Waarom is de OPEC gemaakt?

OPEC is opgericht om het economische landschap in het Midden-Oosten te stabiliseren en om de wereldmarkt voor energieproducten te beheren. Olie is de belangrijkste verhandelbare grondstof en inkomstengenerator voor de lidstaten. Aangezien het inkomen van de meeste lidstaten gebonden is aan een enkel product – met andere woorden, met al hun eieren in één mand – is de kwaliteit van overheidsprogramma’s zoals onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur sterk afhankelijk van de verkoop van olie of petrodollars.

De lidstaten beoordelen de fundamenten van de energiemarkt, analyseren vraag- en aanbodscenario ’s en verhogen of verlagen vervolgens de olieproductiequota. Als leden denken dat een prijs te laag is, kunnen ze de productie terugschroeven om de olieprijs te verhogen. Als alternatief, als de olieprijs te hoog is (wat zowel de vraag naar olie op korte als lange termijn kan verminderen, en ook de omstandigheden voor alternatieve brandstofbronnen kan rijpen), kunnen ze de productie stimuleren om de prijs te verlagen.

Ongeveer 40% van de ruwe olie in de wereld is afkomstig van OPEC-lidstaten en hun export is goed voor bijna 60% van de wereldwijd verhandelde aardolie.  Deze producenten investeren miljarden dollars in exploratie- en productieactiviteiten zoals boren, pijpleidingen, opslag en transport, raffinage en personeel.  Hoewel deze investeringen doorgaans vooraf worden gedaan, kost het tijd om met succes een nieuw olieveld te oogsten. In feite kunnen de lidstaten ergens tussen de drie en tien jaar moeten wachten voordat ze rendement op hun investering beginnen te zien.

De jaren zeventig: olie-embargo

Kritiek op de OPEC werd in de jaren zeventig wijdverbreid en de organisatie werd in veel kringen als een monopolistisch kartel beschouwd. De organisatie veroorzaakte hoge inflatie en lage brandstofvoorraden over de hele wereld door in 1973 olie- embargo’s op te leggen.

De lidstaten leverden geen olie meer aan de Verenigde Staten, West-Europa en Japan voor hun steun aan Israël in zijn militaire conflict met Egypte, Irak en Syrië. Bij zes  Arabische lidstaten waren ook Nederland, Portugal en Zuid-Afrika bij het embargo betrokken.  De verhuizing resulteerde in drastisch hogere olieprijzen in het Westen, waardoor nerveuze investeerders hun kapitaal uit de Amerikaanse markten moesten halen. Dit resulteerde in grote verliezen op de New York Stock Exchange (NYSE). De inflatie volgde en de praktijken voor het rantsoeneren van benzine werden afgedwongen.

De OPEC herstelde uiteindelijk de olieproductie en export naar het Westen. Desondanks had de crisis van 1973 aanhoudende negatieve gevolgen voor de internationale betrekkingen. Als reactie op de crisis probeerde het Westen zijn afhankelijkheid van de OPEC te verkleinen door de inspanningen op het gebied van offshore olieproductie op te voeren, met name in de Golf van Mexico en de Noordzee.  In de jaren tachtig leidden de wereldwijde overproductie en de verminderde vraag tot een aanzienlijke daling van de olieprijzen.

De jaren 2000 tot 2010: Volatiele olieprijzen

Door de jaren heen hebben miljarden dollars aan nieuwe investeringen en ontdekkingen op locaties zoals de Golf van Mexico, de Noordzee en Rusland de controle van de OPEC over de mondiale olieprijzen enigszins verminderd. De winning van aardolie uit offshore-boringen, de vooruitgang in de boortechnologie en de opkomst van Rusland als olie-exporteur brachten nieuwe bronnen van ruwe olie op de wereldmarkt.

De prijs van ruwe olie begon in het begin van de jaren 2000 volatiel te worden, grotendeels als gevolg van speculatie en andere marktkrachten.  Na het bereiken van recordniveaus in 2008, daalden de prijzen van ruwe olie tijdens de financiële crisis. De lidstaten werkten samen om de worstelende industrie een boost te geven.

In 2016 hebben OPEC-leden het quotasysteem tijdelijk verlaten en stortten de olieprijzen in. Later dat jaar kwamen de lidstaten overeen om de productie tot eind 2018 te verminderen om de controle terug te krijgen.

Veel experts geloven in de piekolie theorie. Deze theorie, die stelt dat de olieproductie wereldwijd zijn hoogtepunt heeft bereikt, leidt ertoe dat investeringsgroepen, bedrijven en regeringen de financiering en de ontwikkeling van verschillende middelen voor alternatieve brandstofbronnen verhogen, waaronder wind, zonne-energie, kernenergie, waterstof en steenkool. Terwijl de OPEC honderden miljarden dollars aan oliewinsten heeft binnengehaald in de jaren 2000 (toen de olieprijs omhoogschoot), zien de lidstaten veel langetermijnrisico’s voor hun regenproducerende grondstoffeninvestering en geldkoe.

OPEC-voorspelling

Deuitbraak van COVID-19 legde een grote druk op de wereldeconomie, inclusief de olie- en gasindustrie. De prijzen daalden na het nieuws over de verspreiding van het virus, met bescheiden winsten na de vroege stadia van de pandemie. Volgens de Wereldbank zullen de energieprijzen zich in 2021 stabiliseren op het niveau van voor de uitbraak.

Ook de terugdringing van de vraag naar ruwe olie weegt op de 13-koppige organisatie. De groep exporteerde slechts 25,1 miljoen vaten per dag voor de maand november 2020, een daling van 2,4 miljoen vaten dan nodig in het tweede kwartaal.  Als gevolg daarvan verlaagde de OPEC haar prognose voor de vraag met 1 miljoen vaten per dag voor het eerste kwartaal van 2021.

Het komt neer op

De beslissingen van de OPEC hebben door de jaren heen een aanzienlijke invloed gehad op de wereldwijde olieprijzen. Het is echter ook in het collectieve belang van de OPEC om ervoor te zorgen dat de prijzen voor de consument redelijk blijven. Anders bieden ze alleen maar enorme prikkels aan de markt om alternatieve producten te genereren voor energieverbruikende massa’s. Olie krijgt steeds meer te maken met zware tegenstand, aangezien de schadelijke effecten die kooldioxide op het milieu zou hebben, met name als bijdrage aan de opwarming van de aarde, een extra stimulans vormen voor beleidsmakers, instellingen en burgers om snel niet-olie in te zetten. energiebronnen.