24 juni 2021 12:56

Hoe onderwijs en opleiding de economie beïnvloeden

Hoe verhoudt het onderwijssysteem van een land zich tot zijn economische prestaties? Waarom verdienen de meeste werknemers met een universitair diploma zoveel meer dan degenen zonder diploma? Begrijpen hoe onderwijs en opleiding in wisselwerking staan ​​met de economie, kan helpen verklaren waarom sommige werknemers, bedrijven en economieën bloeien, terwijl andere haperen.

Naarmate het arbeidsaanbod toeneemt, komt er een neerwaartse druk op het loonpercentage. Als werkgevers vraag naar arbeid geen gelijke tred houden met het arbeidsaanbod, de lonen meestal vallen. Een overaanbod aan werknemers is met name schadelijk voor werknemers die werken in bedrijfstakken met lage toetredingsdrempels voor nieuwe werknemers – dat wil zeggen, degenen met banen waarvoor geen diploma of enige gespecialiseerde opleiding vereist is.

Omgekeerd betalen bedrijfstakken met hogere onderwijs- en opleidingsvereisten de werknemers doorgaans hogere lonen. Het hogere loon is het gevolg van een kleiner arbeidsaanbod dat in die bedrijfstakken kan werken, en de vereiste opleiding en training brengt aanzienlijke kosten met zich mee.

Belangrijkste leerpunten

  • De kennis en vaardigheden van werknemers die beschikbaar zijn in het arbeidsaanbod zijn een belangrijke bepalende factor voor zowel zakelijke als economische groei.
  • Industrieën met hogere onderwijs- en opleidingsvereisten betalen werknemers doorgaans hogere lonen.
  • Verschillen in opleidingsniveaus zijn een belangrijke factor die ontwikkelde en ontwikkelingslanden van elkaar scheidt.
  • De productiviteit van een economie stijgt naarmate het aantal geschoolde werknemers toeneemt, omdat geschoolde werknemers taken efficiënter kunnen uitvoeren.

Hoe onderwijs een natie ten goede komt

Globalisering en comparatieve voordelen hebben ten opzichte van andere economieën, hoewel een enkel land zelden gespecialiseerd is in een bepaalde bedrijfstak. Een typische ontwikkelde economie omvat verschillende industrieën met verschillende concurrentievoordelen en -nadelen op de wereldmarkt. De opleiding en training van de beroepsbevolking van een land is een belangrijke factor om te bepalen hoe goed de economie van een land zal presteren.

Hoe jobtraining de economie beïnvloedt

Een succesvolle economie heeft een personeelsbestand dat in staat is bedrijfstakken te exploiteren op een niveau waarop het een concurrentievoordeel heeft ten opzichte van de economieën van andere landen. Landen kunnen proberen om opleiding te stimuleren door middel van belastingvoordelen, faciliteiten te bieden om werknemers op te leiden of een verscheidenheid aan andere middelen die zijn ontworpen om een ​​beter geschoolde beroepsbevolking te creëren. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat een economie in alle bedrijfstakken een concurrentievoordeel zal hebben, kan het zich richten op een aantal bedrijfstakken waarin bekwame professionals gemakkelijker worden opgeleid.

Verschil in opleidingsniveaus is een belangrijke factor die ontwikkelde en ontwikkelingslanden scheidt. Hoewel andere factoren zeker een rol spelen, zoals geografie en beschikbare middelen, zorgt het hebben van beter opgeleide werknemers voor overloopeffecten in de hele economie en positieve externe effecten. Een externaliteit kan een positief effect hebben op een economie dankzij een goed opgeleide beroepsbevolking. Met andere woorden, alle bedrijven profiteren van de externe factor dat ze over een pool van geschoolde arbeidskrachten beschikken om werknemers in te huren. In sommige gevallen kan de hooggeschoolde beroepsbevolking geconcentreerd zijn in een specifieke geografische regio. Als gevolg hiervan kunnen vergelijkbare bedrijven clusteren in dezelfde geografische regio vanwege die geschoolde werknemers (bijv. Silicon Valley, Californië).

Voor werkgevers

Idealiter willen werkgevers werknemers die productief zijn en minder management nodig hebben. Werkgevers moeten veel factoren in overweging nemen bij de beslissing om al dan niet te betalen voor de opleiding van werknemers.

  • Zal het trainingsprogramma de productiviteit van de arbeiders verhogen?
  • Zal de productiviteitsstijging de kosten rechtvaardigen om voor de gehele of een deel van de opleiding te betalen?
  • Als de werkgever betaalt voor de opleiding, verlaat de werknemer dan het bedrijf voor een concurrent nadat de opleiding is afgerond?
  • Zal de pas opgeleide arbeider een hoger loon kunnen afdwingen?
  • Zal de werknemer meer onderhandelingsmacht krijgen of een hefboomeffect krijgen voor een hoger loon?
  • Als loonsverhogingen gerechtvaardigd zijn als gevolg van de opleiding, zullen de stijgingen in productiviteit en winst dan voldoende zijn om eventuele loonsverhogingen en de totale kosten van het opleidingsprogramma te dekken?

Hoewel werkgevers op hun hoede moeten zijn voor het vertrek van nieuw opgeleide werknemers, eisen veel werkgevers dat werknemers een bepaalde tijd bij het bedrijf blijven in ruil voor een betaalde opleiding.

Bedrijven kunnen ook te maken krijgen met werknemers die geen training willen accepteren. Dit kan gebeuren in bedrijfstakken die worden gedomineerd door vakbonden, aangezien een grotere werkzekerheid het moeilijker kan maken om geschoolde professionals in dienst te nemen of minder opgeleide werknemers te ontslaan. Vakbonden kunnen echter ook met werkgevers onderhandelen om ervoor te zorgen dat hun leden beter worden opgeleid en dus productiever zijn, waardoor de kans kleiner wordt dat banen naar het buitenland worden verschoven.

Voor werknemers

Werknemers vergroten hun verdienvermogen door hun capaciteiten en vaardigheden te ontwikkelen en te verfijnen. Hoe meer ze weten over de functie van een bepaalde baan, hoe meer ze een bepaalde branche begrijpen, hoe waardevoller ze worden voor een werkgever. Werknemers willen misschien geavanceerde technieken of nieuwe vaardigheden leren om te strijden voor een hoger loon. Gewoonlijk kunnen werknemers verwachten dat hun loon zal stijgen, maar tegen een kleiner percentage dan de productiviteitswinst van werkgevers. De werknemer moet een aantal factoren in overweging nemen bij de beslissing om al dan niet deel te nemen aan een opleidingsprogramma:

  • Hoeveel extra productiviteit kunnen ze verwachten te behalen?
  • Zijn er kosten verbonden aan het trainingsprogramma voor de werknemer?
  • Zal de werknemer een loonsverhoging zien die de kosten van het programma rechtvaardigt?
  • Wat zijn de arbeidsmarktvoorwaarden voor beter opgeleide professionals op dat gebied?
  • Is de arbeidsmarkt aanzienlijk verzadigd met geschoolde arbeidskrachten in die specialiteit?

Werkgevers mogen de opleidingskosten geheel of gedeeltelijk betalen, maar dat is niet altijd het geval. Ook kan een werknemer inkomen verliezen als het programma niet wordt betaald en hij niet zoveel uren kan werken als voorheen.

Voor de economie

Veel landen hebben meer nadruk gelegd op de ontwikkeling van een onderwijssysteem dat werknemers kan voortbrengen die kunnen functioneren in nieuwe bedrijfstakken, zoals wetenschap en technologie. Dit komt deels doordat oudere industrieën in ontwikkelde economieën minder concurrerend zijn geworden en dus minder snel het industriële landschap zullen blijven domineren. Ook ontstond er een beweging om het basisonderwijs van de bevolking te verbeteren, met een groeiend geloof dat alle mensen recht hadden op onderwijs.

Wanneer economen spreken van “onderwijs”, ligt de focus niet strikt op werknemers die een universitaire graad behalen. Onderwijs is vaak onderverdeeld in specifieke niveaus:

  • Lagere – basisschool in de VS.
  • Secundair – middelbare school, middelbare school en voorbereidende school
  • Postsecundair – universiteit, hogeschool, scholen voor beroepsonderwijs

De economie van een land wordt productiever naarmate het aandeel geschoolde werknemers toeneemt, aangezien geschoolde werknemers efficiënter taken kunnen uitvoeren waarvoor alfabetisering en kritisch denken vereist zijn. Aan het behalen van een hoger opleidingsniveau zijn echter ook kosten verbonden. Een land hoeft geen uitgebreid netwerk van hogescholen of universiteiten te bieden om van onderwijs te profiteren; het kan basisprogramma’s voor alfabetisering bieden en toch economische verbeteringen zien.

Landen met een groter deel van hun bevolking dat naar school gaat en afstudeert, zien een snellere economische groei dan landen met laagopgeleide werknemers. Als gevolg hiervan verstrekken veel landen financiering voor basis- en voortgezet onderwijs om de economische prestaties te verbeteren. In die zin is onderwijs een investering in menselijk kapitaal, vergelijkbaar met een investering in betere apparatuur.

Volgens UNESCO en het Human Development Program van de Verenigde Naties is de verhouding tussen het aantal kinderen in de officiële middelbare schoolleeftijd dat op school is ingeschreven en het aantal kinderen in de officiële middelbare schoolleeftijd in de populatie (de inschrijvingsratio genoemd) hoger. in ontwikkelde landen dan in ontwikkelingslanden.

Het inschrijvingspercentage verschilt als maatstaf van de berekening van de onderwijsuitgaven als percentage van het bruto binnenlands product (bbp), die niet altijd sterk correleert met het opleidingsniveau van de bevolking van een land. Het BBP vertegenwoordigt de output van goederen en diensten voor een natie. Daarom betekent het uitgeven van een groot deel van het BBP aan onderwijs niet noodzakelijkerwijs dat de bevolking van een land beter opgeleid is.

Voor bedrijven kan het intellectuele vermogen van een werknemer als een goed worden beschouwd. Dit activum kan worden gebruikt om producten en diensten te creëren die kunnen worden verkocht. Hoe meer goed opgeleide werknemers een bedrijf in dienst heeft, hoe meer dat bedrijf theoretisch kan produceren. Een economie waarin werkgevers onderwijs als een goed beschouwen, wordt vaak een kenniseconomie genoemd.

Zoals bij elke beslissing, brengt investeren in onderwijs een alternatieve kost voor de werknemer met zich mee. Uren in de klas betekenen minder tijd aan werken en inkomen. Werkgevers betalen echter een hoger loon wanneer de taken die nodig zijn om een ​​baan te voltooien een hoger opleidingsniveau vereisen. Als gevolg hiervan, hoewel het inkomen van een werknemer op korte termijn lager kan zijn om een ​​opleiding te volgen, zullen de lonen in de toekomst waarschijnlijk hoger zijn, zodra de training is voltooid.

Spinnenweb model

Het spinnenwebmodel helpt om de effecten van het leren van nieuwe vaardigheden door werknemers te verklaren. Het model laat zien hoe lonen fluctueren naarmate werknemers een nieuwe vaardigheid leren, maar ook hoe het aanbod van werknemers in de loop van de tijd wordt beïnvloed.

Het model laat zien dat naarmate werknemers een nieuwe vaardigheid leren, op korte termijn hogere lonen optreden. Naarmate echter meer werknemers in de loop van de tijd worden opgeleid en het personeelsbestand betreden om de hogere lonen na te jagen, neemt het aanbod van opgeleide werknemers toe. Uiteindelijk resulteert dit in lagere lonen als gevolg van een overaanbod aan arbeiders. Naarmate de lonen dalen, zijn er minder werknemers geïnteresseerd in die banen, waardoor het aanbod van werknemers afneemt. De cyclus begint opnieuw met het opleiden van meer arbeiders en het verhogen van hun lonen op korte termijn.

Omdat training en opleiding tijd vergen, hebben verschuivingen in de vraag naar bepaalde typen werknemers op lange en korte termijn verschillende effecten. Economen demonstreren deze verschuiving met behulp van een spinnenwebmodel van arbeidsaanbod en arbeidsvraag. In dit model wordt het aanbod van arbeid geanalyseerd op de lange termijn, maar de veranderingen in de vraag en de lonen worden bekeken op de korte termijn als ze bewegen in de richting van een lange-termijn evenwicht.

Figuur 1: Verschuivingen in vraag en loon op korte termijn

Op korte termijn leidt de toename van de vraag naar beter opgeleide werknemers tot een stijging van de lonen boven het evenwichtsniveau (grafiek A). We kunnen de verschuiving zien in de toegenomen vraag (D2) en waar het W2 snijdt, wat de gestegen lonen vertegenwoordigt. L, die de arbeidscurve op korte termijn vertegenwoordigt, snijdt echter ook W2 en D2.

In plaats van de loonsverhogingen langsheen de lange termijn arbeid aanbodlijn (S), het langs de meer inelastische aanbod kortetermijncongestie arbeidsvraagcurve (L). De korte-termijncurve is meer inelastisch omdat er een beperkt aantal werknemers is dat onmiddellijk voor de nieuwe vaardigheden kan of kan trainen. Naarmate meer en meer arbeiders worden opgeleid (grafiek B), verschuift het arbeidsaanbod naar rechts (L2) en beweegt het langs de lange termijn arbeidsaanbodcurve (S).

Figuur 2: Het effect van nieuwe werknemers op de lonen.

Met de toename van de beschikbaarheid van nieuwe werknemers is er een neerwaartse druk op het loonpercentage, dat daalt van W2 naar W3 (grafiek C).

Figuur 3: Er is een nieuw loonevenwicht tot stand gebracht

Door de dalende lonen zijn er minder werknemers geïnteresseerd in training voor de vaardigheden die werkgevers eisen. Als gevolg hiervan stijgen de lonen (tot W4), hoewel de loonstijging in steeds kleinere stappen plaatsvindt. Deze cyclus van loonsverhogingen en arbeidsstijgingen gaat door totdat het evenwicht is bereikt: de oorspronkelijke opwaartse verschuiving van de vraag ontmoet het langetermijnaanbod van arbeid (grafiek F).

Opleiding, training en race

In de VS leidt onderwijs niet altijd tot hogere lonen voor alle werknemers. Volgens het Economic Policy Institute worden zwarte werknemers bijvoorbeeld geconfronteerd met aanzienlijke en groeiende loonverschillen, waarbij zwarte mannen slechts 71 cent en zwarte vrouwen slechts 64 cent voor elke $ 1 die blanke mannen verdienen. Deze lacunes worden op elk functieniveau aangetroffen, van laag loon tot hoog loon, maar zijn het grootst in bestbetaalde velden vanwege een gebrek aan vertegenwoordiging van zwarte werknemers in die beroepen. De hiaten blijven ook bestaan ​​op alle onderwijsniveaus: zwarte werknemers met een middelbare school, hogeschool en hogere diploma’s verdienen respectievelijk slechts 81,7%, 77,5% en 82,4% van wat blanke arbeiders met dezelfde graad verdienen.  En het werkloosheidspercentage van zwarte arbeiders met een bachelordiploma is vergelijkbaar met dat van blanke arbeiders zonder hbo-opleiding.

In de nabije toekomst zullen zwarte Amerikanen kwetsbaarder zijn voor ontheemding, omdat de banen die ze doorgaans bekleden – zoals vrachtwagenchauffeurs, voedselpersoneel en kantoorpersoneel – waarschijnlijker worden beïnvloed door de komst van automatisering. Een rapport van McKinsey & Company uit 2019 waarin deze trends zijn onderzocht, suggereert dat twee manieren om de vooruitzichten voor Afro-Amerikanen te verbeteren, zijn door “onderwijsprofielen te verschuiven naar groeiende sectoren en door bedrijven en openbare beleidsmakers te betrekken bij het ontwikkelen van omscholingsprogramma’s”.

Zonder dergelijke en vele andere veranderingen dreigt delangetermijn, goed gedocumenteerde en groeiende raciale welvaartskloof tussen blanken en mensen van kleur de consumptie te beperken, met een geschatte kosten voor de Amerikaanse economie van $ 1. biljoen tot $ 1,5 biljoen tussen 2019 en 2028, of 4% tot 6% van het verwachte bbp in 2028.

Het komt neer op

De kennis en vaardigheden van werknemers die beschikbaar zijn in het arbeidsaanbod zijn een sleutelfactor bij het bepalen van zowel zakelijke als economische groei. Economieën met een aanzienlijk aanbod van geschoolde arbeidskrachten, voortgebracht door zowel formeel onderwijs als beroepsopleiding, zijn vaak in staat hiervan te profiteren door de ontwikkeling van industrieën met meer toegevoegde waarde, zoals high-tech productie. Landen moeten er door middel van wetgeving en banenprogramma’s voor zorgen dat al hun burgers toegang hebben tot onderwijs en opleiding die werknemers, bedrijven en de hele economie een boost kunnen geven.

Related Posts