Investeren versus speculeren: wat is het verschil?

Investeren versus speculeren: een overzicht

Beleggers en handelaren nemen een berekend risico als ze proberen te profiteren van transacties die ze op de markten doen. Het risiconiveau dat bij de transacties wordt genomen, is het belangrijkste verschil tussen beleggen en speculeren.

Telkens wanneer iemand geld uitgeeft in de verwachting dat het streven winst zal opleveren, investeren ze. In dit scenario baseert de onderneming de beslissing op een redelijk oordeel dat is genomen na een grondig onderzoek naar de deugdelijkheid dat de onderneming een goede kans van slagen heeft.

Maar wat als dezelfde persoon geld uitgeeft aan een onderneming waarvan de kans op mislukking groot is? In dit geval speculeren ze. Het succes of de mislukking hangt voornamelijk af van het toeval, of van oncontroleerbare (externe) krachten of gebeurtenissen.

Het belangrijkste verschil tussen beleggen en speculeren is de hoeveelheid risico die wordt genomen. Speculatie met een hoog risico lijkt doorgaans op gokken, terwijl bij beleggen met een lager risico een basis van fundamentals en analyse wordt gebruikt.

Investeren

Investeren kan in veel verschillende vormen voorkomen – via op geld, tijd of energie gebaseerde methoden. In financiële zin betekent beleggen het kopen en verkopen van effecten zoals aandelen, obligaties, exchange traded funds (ETF’s), onderlinge fondsen en een verscheidenheid aan andere financiële producten.

Beleggers hopen inkomsten of winst te genereren door een bevredigend rendement op hun kapitaal te behalen door gemiddeld of onder het gemiddelde risico te nemen. Inkomsten kunnen de vorm hebben van een onderliggende waarde die in waarde stijgt, in de vorm van periodieke dividenden of rentebetalingen, of in de volledige teruggave van hun uitgegeven kapitaal.

Meestal is beleggen het kopen en aanhouden van activa voor de lange termijn. Om te worden aangemerkt als een langetermijnbelang, moet de belegger het actief gedurende ten minste één jaar bezitten.

Laten we eens kijken naar een grote, stabiele multinational als een voorbeeld van investeren. Dit bedrijf kan een consistent dividend uitkeren dat jaarlijks toeneemt, en het kan een laag bedrijfsrisico hebben. Een belegger kan ervoor kiezen om op lange termijn in dit bedrijf te investeren om een ​​bevredigend rendement op zijn kapitaal te behalen en tegelijkertijd een relatief laag risico te nemen. Bovendien kan de belegger verschillende vergelijkbare bedrijven uit verschillende industrieën aan zijn portefeuille toevoegen om zijn risico te diversifiëren en verder te verlagen.

Analyse en onderzoek vormen een belangrijk onderdeel van het beleggingsproces. Het omvat het evalueren van verschillende activa, sectoren en patronen of trends die zich in de markt voordoen. Beleggers kunnen tools zoals fundamentele of technische analyse gebruiken om hun beleggingsstrategieën te kiezen of hun portefeuilles samen te stellen. Door fundamentele analyse te gebruiken, kunnen beleggers bepalen welke factoren de waarde van effecten beïnvloeden, van micro-economische tot macro-economische factoren. Bij technische analyse worden daarentegen statistische trends zoals veiligheidsprijzen en -volumes gebruikt om kansen in de markt te vinden.

Beleggers hebben veel mogelijkheden om hun geld te beleggen. Makelaarsrekeningen geven beleggers toegang tot een verscheidenheid aan effecten. Door een rekening te openen, stemt een belegger ermee in om stortingen te doen en vervolgens bestellingen te plaatsen via het bedrijf. De activa en inkomsten zijn eigendom van de investeerders, terwijl de makelaardij een commissie in rekening brengt om de transacties te vergemakkelijken. Met nieuwe technologie kunnen investeerders nu ook investeren met robo-adviseurs. Dit zijn geautomatiseerde investeringsmaatschappijen die een algoritme gebruiken om een ​​investeringsstrategie te bedenken op basis van de doelstellingen van investeerders en risicotolerantie.

Speculeren

Speculeren is het steken van geld in financiële inspanningen met een grote kans op mislukking. Speculeren streeft naar abnormaal hoge opbrengsten van weddenschappen die op de een of andere manier kunnen gaan. Hoewel speculeren wordt vergeleken met gokken, is het niet precies hetzelfde, aangezien speculanten proberen een weloverwogen beslissing te nemen over de richting van hun transacties. Het inherente speculatieve risico dat aan de transactie is verbonden, is echter doorgaans aanzienlijk bovengemiddeld.

Deze handelaren kopen effecten met dien verstande dat ze slechts een korte periode worden vastgehouden voordat ze worden verkocht. Ze kunnen vaak in en uit een positie gaan.

Beschouw als voorbeeld van een speculatieve handel een vluchtig junior goudmijnbedrijf met een gelijke kans op korte termijn omhoogschieten na een nieuwe goudmijnontdekking of failliet gaan. Zonder nieuws van het bedrijf zouden investeerders geneigd zijn om zo’n riskante transactie uit de weg te gaan. Sommige speculanten geloven echter dat het junior goudmijnbedrijf goud zal vinden en misschien zijn aandelen op een vermoeden zal kopen. Dit voorgevoel en de daaropvolgende activiteit van investeerders wordt speculatie genoemd.

Speculatieve handel heeft zijn nadelen. Wanneer er hoge verwachtingen zijn van groei of prijsactie voor een bepaalde activaklasse of sector, zullen de waarden stijgen. Wanneer dit gebeurt, neemt het handelsvolume toe, wat uiteindelijk leidt tot een bubbel. Dit gebeurde met de dotcom-bubbel. Investeringen in internetbedrijven groeiden exponentieel aan het eind van de jaren negentig, met snel stijgende waarderingen. De markt stortte in na 2001, waardoor grote technologiebedrijven een groot deel van hun waarde verloren en vele andere werden weggevaagd.