operationele verplichtingen, met name de laatste, vertegenwoordigen verplichtingen die voor altijd bij het bedrijf zullen blijven. Bovendien zijn er, in tegenstelling tot schulden, geen vaste aflossingen of rentebetalingen verbonden aan operationele verplichtingen.
Anderzijds vergelijkt de kapitalisatieratio de schuldcomponent met de eigen-vermogenscomponent van de kapitaalstructuur van een bedrijf; dus het geeft een meer waarheidsgetrouw beeld. Uitgedrukt in een percentage duidt een laag getal op een gezond aandelenkussen, wat altijd wenselijker is dan een hoog percentage van de schuld.
Optimale relatie tussen schuld en eigen vermogen
Helaas is er geen magische verhouding tussen schuld en eigen vermogen om als richtlijn te gebruiken. Wat een gezonde mix van schulden en eigen vermogen definieert, hangt af van de betrokken bedrijfstakken, de branche en het ontwikkelingsstadium van een bedrijf.
Omdat beleggers echter beter hun geld in bedrijven met sterke balansen kunnen steken, is het logisch dat het optimale saldo in het algemeen een lagere schuld en een hoger eigen vermogen weerspiegelt.
Over hefboomwerking
In de financiële wereld is schulden een perfect voorbeeld van het spreekwoordelijke tweesnijdend zwaard. Een slim gebruik van hefboomwerking (schulden) is goed. Het vergroot het aantal financiële middelen dat een bedrijf ter beschikking staat voor groei en expansie.
Niet alleen een te hoge schuldenlast is een reden tot bezorgdheid, maar ook een te lage schuldenlast. Dit kan betekenen dat een bedrijf te veel afhankelijk is van zijn eigen vermogen en niet efficiënt gebruikmaakt van zijn activa.
Bij hefboomwerking wordt ervan uitgegaan dat het management meer kan verdienen aan geleende middelen dan wat het zou betalen aan rentelasten en vergoedingen op deze fondsen. Om echter een groot deel van de schulden met succes te kunnen dragen, moet een bedrijf een solide staat van dienst behouden wat betreft het nakomen van zijn verschillende leenverplichtingen.
Het probleem met te veel hefboomwerking
Een bedrijf met een te hoge schuldenlast (te veel schulden in verhouding tot het eigen vermogen) zou kunnen ontdekken dat zijn schuldeisers uiteindelijk zijn handelingsvrijheid beperken; of het zou een verminderde winstgevendheid kunnen ervaren als gevolg van het betalen van hoge rentekosten. Bovendien kan een bedrijf moeite hebben om aan zijn bedrijfs- en schuldverplichtingen te voldoen tijdens perioden van ongunstige economische omstandigheden.
Of, als het bedrijfsleven extreem competitief is, kunnen concurrerende bedrijven profiteren van met schulden beladen bedrijven door naar binnen te duiken om meer marktaandeel te veroveren. Een worstcasescenario kan natuurlijk zijn als een bedrijf failliet moet gaan.
Kredietbeoordelingsbureaus
Gelukkig zijn er uitstekende bronnen die kunnen helpen bepalen of een bedrijf mogelijk een te hoge hefboomwerking heeft. De belangrijkste kredietbeoordelaars zijn Moody’s, Standard & Poor’s (S&P), Duff & Phelps en Fitch. Deze entiteiten voeren formele risico-evaluaties uit van het vermogen van een bedrijf om de hoofdsom en rente op schuldverplichtingen terug te betalen, voornamelijk op obligaties en handelspapier.
Alle ratings van kredietinstellingen vallen in een van de twee categorieën: investment grade of non-investment grade.
De kredietbeoordelingen van een bedrijf van deze bureaus moeten in de voetnoten bij de jaarrekening worden vermeld. Als belegger zou u dus blij moeten zijn met een hoogwaardige ranglijst van de schulden van bedrijven die u als investeringsmogelijkheden beschouwt, en u moet ook op uw hoede zijn als u slechte beoordelingen ziet van bedrijven die u overweegt.
Het komt neer op
De kapitaalstructuur van een bedrijf vormt de mix van eigen vermogen en schulden op de balans. Hoewel er geen specifiek niveau van elk is dat bepaalt wat een gezond bedrijf is, hebben lagere schuldniveaus en hogere eigenvermogensniveaus de voorkeur.
Verschillende financiële ratio’s helpen bij het analyseren van de kapitaalstructuur van een bedrijf, waardoor het voor investeerders en analisten gemakkelijk is om te zien hoe een bedrijf zich verhoudt tot zijn branchegenoten en daarmee zijn financiële positie in zijn branche. De ratings van kredietagentschappen helpen ook om licht te werpen op de kapitaalstructuur van een onderneming.