Securitiseren
Wat is beveiligen?
De term securitiseren verwijst naar het proces waarbij financiële activa worden samengevoegd om nieuwe effecten te creëren die op de markt kunnen worden gebracht en aan beleggers kunnen worden verkocht. Deze gepoolde financiële activa bestaan doorgaans uit verschillende soorten leningen. Hypotheken, creditcardschulden, autoleningen, studieleningen en andere vormen van contractuele schulden worden vaak gesecuritiseerd om ze van de balans van het oorspronkelijke bedrijf – de bank – te verwijderen en krediet vrij te maken voor nieuwe kredietverstrekkers. De waarde en kasstromen van het nieuwe effect zijn gebaseerd op de onderliggende waarde en kasstromen van de activa die in het securitisatieproces worden gebruikt. Ze variëren afhankelijk van de manier waarop de pool in tranches is opgesplitst.
Belangrijkste leerpunten
- De term securitiseren is het proces waarbij financiële activa worden samengevoegd om nieuwe effecten te creëren die op de markt kunnen worden gebracht en aan beleggers kunnen worden verkocht.
- Hypotheken en andere vormen van contractuele schulden worden vaak gesecuritiseerd om ze van de balans van het oorspronkelijke bedrijf te verwijderen en krediet vrij te maken voor nieuwe kredietverstrekkers.
- Securitisatie is een geweldig systeem wanneer kredietverstrekkers goede leningen verstrekken en ratingbureaus ze eerlijk houden.
- Maar er kunnen problemen ontstaan wanneer activa giftig worden, zoals wanneer de markt voor subprime-hypotheken instortte, wat leidde tot de financiële crisis van 2007-2008.
Securitize begrijpen
Wanneer een geldschieter securitiseert, creëert hij een nieuwe zekerheid door bestaande activa samen te voegen. Deze nieuwe zekerheden worden gedekt door vorderingen op de gepoolde activa. De opdrachtgever selecteert eerst de schuld die moet worden gepoold als woninghypotheken voor een door hypotheek gedekte zekerheid (MBS). Deze pool bevat een subset van leners. Leners met uitstekende kredietratings en zeer weinig risico op wanbetaling kunnen allemaal worden samengevoegd om een hoogwaardig gesecuritiseerd actief te verkopen, of ze kunnen worden gestrooid in andere pools met leners met een hoger wanbetalingsrisico om het algehele risicoprofiel van de resulterende effecten te verbeteren.
Als de selectie compleet is, worden deze gepoolde hypotheken verkocht aan een uitgevende instelling. Dit kan een derde partij zijn die gespecialiseerd is in het creëren van gesecuritiseerde activa of het kan een special purpose vehicle (SPV) zijn die door de initiator is opgezet om zijn risicoblootstelling aan de resulterende door activa gedekte effecten te beheersen. De uitgevende instelling of SPV handelt in wezen als een lege vennootschap. De SPV verkoopt vervolgens de effecten, die worden gedekt door de activa die in de SPV worden aangehouden, aan beleggers.
Securitiseren is niet inherent goed of slecht. Het is gewoon een proces dat banken helpt om illiquide activa om te zetten in liquide activa en om krediet vrij te maken. Dat gezegd hebbende, hangt de integriteit van dit complexe proces af van het feit dat banken morele verantwoordelijkheid behouden voor de leningen die ze verstrekken, zelfs als ze niet wettelijk aansprakelijk zijn, en van ratingfirma’s die bereid zijn om initiators te roepen wanneer ze afstand doen van deze verantwoordelijkheid.
Het securitisatieproces hangt af van de morele verantwoordelijkheid van banken voor door hen verstrekte leningen en van ratingfirma’s om initiators op te roepen.
Speciale overwegingen
Er zijn verschillende redenen waarom kredietverstrekkers kunnen securitiseren. Een van de belangrijkste redenen is dat het de kosten verlaagt. Een kredietverstrekker kan bijvoorbeeld schulden herverpakken en door activa gedekte effecten verkopen om zijn eigen kredietwaardigheid te verhogen. Een kredietverstrekker met een B-rating kan dus in de gelederen stijgen nadat hij zijn schuld heeft gesecuritiseerd met een AAA-rating. Door dit te doen, is de kans groter dat andere geldschieters lenen tegen lagere rentetarieven, waardoor de kosten van schulden worden verlaagd. Securitiseren helpt ook banken en andere kredietverstrekkers om hun balans op te schonen. Door de activa samen te voegen en een nieuw effect te creëren, wordt het een post buiten de balans. Dit betekent dat deze posten op de balans geen invloed hebben.
Door vermogen gedekte effecten zijn aantrekkelijk voor beleggers. Maar ze zijn vooral aantrekkelijk voor institutionele beleggers. Dat komt omdat ze in hoge mate aanpasbaar zijn en een product kunnen bieden dat is afgestemd op de behoeften van deze grote investeerders. Als deze effecten zijn gestript, kunnen de beleggers kiezen tussen hoofdsom en alleen rente, naast het selecteren van verschillende tranches. De emittent creëert de door activa gedekte zekerheid in overeenstemming met de marktbehoefte, en ratingbureaus kennen ratings toe op basis van het verwachte vermogen van de leners van wie de leningen deel uitmaken van het product om hun betalingen bij te houden. En voor elk type lening is er een markt.
Zo hebben gesecuritiseerde producten gemaakt van subprime-leners een grotere algemene kans op wanbetaling en risicovollere ratings, maar die leningen bieden ook meer directe kasstromen en dus een beter rendement. Dus dat type beveiliging past misschien in een portefeuille die gericht is op het genereren van kortetermijninkomsten. Maar een pool van zeer gewaardeerde leners zal lagere kasstromen hebben, omdat de leners in aanmerking komen voor lagere rentetarieven en een hoger risico op vervroegde aflossing hebben. Zelfs met deze nadelen heeft het resulterende effect een beter rendement dan de meeste obligaties, terwijl het risicoprofiel niet zo ver afwijkt. Dat is op voorwaarde dat de beoordelingen kloppen.
Voorbeeld van securitisatie
Securitisatie is een geweldig systeem wanneer kredietverstrekkers goede leningen verstrekken en ratingbureaus ze eerlijk houden. Maar het heeft wel zijn nadelen. Wanneer originators NINJA-leningen gaan verstrekken en ratingbureaus hun documentatie op geloof aanvaarden, worden slechte en potentieel giftige activa op de markt verkocht als zijnde veel gezonder dan ze zijn. Dat is precies wat er gebeurde tijdens een van de ergste crashes in de geschiedenis. Door hypotheek gedekte effecten waren een van de factoren die een rol speelden in de financiële crisis van 2007-2008, die leidde tot het falen van verschillende grote banken, om nog maar te zwijgen van de eliminatie van miljarden dollars aan rijkdom. Het effect was zo wijdverbreid dat het onrust veroorzaakte op de wereldwijde financiële markten.
Het hele probleem begon toen de toegenomen vraag naar deze effecten, in combinatie met een stijging van de huizenprijzen, banken en andere kredietverstrekkers ertoe bracht een deel van hun kredietbehoeften te versoepelen. Het kwam op het punt waarop zowat iedereen huiseigenaar kon worden. Maar er is iets gebeurd. De huizenprijzen bereikten hun hoogtepunt en de markt stortte in. Subprime hypotheekgevers – degenen die zich normaal geen huis zouden kunnen veroorloven – begonnen in gebreke te blijven en subprime MBS begon veel van hun waarde te verliezen. Uiteindelijk kwam het op het punt waarop deze activa overgewaardeerd waren en niemand ze kon lossen. Dit leidde tot een verkrapping van de kredietmarkt, waarbij veel banken op instorten stonden. Onder de regering-Obama stapte de Amerikaanse schatkist in met een stimuleringspakket van $ 700 miljard om het banksysteem uit de crisis te helpen.