Indexbeleggen
Wat is indexbeleggen?
Indexbeleggen is een passieve beleggingstechniek die probeert een rendement te genereren dat vergelijkbaar is met een brede marktindex. Beleggers gebruiken deze buy-and-hold-strategie om de prestaties van een specifieke index, meestal een aandelen- of vastrentende index, te repliceren door de samenstellende effecten van de index te kopen of te beleggen in een index-beleggingsfonds of exchange traded fund (ETF). die zelf nauw de onderliggende index volgt.
Er zijn verschillende voordelen van indexbeleggen. Ten eerste blijkt uit empirisch onderzoek dat indexbeleggen over een lange periode over het algemeen beter presteert dan actief beheer. Door te beleggen met een hands-off benadering, worden veel van de vooroordelen en onzekerheden weggenomen die zich voordoen bij een aandelenselectie strategie.
Indexbeleggen, evenals andere passieve strategieën, kunnen in contrast staan met actief beleggen.
Belangrijkste leerpunten
- Indexbeleggen is een passieve beleggingsstrategie die ernaar streeft het rendement van een referentie-index te repliceren.
- Indexering biedt een grotere diversificatie en lagere kosten en vergoedingen dan actief beheerde strategieën.
- Indexering tracht het risico en rendement van de totale markt te evenaren, op basis van de theorie dat de markt op de lange termijn beter zal presteren dan elke aandelenkiezer.
- Bij volledig indexbeleggen worden alle componenten van een index gekocht tegen hun gegeven portefeuillegewichten, terwijl bij minder intensieve strategieën alleen het bezit van de grootste indexgewichten of een steekproef van belangrijke componenten wordt gebruikt.
Hoe indexbeleggen werkt
Indexbeleggen is een effectieve strategie om risico’s te beheren en een consistent rendement te behalen. Voorstanders van de strategie schuwen actief beleggen omdat de moderne financiële theorie beweert dat het onmogelijk is om “de markt te verslaan” als de handelskosten en belastingen in aanmerking worden genomen.
Aangezien indexbeleggen een passieve benadering volgt, hebben indexfondsen doorgaans lagere beheervergoedingen en kostenratio’s (ER’s) dan actief beheerde fondsen. De eenvoud van het volgen van de markt zonder een portfoliomanager stelt aanbieders in staat bescheiden vergoedingen te handhaven. Indexfondsen zijn over het algemeen ook fiscaal efficiënter dan actieve fondsen omdat ze minder vaak handelen.
Nog belangrijker is dat indexbeleggen een effectieve methode is om risico’s te spreiden. Een indexfonds bestaat uit een brede korf aan activa in plaats van een paar beleggingen. Dit dient om onsystematisch risico met betrekking tot een specifiek bedrijf of bedrijfstak te minimaliseren zonder het verwachte rendement te verlagen.
Voor veel indexbeleggers is de S&P 500 de meest gebruikelijke benchmark om de prestaties te beoordelen, aangezien deze de gezondheid van de Amerikaanse economie meet. Andere veelgebruikte indexfondsen volgen de prestaties van de Dow Jones Industrial Average (DJIA) en de sector bedrijfsobligaties.
Volgens Morningstar hebben actieve Amerikaanse aandelenfondsen sinds 2006 elk jaar een uitstroom meegemaakt, waarbij het meeste van dat opgenomen geld in passieve fondsen werd geploegd.
Indexbeleggingsmethoden
Het kopen van elk aandeel in een index tegen het gegeven componentgewicht is de meest complete manier om ervoor te zorgen dat een portefeuille hetzelfde risico- en rendementsprofiel behaalt als de benchmark zelf. Afhankelijk van de index kan dit echter tijdrovend en behoorlijk kostbaar zijn om te implementeren.
Om bijvoorbeeld de S&P 500-index te repliceren, zou een belegger posities moeten opbouwen in elk van de 500 bedrijven die in de index zijn opgenomen. Voor de Russell 2000 zouden er 2000 verschillende posities moeten zijn. Afhankelijk van de commissies die aan een makelaar worden betaald, kan dit onbetaalbaar worden.
Meer kosteneffectieve manieren om een index te volgen, zijn door alleen de zwaarst gewogen indexcomponenten te bezitten of door een bepaald deel, bijvoorbeeld 20%, van de indexbezit te nemen. De meest kosteneffectieve manier om tegenwoordig een index te bezitten, is door op zoek te gaan naar een indexbeleggingsfonds of ETF dat al dat werk voor u doet, waarbij de hele index in wezen wordt gecombineerd tot een enkel effect of aandeel.
Beperkingen van indexbeleggen
Ondanks dat het de afgelopen jaren enorm populair is geworden, zijn er enkele beperkingen aan indexbeleggen. Veel indexfondsen worden gevormd op basis van marktkapitalisatie, wat betekent dat de topposities een te groot gewicht hebben op brede marktbewegingen. Dus als Amazon.com Inc. ( AMZN ) en Facebook Inc. ( FB ) bijvoorbeeld een zwak kwartaal zouden meemaken, zou dit een merkbare impact hebben op de hele index.
Bij deze volledig passieve strategie wordt een deel van het beleggingsuniversum verwaarloosd dat gericht is op marktfactoren zoals waarde, momentum en kwaliteit. Deze factoren vormen nu een hoek van het beleggen, genaamd smart-beta, dat probeert om betere risicogecorrigeerde rendementen te leveren dan een naar marktkapitalisatie gewogen index. Smart-bètafondsen bieden dezelfde voordelen van een passieve strategie, met als bijkomend voordeel van actief beheer, ook wel bekend als alpha.
Voorbeeld uit de praktijk van indexbeleggen
Indexbeleggingsfondsen bestaan al sinds de jaren zeventig. Het enige fonds waarmee het allemaal begon, opgericht door Vanguard-voorzitter John Bogle in 1976, blijft een van de beste vanwege zijn algehele langetermijnprestaties en lage kosten.
Door de jaren heen heeft het Vanguard 500 Index Fund de S&P 500 getrouw gevolgd, zowel qua samenstelling als qua prestaties. Voor zijn ER 0,04% en de minimale investering is $ 3.000.