Basisprincipes van short selling
Short selling (ook bekend als “short verkopen”, “short verkopen” of “short gaan”) verwijst naar de verkoop van een effect of financieel instrument dat de verkoper heeft geleend om de shorttransactie te doen. De short-seller is van mening dat de prijs van het geleende effect zal dalen, waardoor het tegen een lagere prijs met winst kan worden teruggekocht. Het verschil tussen de prijs waartegen het effect short werd verkocht en de prijs waartegen het werd gekocht, vertegenwoordigt de winst (of het verlies, al naargelang het geval) van de shortverkoper.
Belangrijkste leerpunten
- Short selling houdt in dat je een bearish positie op de markt inneemt, in de hoop te profiteren van een effect waarvan de prijs aan waarde verliest.
- Om short te verkopen, moet het effect eerst op marge worden geleend en vervolgens op de markt worden verkocht om op een later tijdstip terug te worden gekocht.
- Hoewel sommige critici beweren dat short verkopen onethisch is omdat het een gok is tegen groei, erkennen de meeste economen het nu als een belangrijk onderdeel van een liquide en efficiënte markt.
Is short selling ethisch verantwoord?
Short selling is misschien wel een van de meest verkeerd begrepen onderwerpen op het gebied van beleggen. In feite worden short sellers vaak beschimpt als ongevoelige individuen die alleen tegen elke prijs uit zijn op financieel gewin, zonder rekening te houden met de bedrijven en bestaansmiddelen die tijdens het short-sellingproces worden vernietigd. Erger nog, short sellers zijn door sommige critici bestempeld als onethisch omdat ze gokken tegen de economie.
De realiteit is echter heel anders. Verre van cynici te zijn die mensen proberen te beletten financieel succes te behalen – of in de VS, de ‘American Dream’ te bereiken – stellen short sellers de markten in staat soepel te functioneren door liquiditeit te verschaffen en dienen ze ook als een remmende invloed op de overdreven uitbundigheid van beleggers.
Buitensporig optimisme drijft aandelen vaak tot verheven niveaus, vooral bij marktpieken (voorbeeld : dotcoms en technologieaandelen aan het eind van de jaren negentig, en in mindere mate grondstoffen- en energieaandelen van 2003 tot 2007). Short selling fungeert als een realiteitscheck die voorkomt dat voorraden in dergelijke tijden tot belachelijke hoogten worden geboden.
Hoewel “shorten” in wezen een risicovolle activiteit is, aangezien het ingaat tegen de opwaartse trend van de markten op lange termijn, is het vooral gevaarlijk wanneer de markten stijgen. Short sellers die worden geconfronteerd met oplopende verliezen in een meedogenloze bullmarkt, worden pijnlijk herinnerd aan het beroemde gezegde van John Maynard Keynes : “De markt kan langer irrationeel blijven dan je solvabel kunt blijven.”
Hoewel short selling zijn deel van gewetenloze operators aantrekt die mogelijk hun toevlucht nemen tot onethische tactieken – met kleurrijke namen pump-and-dump ” -plannen om een voorraad op te drijven. Short selling heeft de afgelopen jaren aantoonbaar meer aanzien gekregen door de betrokkenheid van hedgefondsen, kwantitatieve fondsen en andere institutionele beleggers aan de korte kant. De uitbarsting van twee woeste wereldwijde bearmarkten in het eerste decennium van dit millennium heeft ook de bereidheid van beleggers vergroot om te leren over short selling als instrument om het portefeuillerisico af te dekken.
Short selling kan enige verdediging bieden tegen financiële fraude door bedrijven bloot te stellen die op frauduleuze wijze hebben geprobeerd hun prestaties op te drijven. Short sellers doen hun huiswerk over het algemeen heel goed en doen grondig onderzoek voordat ze een shortpositie innemen. Dergelijk onderzoek brengt vaak informatie aan het licht die elders niet direct beschikbaar is, en zeker niet algemeen verkrijgbaar bij makelaars die liever koopadviezen geven dan verkopen.
Over het algemeen is short selling gewoon een andere manier voor aandelenbeleggers om eerlijk naar winst te streven.
De mechanica van short verkopen
Laten we een eenvoudig voorbeeld gebruiken om het short selling-proces te demonstreren.
Om te beginnen heeftu een margerekening bij een beursvennootschap nodig omeen aandeel short te gaan. U zou dan met een bepaald bedrag aan marge op deze rekening moeten storten. De standaard margevereiste is 150%, wat betekent dat u 50% van de opbrengst moet bedenken die u zou behalen door short te gaan op een aandeel. Dus als u 100 aandelen van een aandelenhandel voor $ 10 short wilt verkopen, moet u $ 500 als marge op uw account zetten.
Stel dat u een margerekening heeft geopend en nu op zoek bent naar een geschikte short selling kandidaat. U besluit dat Conundrum Co. (een fictief bedrijf) klaar is voor een aanzienlijke daling en besluit 100 aandelen te shorten tegen $ 50 per aandeel.
Hier is hoe het korte verkoopproces werkt:
- U plaatst de korte verkooporder via uw online brokerage-account of financieel adviseur. Merk op dat u de shorttransactie als zodanig moet aangeven, aangezien een niet-aangegeven shorttransactie neerkomt op een overtreding van de effectenwetgeving.
- Uw makelaar zal proberen de aandelen te lenen van een aantal bronnen, waaronder de inventaris van de makelaar, van de marginrekeningen van een van zijn klanten of van een andere makelaar-dealer. De SHO-verordening van de Securities and Exchange Commission (SEC) vereist dat een broker-dealer redelijke gronden heeft om aan te nemen dat het effect kan worden geleend (zodat het aan de koper kan worden geleverd op de datum dat de levering moet plaatsvinden) voordat een verkoop in enige zekerheid;dit staat bekend als de “lokaliseer” vereiste.
- Zodra de aandelen zijn geleend of “gelokaliseerd” door de makelaar-dealer, worden ze op de markt verkocht en wordt de opbrengst op uw marginrekening gestort.
Uw margerekening bevat nu $ 7.500; $ 5.000 uit de korte verkoop van 100 aandelen van Conundrum voor $ 50, plus $ 2.500 (50% van $ 5.000) als uw margestorting.
Laten we zeggen dat Conundrum na een maand wordt verhandeld tegen $ 40. U koopt daarom de 100 Conundrum-aandelen die short werden verkocht voor $ 40, terug voor een uitgave van $ 4.000. Uw brutowinst (kosten en commissies voor de eenvoud buiten beschouwing gelaten) is daarom $ 1.000 ($ 5.000 – $ 4.000).
Aan de andere kant, stel dat Conundrum niet daalt zoals je had verwacht, maar in plaats daarvan stijgt naar $ 70. Uw verlies is in dit geval $ 2.000 ($ 5.000 – $ 7.000).
Een korte verkoop kan worden beschouwd als het spiegelbeeld van “long gaan” of het kopen van een aandeel. In het bovenstaande voorbeeld zou de andere kant van uw shorttransactie zijn ingenomen door een koper van Conundrum Co. Uw shortpositie van 100 aandelen in het bedrijf wordt gecompenseerd door de longpositie van de koper van 100 aandelen. De aandelenkoper heeft natuurlijk een uitbetaling van risico en beloning die het tegenovergestelde is van de uitbetaling van de shortverkoper. In het eerste scenario, terwijl de shortverkoper een winst van $ 1.000 heeft op een daling van de voorraad, heeft de aandelenkoper een verlies van hetzelfde bedrag. In het tweede scenario, waarin de voorraad vooruitgaat, heeft de shortverkoper een verlies van $ 2.000, wat gelijk is aan de winst die de koper heeft geboekt.
Wie zijn typische short-sellers?
Hedgefondsen
Hedgefondsen zijn een van de meest actieve entiteiten die betrokken zijn bij kortsluitingsactiviteiten. De meeste hedgefondsen proberen het marktrisico af te dekken door shortaandelen of sectoren te verkopen die zij als overgewaardeerd beschouwen.
Hedgers
Niet te verwarren met hedgefondsen, hedging omvat het innemen van een compenserende positie in een effect dat vergelijkbaar is met een ander om de risicoblootstelling in de initiële positie te beperken. Daarom, als iemand long op de markt is met behulp van optie- of futurescontracten, zullen ze de onderliggende waarde natuurlijk short verkopen als een deltahedge.
Individuen
Geavanceerde beleggers zijn ook betrokken bij baissetransacties, hetzij om het marktrisico af te dekken, hetzij simpelweg voor speculatie. Speculanten nemen inderdaad een aanzienlijk deel van de korte activiteit voor hun rekening.
Daghandelaren zijn een ander belangrijk segment van de korte kant. Short selling is ideaal voor handelaren op zeer korte termijn die de middelen hebben om hun handelsposities nauwlettend in de gaten te houden, evenals de handelservaring om snelle handelsbeslissingen te nemen.
Regelgeving inzake short selling
Short selling was bijna 70 jaar synoniem met de “uptick rule” in de Verenigde Staten. De regel, geïmplementeerd door de SEC in 1938, vereiste dat elke korte verkooptransactie werd aangegaan tegen een prijs die hoger was dan de vorige verhandelde prijs, of tegen een stijging. De regel is bedoeld om te voorkomen dat short sellers het neerwaartse momentum in een aandeel versterken wanneer het al aan het dalen is.
De uptick-regel werd in juli 2007 door de SEC ingetrokken; Een aantal marktexperts is van mening dat deze intrekking heeft bijgedragen aan de woeste bearmarkt ende marktvolatiliteit van 2008-09. In 2010 keurde de SEC een “alternatieve uptick-regel” goed die baissetransacties beperkt wanneer een aandeel op één dag met minstens 10% is gedaald.
In 2004 en 2005 heeft de SEC uitgevoerd Verordening SHO, die korte-sale regelgeving die in wezen onveranderd sinds 1938. Verordening SHO specifiek gezocht om te beteugelen “had bijgewerkt naked” short selling (waarin de verkoper niet lenen of regelen om de kortgesloten lenen veiligheid), die hoogtij vierde in de bearmarkt van 2000-2002, door “lokalisatie” en “afsluiting” -vereisten op te leggen voor korte verkopen.
Risico’s en beloningen
Aan baissetransacties zijn een aantal risico’s verbonden, waaronder de volgende:
Scheve uitbetaling van risico en beloning
In tegenstelling tot een longpositie in een effect, waar het verlies beperkt is tot het bedrag dat in het effect is geïnvesteerd en de potentiële winst grenzeloos is (tenminste in theorie), brengt een shorttransactie het theoretische risico van oneindig verlies met zich mee, terwijl de maximale winst – die zou gebeuren als de voorraad tot nul daalt – is beperkt.
Kortsluiten is duur
Short selling brengt een aantal kosten met zich mee bovenop handelscommissies. Er zijn aanzienlijke kosten verbonden aan het te kort lenen van aandelen, naast de rente die normaal gesproken op een marginrekening moet worden betaald. De shortverkoper is ook op de haak voor dividendbetalingen die worden gedaan door de aandelen die zijn kortgesloten.
Tegen de stroom in
Zoals eerder opgemerkt, druist short selling in tegen de diepgewortelde opwaartse trend van de markten. De meeste investeerders en andere marktdeelnemers zijn long-only en creëren een natuurlijk momentum in één richting.
Tijd is alles
De timing van de korte verkoop is van cruciaal belang, aangezien het initiëren van een korte verkoop op het verkeerde moment een recept voor een ramp kan zijn. Omdat shortverkopen worden uitgevoerd op basis van marge, kunt u snel verliezen zien als de prijs stijgt in plaats van daalt, aangezien makelaars eisen dat de verkopen tegen steeds hogere prijzen worden teruggekocht, waardoor een zogenaamde short squeeze ontstaat.
Regelgevende en andere risico’s
Regelgevers leggen af en toe een posities met groot verlies af te dekken. Aandelen die zwaar short zijn, lopen ook het risico van “buy-in”, wat verwijst naar het sluiten van een shortpositie door een broker-dealer als de aandelen erg moeilijk te lenen zijn en de geldschieters het terugvragen.
Strikte handelsdiscipline vereist
De overvloed aan risico’s die aan short selling zijn verbonden, betekent dat het alleen geschikt is voor handelaren en beleggers die over de vereiste handelsdiscipline beschikken om hun verliezen te beperken wanneer dat nodig is. Vasthouden aan een onrendabele shortpositie in de hoop dat die terugkomt, is geen haalbare strategie. Short selling vereist constante positiebewaking en naleving van strakke stopverliezen.
Het komt neer op
Gezien deze risico’s, waarom zou u dan te kort schieten? Omdat aandelen en markten vaak veel sneller dalen dan stijgen, en sommige overgewaardeerde effecten winstkansen kunnen zijn.
Bijvoorbeeld, de S & P 500 verdubbeld over een periode van vijf jaar vanaf 2002 tot 2007, maar daarna stortte 55% in minder dan 18 maanden, van oktober 2007 tot maart 2009. Oplettende beleggers die kort op de markt waren tijdens deze duik gemaakt meevaller winsten uit hun shortposities.
Short selling is desalniettemin een relatief geavanceerde strategie die het meest geschikt is voor ervaren beleggers of handelaren die bekend zijn met de risico’s van shorten en de bijbehorende regelgeving. De gemiddelde belegger kan beter worden bediend door putopties te gebruiken om neerwaarts risico af te dekken of om op een daling te speculeren vanwege het beperkte risico dat eraan verbonden is. Maar voor degenen die weten hoe ze het effectief moeten gebruiken, kan short selling een krachtig wapen zijn in iemands investeringsarsenaal.