24 juni 2021 16:58

6 manieren om te investeren in buitenlandse aandelen

De huidige investeringsmogelijkheden zijn niet geografisch gebonden. Als u geïntrigeerd bent door opkomende economieën en sterk groeiende markten over de hele wereld, wilt u misschien in een aantal daarvan investeren.

Voor veel beleggers stelt het kopen van buitenlandse aandelen hen in staat om te diversifiëren door hun risico te spreiden en hen bovendien bloot te stellen aan de groei van andere economieën. Veel financieel adviseurs beschouwen buitenlandse aandelen als een gezonde aanvulling op een beleggingsportefeuille. Ze bevelen een toewijzing van 5% tot 10% aan voor conservatieve beleggers en tot 25% voor agressieve beleggers.

Belangrijkste leerpunten

  • Beleggers hebben toegang tot buitenlandse aandelen via ADR’s, DDR’s, directe investeringen, onderlinge fondsen, ETF’s en MNC’s.
  • Door buitenlandse aandelen te kopen, kunnen beleggers het risico van hun portefeuille diversifiëren, naast blootstelling aan de groei van andere economieën.
  • Financieel adviseurs bevelen een blootstelling van 5% tot 10% aan buitenlandse aandelen aan voor conservatieve beleggers en tot 25% voor agressieve beleggers.

De risico’s van buitenlandse investeringen

Internationaal beleggen heeft echter zijn keerzijde. In termen van volatiliteit worden opkomende markten in het algemeen als risicovoller beschouwd. Ze kunnen dramatische veranderingen in marktwaarde ervaren en in sommige gevallen kunnen politieke risico ’s de economie van een land plotseling op zijn kop zetten. Bovendien moet worden opgemerkt dat buitenlandse markten minder gereguleerd kunnen zijn dan die in de VS, waardoor het risico op manipulatie of fraude toeneemt.

De huidige investeerders hebben buitengewone toegang tot 24-uurs wereldnieuws, maar er is ook een risico op ontoereikende informatie van een markt die vaak duizenden kilometers verwijderd is. Dit kan het vermogen van de belegger om gebeurtenissen te interpreteren of begrijpen, beperken.

Ten slotte is er valutarisico dat voortvloeit uit veranderingen in de wisselkoers ten opzichte van de eigen valuta van de belegger. Valuta’s bewegen natuurlijk in beide richtingen en kunnen ook in het voordeel van de belegger zijn.

Als u klaar bent voor de kans en het risico van internationaal beleggen, zijn er zes manieren om blootstelling te krijgen aan groei buiten de VS.

1. American Depository Receipts (ADR’s)

Amerikaanse certificaten van aandelen (ADR’s) zijn een handige manier om buitenlandse aandelen te kopen. Buitenlandse bedrijven gebruiken ADR’s om zich op Amerikaanse markten te vestigen en halen soms kapitaal aan. Een voorbeeld is de Chinese e-commercegigant Alibaba ( New York Stock Exchange (NYSE) noteerde.2

ADR’s kunnen een gesponsorde ADR of niet- gesponsorde ADR zijn en hebben drie niveaus.

  • ADR’s van niveau 1 kunnen worden gebruikt om een ​​handelsaanwezigheid in de VS te vestigen, maar kunnen niet worden gebruikt om kapitaal aan te trekken. Omdat ze niet gesponsord zijn, kunnen ze alleen over-the-counter (OTC) handelen.
  • Level 2 ADR’s kunnen worden gebruikt om een ​​handelsaanwezigheid op een nationale beurs zoals de NYSE te vestigen, maar kunnen niet worden gebruikt om kapitaal aan te trekken.
  • ADR’s van niveau 3 kunnen op nationale beurzen worden vermeld, naast dat ze worden gebruikt om kapitaal aan te trekken.

Elke ADR die een buitenlandse onderneming uitgeeft, vertegenwoordigt een onderliggend aandeel of een aantal onderliggende aandelen. EenADR vanVodafone Group (VOD ) vertegenwoordigt bijvoorbeeld 10 onderliggende aandelen, terwijlADR’s vanSony Corp (SNE ) het onderliggende vertegenwoordigen op een 1: 1-basis.5

Deze ADR’s zijn beursgenoteerd, verhandeld en afgewikkeld, net als aandelen van binnenlandse Amerikaanse bedrijven. Dat maakt ze een handige manier voor de gemiddelde belegger om buitenlandse aandelen aan te houden.

2. Global Depository Receipts (GDR’s)

Een wereldwijd certificaat (DDR) is een ander type certificaat. Een depositobank geeft aandelen van buitenlandse bedrijven uit op internationale markten, doorgaans in Europa, en stelt deze beschikbaar voor investeerders binnen en buiten de VS. Veel DDR’s luiden in Amerikaanse dollars, hoewel sommige in euro’s of het Britse pond luiden. Ze worden doorgaans op dezelfde manier verhandeld, gecleard en verrekend als binnenlandse aandelen.

DDR’s zijn te vinden op de London Stock Exchange en de Luxembourg Stock Exchange, evenals op beurzen in Singapore, Frankfurt en Dubai. DDR’s worden doorgaans vóór openbare verhandeling bij institutionele beleggers geplaatst in particuliere aanbiedingen.

3. Buitenlandse directe investeringen

Er zijn twee manieren waarop beleggers rechtstreeks buitenlandse aandelen kunnen kopen. U kunt een wereldwijde rekening openen bij een makelaar in uw eigen land, zoalsFidelity, E * TRADE, Charles Schwab enInteractive Brokers. De andere optie is om een ​​rekening te openen bij een lokale makelaar in het doelland. Het in Hongkong gevestigde MONEX BOOM-handelsplatform geeft beleggers bijvoorbeeld toegang tot aandelen uit Hongkong naast 11 andere markten.

Direct gaan is niet geschikt voor de losse belegger. Er zijn extra kosten, fiscale implicaties, technische ondersteuningsbehoeften, onderzoeksbehoeften, valutaconversies en andere factoren waarmee u rekening moet houden. Kortom, alleen actieve en serieuze investeerders mogen deelnemen aan directe buitenlandse investeringen.

Beleggers moeten ook op hun hoede zijn voor frauduleuze makelaars die niet geregistreerd zijn bij toezichthouders in hun markt, zoals de Securities and Exchange Commission (SEC) in de VS.

4. Wereldwijde beleggingsfondsen

Beleggers die graag mondiale markten willen verkennen, maar niet veel gedoe willen, kunnen kiezen voor een beleggingsfonds dat zich richt op internationale aandelen. Eenvoud is een van de vele voordelen van onderlinge fondsen.

Internationaal gerichte beleggingsfondsen zijn er in verschillende smaken, van agressief tot conservatief. Ze kunnen regio- of landspecifiek zijn. Ze kunnen een actief beheerd fonds zijn of een passief indexfonds dat een buitenlandse aandelenindex volgt. Maar pas op voor vergoedingen: wereldwijd gerichte beleggingsfondsen kunnen hogere kosten en vergoedingen hebben dan hun binnenlandse tegenhangers.

5. Exchange Traded Funds (ETF’s)

Een internationaal op de beurs verhandeld fonds biedt beleggers een gemakkelijke manier om toegang te krijgen tot buitenlandse markten. Het kiezen van het juiste Exchange Traded Fund (ETF) kan eenvoudiger zijn dan zelf een aandelenportefeuille samen te stellen.

Sommige ETF’s bieden blootstelling aan meerdere markten, terwijl andere zich op één land richten. Deze fondsen bestrijken een aantal beleggingscategorieën, zoals marktkapitalisatie, geografische regio, beleggingsstijlen en sectoren.

Prominente ETF-aanbieders zijn onder meer iShares van BlackRock, State Street Global Advisors, Vanguard, FlexShares, Charles Schwab, Direxion, First Trust, Guggenheim Investments, Invesco, WisdomTree en VanEck. Alvorens een internationale ETF te kopen, moeten beleggers rekening houden met kosten en vergoedingen, liquiditeit, handelsvolumes, belastingkwesties en portefeuilleposities.

6. Multinationale ondernemingen (MNC’s)

Beleggers die niet op hun gemak zijn bij het rechtstreeks kopen van buitenlandse aandelen, en zelfs degenen die op hun hoede zijn voor ADR’s of onderlinge fondsen, kunnen binnenlandse bedrijven zoeken die een aanzienlijk deel van hun verkopen uit het buitenland halen.

Multinationale ondernemingen (MNC’s) zijn hiervoor het meest geschikt. Dit zou kunnen betekenen dat The Coca-Cola Company (KO ) of McDonald’s (MCD ) wordtgekocht, die beide het grootste deel van de omzet genereren uit wereldwijde operaties.8  Dit is een achterdeurbenadering en biedt geen echte internationale diversificatie, hoewel het investeerders wel internationale exposure geeft.

Het komt neer op

Kennis over de politieke en economische omstandigheden in het land waarin u investeert, is essentieel om de factoren te begrijpen die van invloed kunnen zijn op uw rendement. Zoals altijd moeten beleggers zich concentreren op hun beleggingsdoelstellingen, kosten en verwachte opbrengsten, waarbij ze deze factoren in evenwicht moeten brengen met hun risicotolerantie.