Relative Value Fund

Wat is een Relative Value Fund?

Een relatieve-waardefonds is een actief beheerd beleggingsfonds dat ernaar streeft tijdelijke prijsverschillen van gerelateerde effecten te benutten. Deze benadering van beleggen wordt vaak gebruikt door hedgefondsen.

Een gebruikelijke strategie bij het beheren relatieve waardefondsen heet pairs trading, die bestaat uit het initiëren van een lange en korte positie voor een paar middelen die sterk gecorreleerd. In sommige gevallen kunnen fondsen met relatieve waarde risicovrije winsten genereren door het proces van het tegelijkertijd kopen en verkopen van de twee verschillende effecten, wat arbitrage wordt genoemd.

Inzicht in relatieve waardefondsen

Terwijl de meeste investeringsfondsen investeringskandidaten afzonderlijk beoordelen, beoordelen fondsen met relatieve waarde kandidaten door hun prijzen te vergelijken met die van gerelateerde activa of benchmarks. Een relatieve-waardefonds zou bijvoorbeeld de aantrekkelijkheid van een technologiebedrijf kunnen beoordelen door zijn prijs en fundamentals te vergelijken met andere bedrijven in zijn sector, terwijl de meeste beleggers het bedrijf waarschijnlijk op zijn individuele verdiensten zouden beoordelen. Het doel van fondsen met relatieve waarde is om activa te identificeren die ten opzichte van elkaar verkeerd geprijsd zijn.

Fondsen met een relatieve waarde zijn doorgaans hedgefondsen, die vaak een hefboomwerking proberen te gebruiken om hun rendement te vergroten. Dergelijke fondsen zullen margehandel gebruiken om longposities in te nemen op effecten die zij ondergewaardeerd achten, terwijl ze tegelijkertijd shortposities innemen op gerelateerde effecten die zij overgewaardeerd achten.

De vraag of een effect ondergewaardeerd of overgewaardeerd is, is speculatief en beleggers zullen proberen dit vast te stellen met behulp van verschillende benaderingen. Een gebruikelijke strategie is om te vertrouwen op terugkeer naar het gemiddelde.

Met andere woorden, beleggers zullen er vaak van uitgaan dat de prijzen op de lange termijn zullen terugkeren naar hun historische langetermijngemiddelden. Daarom, als een bepaald actief duur is in verhouding tot zijn historische niveau, zal het worden beschouwd als een kandidaat voor baissetransacties. Degenen die onder het historische niveau handelen, zullen daarentegen als lange kandidaten worden beschouwd.

De meest gebruikte relatieve waardestrategie is parenhandel, hoewel deze benadering door beleggers op verschillende manieren wordt geïmplementeerd. Sommige beleggers zullen proberen gebruik te maken van verschillende waarderingen tussen effecten die nauw met elkaar verwant zijn, zoals concurrenten binnen de olie- en gasindustrie die zijn opgenomen in de S&P 500 Index.

Andere beleggers zouden een macro-economische benadering kunnen volgen en proberen misbruik te maken van prijsverschillen tussen aandelen, obligaties, opties en valutafutures in verhouding tot de prestaties van de landen waar ze actief zijn.

Deze laatste benadering wordt nog steeds als parenhandel beschouwd, maar het identificeren van de relevante correlatieve elementen en het structureren van de vereiste transacties is in dit scenario veel complexer dan in het meer gebruikelijke scenario van het initiëren van long- en shortposities in twee gerelateerde activa.

Voorbeeld uit de echte wereld van een Relative Value Fund

Stel dat u de beheerder bent van een fonds met relatieve waarde dat probeert misbruik te maken van prijsstijgingen tussen gecorreleerde effecten. Bij het implementeren van deze strategie gebruikt uw bedrijf een reeks benaderingen, die variëren met betrekking tot hun risico-opbrengstprofiel.

Aan de laag-risico kant van het spectrum zijn echte arbitragemogelijkheden. Hoewel deze zeldzaam zijn, bieden ze de mogelijkheid om praktisch zonder risico winst te maken en zijn daarom het type activiteit van uw bedrijf dat de voorkeur heeft. Een voorbeeld hiervan is dat u af en toe tegelijk met hun onderliggende aandelen converteerbare schuldinstrumenten kunt kopen en verkopen. Door dit te doen, maakt u effectief gebruik van tijdelijke discrepanties in hun waarderingen. 

Vaker zijn uw transacties speculatiever. U verkoopt bijvoorbeeld vaak shortposities in effecten die overgewaardeerd zijn ten opzichte van hun vergelijkbare groep, terwijl u een lange benadering kiest met hun ondergewaardeerde collega’s. Door deze beslissing te nemen, vertrouwt u op de aanname dat het verleden zich zal herhalen en dat de prijzen op de lange termijn zullen terugkeren naar hun historische gemiddelde of gemiddelde.

Omdat er geen manier is om te weten wanneer deze gemiddelde omkering zal plaatsvinden, is het mogelijk dat deze onverklaarbare verkeerde prijzen lange tijd aanhouden. Dit risico wordt nog groter wanneer er sprake is van hefboomwerking vanwege de rentekosten en het risico van margestortingen.