Hoe aandelen te kopen bij verzekeringsmaatschappijen

Verzekeringsmaatschappijen bieden producten aan die de meesten van ons nodig hebben en nemen daarbij veel van de risico’s die we niet willen. Verzekeringsmaatschappijen worden vaak gezien als grote, relatief saaie financiële instellingen, maar ze zijn in feite bezig anderen te beschermen tegen financiële schade en  risicobeheer.

(Zie voor meer informatie:  Hoe werkt de verzekeringssector? )

Demutualisering van de verzekeringssector

Historisch gezien waren verzekeringsmaatschappijen gestructureerd als onderlinge maatschappijen die eigendom waren van de polishouders en alleen werden geëxploiteerd ten behoeve van polishouders. Aan de andere kant zijn aandelenvennootschappen eigendom van aandeelhouders en proberen ze het rendement voor aandeelhouders te maximaliseren. In de afgelopen jaren zijn veel onderlinge maatschappijen omgevormd tot aandelenvennootschappen in een proces dat demutualisatie wordt genoemd. Omdat de onderlinge bedrijven geen aandelen uit te geven aan het publiek, kan alleen bedrijven worden geïnvesteerd in de aandelenmarkt.

Verzekeringsmaatschappijen verkopen polissen die beloven een uitkering aan de polishouder uit te betalen als zich een gedekte gebeurtenis voordoet tijdens de looptijd van de polis. Bij een levensverzekering zou de gedekte gebeurtenis het overlijden van de verzekerde zijn. Met een huiseigenarenverzekering die een huisbrand, stormschade of diefstal kan zijn.

In ruil voor de verzekeringsdekking betaalt de verzekeringnemer de premies van de verzekeraar, die worden geïnvesteerd om winst te maken voor het bedrijf totdat ze nodig zijn om claims uit te betalen

(Zie voor gerelateerde informatie: Top 10 verzekeringsmaatschappijen op basis van de statistieken )

Investeren in verzekeringsmaatschappijen

Verzekeringsmaatschappijen hebben unieke omstandigheden waardoor hun analyse anders is dan die van andere financiële instellingen, zoals banken of geldschieters.

Alle verzekeringsmaatschappijen hebben een reeks toekomstige verplichtingen die ze contractueel verplicht zijn uit te betalen bij een kwalificerende gebeurtenis. Als gevolg hiervan moeten ze conservatief ontvangen premies beleggen om een ​​reserve aan liquide middelen bij de hand te hebben om die claims uit te betalen. Portefeuillemanagers van verzekeringsmaatschappijen maken gebruik van Asset-Liability Management (ALM) door activa en passiva te matchen; in plaats van het meer bekende asset-only management dat het rendement probeert te maximaliseren en het portefeuillerisico minimaliseert.

De portefeuilles van verzekeringsmaatschappijen bestaan ​​daarom grotendeels uit vastrentende waarden, zoals hoogwaardige obligaties uitgegeven door de Amerikaanse overheid of obligaties met een AAA-rating van grote bedrijven.

Over het algemeen zijn er twee algemene soorten verzekeringsmaatschappijen buiten de gezondheidssector: levensverzekeringen en eigendoms- en ongevallenverzekeringen. Elk heeft speciale overwegingen waarmee beleggers rekening moeten houden.

Levensverzekeringsmaatschappijen

Bij het evalueren van levensverzekeringsmaatschappijen is het belangrijk om te weten dat asset valuation reserve (AVR) aan te houden als buffer tegen aanzienlijke verliezen aan portefeuillewaarde of beleggingsinkomsten. Daarom hebben deze bedrijven doorgaans minder financiële invloed op het werk dan andere soorten financiële instellingen. Dit levert potentiële waarderingsproblemen op, aangezien het impliceert dat verzekeraars activa tegen marktwaarde waarderen en verplichtingen tegen boekwaarde.

Actuariële wetenschappen heeft ontwikkeld sterftetabellen die zijn erg goed in het bepalen van het gemiddelde in het leven verzekeringsclaims zal komen als gevolg van als verzekeringnemers voorbijgaan. De omvang van die verplichtingen is ook van tevoren bekend omdat levensverzekeringen worden uitgegeven met vermelde overlijdensuitkeringen die niet met de inflatie worden aangepast. Aangezien zowel het bedrag als de verwachte timing van de verplichtingen vrij goed bekend zijn, proberen deze bedrijven te beleggen in portefeuilles die passen bij de omvang en de looptijd van die verplichtingen. Het bedrag van het overtollige rendement, of het bedrag waarmee activa de verplichtingen overschrijden, wordt het overschot genoemd. Het maximaliseren van meerwaarde en stabiliteit zijn de belangrijkste doelstellingen van levensverzekeringsportefeuilles. Omdat levensverzekeringspolissen doorgaans jarenlang geen uitkering uitkeren, bestaat de beleggingsportefeuille van deze bedrijven meestal uit obligaties van hoge kwaliteit met een looptijd van vele jaren.

Levensverzekeringsmaatschappijen moeten ook rekening houden met het desintermediatierisico wanneer polishouders contante waarde opnemen (leningen aangaan tegen die contante waarde) van permanente polissen, waardoor de vraag naar liquiditeit uit de portefeuille toeneemt. Dit gebeurt meestal tijdens periodes van hoge rentetarieven. Tegelijkertijd zorgen de hoge rentetarieven ervoor dat de portefeuilles van verzekeraars dalen, aangezien ze voornamelijk in obligaties belegd zijn, en de prijzen van obligaties dalen naarmate de rente stijgt. Deze combinatie van factoren kan leiden tot een grotere volatiliteit van het rendement en een groter risico tijdens perioden van hoge rentetarieven.

Enkele van de grootste beursgenoteerde levensverzekeringsmaatschappijen zijn: MetLife ( MET ), Prudential ( PRU ), Genworth Financial ( GNW ), Lincoln National ( LNC ), AXA (AXAHY: OTC) en Aegon ( AEG ).

(Zie voor meer informatie:  20 Investeringen: levensverzekeringen.)

Investeren in eigendoms- en ongevallenbedrijven

Asset-liability management is ook van cruciaal belang voor vastgoed- en schadebedrijven, maar de risicoposities van deze bedrijven verschillen op een aantal gebieden van levensverzekeraars. Hoewel het productaanbod diverser is – huis, auto, motor, boot, aansprakelijkheid, paraplu, overstroming enz. – is de duur van deze verplichtingen veel korter: over het algemeen een jaar of minder per polis. Daarom zullen de beleggingsportefeuilles van deze bedrijven doorgaans bestaan ​​uit obligaties van hoge kwaliteit met een looptijd van enkele maanden tot een jaar.

Bovendien kan het lang duren voordat claims zijn opgelost en uitbetaald. Het claimproces kan omstreden zijn en mogelijk jarenlang procederen voordat de claim wordt uitbetaald – als deze al wordt betaald.

Veel schadepolissen brengen ook inflatierisico’s met zich mee, aangezien de polissen beloven de waarde van een item volledig te vervangen, zelfs als dat item in de toekomst nominaal duurder wordt vanwege inflatie. Alles bij elkaar genomen zijn zowel de timing als het bedrag van de verplichtingen onzekerder dan bij levensverzekeringsmaatschappijen.

Eigendom- en ongevallenverzekeringsmaatschappijen ondergaan ook een acceptatiecyclus of winstgevendheidscyclus, die doorgaans 3-5 jaar duurt. Tijdens een periode van hevige zakelijke concurrentie worden de prijzen op polissen verlaagd om zaken te behouden en marktaandeel te veroveren (denk aan alle advertenties die beweren de kosten van uw autoverzekering te verlagen). Vaak dalen de prijzen van effecten in de portefeuille van de verzekeringsmaatschappij onder een duurzaam niveau en leiden ze tot verliezen doordat claims op polissen worden uitbetaald. Het bedrijf moet dan portefeuilleactiva liquideren om de cashflow aan te vullen, en de belastbare obligaties tijdens de periode van de cyclus waarin verliezen optreden en zullen ze overschakelen op niet-belastbare obligaties zoals gemeentelijke obligaties tijdens perioden van positieve winsten.

Enkele van de grootste eigendoms- en ongevallenverzekeringsmaatschappijen genoteerd aan Berkshire Hathaway (die eigenaar is van Geico en een aantal andere verzekeringsmaatschappijen), Travellers ( TRV ), en Zürich (ZURVY: OTC).

(Zie voor meer informatie:  Cycliciteit van inkomsten legt winstgevende trends bloot.)