7 veelvoorkomende fouten bij het kopen van obligaties

Individuele beleggers die op zoek zijn naar inkomen of het behoud van kapitaal overwegen vaak obligaties aan hun portefeuilles toe te voegen. Helaas realiseren de meeste beleggers zich niet de potentiële risico’s die gepaard gaan met een investering in een schuldinstrument.

In dit artikel bekijken we zeven van de meest gemaakte fouten en de problemen die over het hoofd worden gezien door vastrentende beleggers.

Bond Basics

Schuldinstrumenten omvatten vaste en variabele obligaties, obligaties, bankbiljetten, depositocertificaten en wissels. Deze producten worden door overheden en bedrijven gebruikt om fondsen te werven om activiteiten en projecten te financieren. Schuldbewijzen kunnen vele vormen aannemen. Sommige bieden een hoog rendement, maar de houder moet ook verhoogde risico’s nemen.

Degenen die obligaties uitgeven, staan ​​bekend als emittenten en de belegger die de obligatie koopt, is de obligatiehouder. Obligatiehouders treden op als uitlener en ontvangen een rentevergoeding voor het uitlenen van geld. De verkoper van het effect belooft de kredietgever op een toekomstige vervaldatum terug te betalen.

Andere belangrijke kenmerken van schuldbewijzen zijn onder meer:

• Couponrente : het rentetarief dat over de obligatie moet worden betaald.
• Vervaldatum : de datum waarop het effect zal worden afgelost.
• Oproepbepalingen : het overzicht van de opties die de onderneming mogelijk heeft om de schuld op een later tijdstip terug te kopen.
• Oproepinformatie : dit is vooral belangrijk om te weten vanwege de vele valkuilen die aan deze functie kunnen worden verbonden. Stel dat de rentetarieven sterk dalen nadat u de obligatie heeft gekocht. Het goede nieuws is dat de prijs van uw bedrijf zal stijgen; het slechte nieuws is dat het bedrijf dat de schuld heeft uitgegeven, nu in staat kan zijn om de markt op te gaan, een andere obligatie te laten zweven en geld op te halen tegen een lagere rente en de opbrengst vervolgens te gebruiken om uw obligatie terug te kopen of terug te vorderen. Meestal biedt het bedrijf u een kleine premie om het biljet vóór de vervaldatum aan hen terug te verkopen. Maar waar laat je je achter? Nadat uw obligatie is afgeroepen, bent u mogelijk een grote belasting verschuldigd over uw winsten, en zult u waarschijnlijk gedwongen worden om het geld dat u hebt ontvangen te herbeleggen tegen de geldende marktrente, die mogelijk is gedaald sinds uw initiële investering.

1. Veranderingen in rentetarieven negeren

Rentetarieven en obligatiekoersen hebben een omgekeerde relatie. Naarmate de rente stijgt, dalen de obligatiekoersen, en vice versa. Dit betekent dat in de periode voorafgaand aan de aflossing van een obligatie op de vervaldatum, de prijs van de uitgifte sterk zal variëren als de rentetarieven fluctueren. Veel investeerders realiseren zich dit niet.

Is er een manier om bescherming te bieden tegen dergelijke prijsvolatiliteit?

Het antwoord is nee. De vluchtigheid is onvermijdelijk. Om deze reden moeten vastrentende beleggers, ongeacht de lengte van de looptijd van de obligaties die ze aanhouden, bereid zijn hun posities te behouden tot de feitelijke aflossingsdatum. Als u de obligatie vóór de vervaldatum moet verkopen, kunt u dit met verlies doen als de rente tegen u is gedaald.

(Voor meer inzicht, zie Wat zijn de risico’s van beleggen in een obligatie? )

2. Geen melding maken van de claimstatus

Niet alle obligaties zijn gelijk gemaakt. Er zijn senior notes, die vaak worden gedekt door onderpand (zoals apparatuur), die de eerste aanspraak op bedrijfsactiva krijgen in geval van faillissement en liquidatie. Er zijn ook achtergestelde obligatieleningen, die nog steeds voorlopen op gewone aandelen in termen van claimpreferentie, maar onder die van de senior schuldhouder. Het is belangrijk om te begrijpen welk type schuld u bezit, vooral als het probleem dat u koopt op enigerlei wijze speculatief is.

In geval van faillissement hebben obligatiebeleggers de eerste aanspraak op de activa van een bedrijf. Met andere woorden, althans in theorie, ze hebben een betere kans om volledig te worden gemaakt als het onderliggende bedrijf failliet gaat.

Controleer indien mogelijk het certificaat om te bepalen welk type obligatie u bezit. Het zal waarschijnlijk de woorden ‘senior note’ zeggen of de status van de obligatie op een andere manier op het document aangeven. Als alternatief moet de makelaar die u de notitie heeft verkocht, die informatie kunnen verstrekken. Als de obligatie een eerste uitgifte is, kan de belegger de financiële documenten van de onderliggende onderneming raadplegen, zoals de 10-K of het prospectus.

3. Aangenomen dat een bedrijf gezond is

Alleen omdat u een obligatie bezit of omdat deze hoog aangeschreven staat in de investeringsgemeenschap, garandeert niet dat u een dividenduitkering zult ontvangen, of dat u ooit zult zien dat de obligatie wordt terugbetaald. In veel opzichten lijken investeerders dit proces als vanzelfsprekend te beschouwen.

Maar in plaats van aan te nemen dat de investering gezond is, moet de belegger de financiële gegevens van het bedrijf bekijken en zoeken naar een reden waarom het niet in staat zal zijn om aan zijn verplichting te voldoen.

Ze moeten de resultatenrekening goed bekijken en vervolgens het jaarlijkse netto-inkomen nemen en belastingen, afschrijvingen en andere niet-contante kosten achteraf optellen. Zo kunt u bepalen hoe vaak dat cijfer hoger is dan het jaarlijkse schuldendienstnummer. Idealiter zou er minstens twee keer dekking moeten zijn om er zeker van te zijn dat het bedrijf de mogelijkheid heeft om zijn schuld af te betalen.

(Zie Wat u moet weten over financiële overzichten voor meer informatie over het lezen en opsplitsen van financiële overzichten . )

4. Marktperceptie verkeerd inschatten

Zoals hierboven vermeld, kunnen obligatiekoersen fluctueren. Een van de grootste bronnen van volatiliteit is de perceptie van de markt van de uitgifte en de uitgevende instelling. Als andere investeerders de uitgifte niet leuk vinden of denken dat het bedrijf niet aan zijn verplichtingen kan voldoen, of als de uitgevende instelling een klap krijgt voor zijn reputatie, zal de prijs van de obligatie in waarde dalen. Het tegenovergestelde is waar als Wall Street de uitgevende instelling of de kwestie positief beoordeelt.

Een goede tip voor obligatiebeleggers is om een ​​kijkje te nemen naar de gewone aandelen van de uitgevende instelling om te zien hoe deze worden gepercipieerd. Als het niet leuk is, of als er in het publieke domein ongunstig onderzoek wordt gedaan naar de aandelen, zal het waarschijnlijk overslaan en ook worden weerspiegeld in de prijs van de obligatie.

5. Het niet controleren van de geschiedenis

Het is belangrijk voor een belegger om oude jaarverslagen te bekijken en de prestaties van een bedrijf in het verleden te bekijken om te bepalen of het een geschiedenis heeft van het rapporteren van consistente inkomsten. Controleer of het bedrijf in het verleden alle rente, belasting- en pensioenverplichtingen heeft betaald.

In het bijzonder dient een potentiële investeerder voor deze informatie de sectie managementbespreking en analyse (MD&A) van het bedrijf te lezen. Lees ook de proxy-verklaring – deze zal ook aanwijzingen opleveren over eventuele problemen of het onvermogen van een bedrijf om betalingen uit te voeren. Het kan ook wijzen op toekomstige risico’s die een negatieve invloed kunnen hebben op het vermogen van een bedrijf om zijn verplichtingen na te komen of zijn schulden af ​​te lossen.

Het doel van dit huiswerk is om een ​​bepaald niveau van comfort te krijgen dat de band die je hebt niet een soort experiment is. Met andere woorden, controleer of het bedrijf zijn schulden in het verleden heeft betaald en, op basis van zijn verleden en verwachte toekomstige inkomsten, dit waarschijnlijk in de toekomst zal doen.

(Voor meer informatie over management, zie Evaluatie van het management van een bedrijf en taai worden tegen managementpuff.)

6. Inflatietrends negeren

Wanneer obligatiebeleggers berichten over inflatieontwikkelingen horen, moeten ze opletten. Inflatie kan de toekomstige koopkracht van een vastrentende belegger vrij gemakkelijk opeten.

Als de inflatie bijvoorbeeld jaarlijks met vier procent toeneemt, betekent dit dat er elk jaar vier procent meer rendement nodig is om dezelfde koopkracht te behouden. Dit is belangrijk, vooral voor beleggers die obligaties kopen tegen of onder het inflatiepercentage, omdat ze feitelijk garanderen dat ze geld zullen verliezen wanneer ze de waardepapieren kopen.

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat een belegger geen laagrentende obligaties van een hoog aangeschreven bedrijf mag kopen. Maar beleggers moeten begrijpen dat ze, om zich tegen inflatie te verdedigen, een hoger rendement moeten halen uit andere beleggingen in hun portefeuille, zoals gewone aandelen of hoogrentende obligaties.

(Zie Het belang van inflatie en het bbp om verder te lezen over inflatie.)

7. Het niet controleren van de liquiditeit

Financiële publicaties, marktgegevens / offertediensten, makelaars en de website van een bedrijf kunnen informatie verstrekken over de liquiditeit van de uitgifte die u bezit. Meer specifiek kan een van deze bronnen informatie opleveren over het type volume dat de obligatie dagelijks verhandelt.

Dit is belangrijk omdat obligatiehouders moeten weten dat als ze hun positie willen vervreemden, voldoende liquiditeit ervoor zal zorgen dat er kopers op de markt zijn die bereid zijn om deze positie over te nemen. Over het algemeen zijn de aandelen en obligaties van grote, goed gefinancierde bedrijven doorgaans meer liquide dan die van kleinere bedrijven. De reden hiervoor is simpel: van grotere bedrijven wordt aangenomen dat ze een groter vermogen hebben om hun schulden terug te betalen.

Is er een bepaald liquiditeitsniveau dat wordt aanbevolen? Nee. Maar als de emissie dagelijks in grote volumes wordt verhandeld, wordt genoteerd door de grote makelaarskantoren en een vrij smalle spread heeft, is het waarschijnlijk geschikt.

Het komt neer op

Obligaties zijn over het algemeen minder riskant en conservatiever dan aandelen. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, vergt beleggen in vastrentende waarden veel onderzoek en analyse. Wie zijn huiswerk niet maakt, loopt het risico op een laag of negatief rendement.