Optimaal gebruik van financiële hefboomwerking in een bedrijfskapitaalstructuur

Een bedrijf heeft financieel kapitaal nodig om zijn bedrijf te runnen. Voor de meeste bedrijven wordt financieel kapitaal opgehaald door schuldbewijzen uit te geven en door gewone aandelen te verkopen. De hoeveelheid schulden en eigen vermogen waaruit de kapitaalstructuur van een bedrijf bestaat, heeft veel risico- en rendementsimplicaties. Daarom moet het bedrijfsmanagement een grondig en voorzichtig proces gebruiken om de beoogde kapitaalstructuur van een bedrijf vast te stellen. De kapitaalstructuur is hoe een bedrijf zijn activiteiten en groei financiert door verschillende financieringsbronnen te gebruiken.

Empirisch gebruik van financiële hefboomwerking

Financiële hefboomwerking is de mate waarin vastrentende effecten en preferente aandelen worden gebruikt in de kapitaalstructuur van een bedrijf. Financiële leverage waarde heeft als gevolg van de rente fiscaal schild dat wordt geboden door de Amerikaanse vennootschapsbelasting wet.  Het gebruik van financiële hefboomwerking heeft ook waarde wanneer de activa die met het vreemd vermogen worden gekocht meer opleveren dan de kosten van de schuld die werd gebruikt om ze te financieren.

Onder beide omstandigheden verhoogt het gebruik van financiële hefboomwerking de winst van het bedrijf. Met dat gezegd, als het bedrijf niet voldoende belastbaar inkomen heeft om te beschermen, of als zijn bedrijfswinsten onder een kritische waarde liggen, zal financiële hefboomwerking de vermogenswaarde verlagen en dus de waarde van het bedrijf verlagen. 

Gezien het belang van de kapitaalstructuur van een bedrijf, is de eerste stap in het kapitaalbesluitvormingsproces dat het management van een bedrijf beslist hoeveel extern kapitaal het nodig heeft om zijn bedrijf te runnen. Zodra dit bedrag is bepaald, moet het management de financiële markten onderzoeken om te bepalen onder welke voorwaarden het bedrijf kapitaal kan aantrekken. Deze stap is cruciaal voor het proces omdat de marktomgeving het vermogen van het bedrijf om schuldbewijzen of gewone aandelen uit te geven tegen een aantrekkelijk niveau of tegen een aantrekkelijke kostprijs kan beperken.

Met dat gezegd, kan het management van een bedrijf, zodra deze vragen zijn beantwoord, het juiste kapitaalstructuurbeleid ontwerpen en een pakket financiële instrumenten samenstellen dat aan investeerders moet worden verkocht. Door dit systematische proces te volgen, moet de financieringsbeslissing van het management worden geïmplementeerd in overeenstemming met zijn strategisch langetermijnplan en hoe het het bedrijf in de loop van de tijd wil laten groeien.

Het gebruik van financiële hefboomwerking verschilt sterk per bedrijfstak en per bedrijfstak. Er zijn veel bedrijfstakken waarin bedrijven opereren met een hoge mate van financiële hefboomwerking.  Winkels, luchtvaartmaatschappijen, supermarkten, nutsbedrijven en bankinstellingen zijn klassieke voorbeelden. Helaas heeft het buitensporige gebruik van financiële hefboomwerking door veel bedrijven in deze sectoren een cruciale rol gespeeld bij het dwingen van veel van hen om het faillissement van Chapter 11 aan te vragen.

Voorbeelden zijn onder meer RH Macy (1992), Trans World Airlines (2001), Great Atlantic & Pacific Tea Co. (A&P) (2010) en Midwest Generation (2012).3  Bovendien was overmatig gebruik van financiële hefboomwerking de voornaamste boosdoener die leidde tot de financiële crisis in de VStussen 2007 en 2009.  Deondergang van Lehman Brothers (2008) en een groot aantal andere financiële instellingen met een hoge schuldenlast zijn uitstekende voorbeelden van de negatieve gevolgen die verband houden met het gebruik van kapitaalstructuren met een hoge hefboomwerking.

Overzicht van de stelling van Modigliani en Miller over de structuur van het bedrijfskapitaal

De studie van de optimale kapitaalstructuur van een bedrijfdateert uit 1958, toen Franco Modigliani en Merton Miller hun Nobelprijswinnende werk publiceerden “The Cost of Capital, Corporation Finance, and the Theory of Investment.”  Als belangrijk uitgangspunt van hun werk illustreerden Modigliani en Miller dat onder omstandigheden waarin vennootschapsbelasting en noodkosten niet aanwezig zijn in het ondernemingsklimaat, het gebruik van financiële hefboomwerking geen invloed heeft op de waarde van het bedrijf.  Deze visie, die bekend staat als de Irrelevance Proposition-stelling, is een van de belangrijkste stukken academische theorie die ooit zijn gepubliceerd. 

Helaas vereist de irrelevantie-stelling, zoals de meeste Nobelprijswinnende werken in de economie, enkele onpraktische aannames die moeten worden geaccepteerd om de theorie in een reële omgeving toe te passen. Om dit probleem te onderkennen, hebben Modigliani en Miller hun Irrelevance Proposition-stelling uitgebreid met de impact van vennootschapsbelasting en de mogelijke impact van noodkosten, om de optimale kapitaalstructuur voor een bedrijf te bepalen.

Hun herziene werk, algemeen bekend als de afwegingstheorie van de kapitaalstructuur, pleit ervoor dat de optimale kapitaalstructuur van een bedrijf het voorzichtige evenwicht moet zijn tussen de belastingvoordelen die zijn verbonden aan het gebruik van vreemd vermogen en de kosten die verband houden met de kans op faillissement voor het bedrijf.  Tegenwoordig is het uitgangspunt van de Trade-off Theory de basis die het bedrijfsmanagement moet gebruiken om de optimale kapitaalstructuur voor een bedrijf te bepalen.

Impact van financiële hefboomwerking op prestaties

Misschien is de beste manier om de positieve impact van financiële hefboomwerking op de financiële prestaties van een bedrijf te illustreren, door een eenvoudig voorbeeld te geven. Het rendement op eigen vermogen (ROE) is een populaire basis die wordt gebruikt bij het meten van de winstgevendheid van een bedrijf, aangezien het de winst die een bedrijf in een fiscaal jaar genereert, vergelijktmet het geld dat aandeelhouders hebben geïnvesteerd.  Het doel van elk bedrijf is immers het maximaliseren van de rijkdom van de aandeelhouders, en de ROE is de maatstaf voor het rendement op de investering van de aandeelhouders.

In de onderstaande tabel is een winst-en-verliesrekening voor bedrijf ABC gegenereerd uitgaande van een kapitaalstructuur die voor 100% uit eigen vermogen bestaat. Het opgehaalde kapitaal was $ 50 miljoen. Aangezien alleen eigen vermogen werd uitgegeven om dit bedrag te verhogen, is de totale waarde van het eigen vermogen ook $ 50 miljoen. Volgens dit type structuur zal de ROE van de onderneming naar verwachting tussen 15,6% en 23,4% vallen, afhankelijk van het niveau van de winst vóór belastingen van de onderneming.

Ter vergelijking: wanneer de kapitaalstructuur van bedrijf ABC opnieuw wordt ontworpen om te bestaan ​​uit 50% vreemd vermogen en 50% eigen vermogen, neemt de ROE van het bedrijf dramatisch toe tot een bereik tussen 27,3% en 42,9%.

Zoals u in de onderstaande tabel kunt zien, kan financiële hefboomwerking worden gebruikt om de prestaties van een bedrijf er dramatisch beter uit te laten zien dan wat kan worden bereikt door uitsluitend te vertrouwen op het gebruik van financiering met eigen vermogen.

Aangezien het management van de meeste bedrijven sterk afhankelijk is van ROE om prestaties te meten, is het essentieel om de componenten van ROE te begrijpen om beter te begrijpen wat de statistiek inhoudt.

Een populaire methode voor het berekenen van ROE is het gebruik van het DuPont-model. In zijn meest simplistische vorm legt het DuPont-model een kwantitatieve relatie vast tussen het nettoresultaat en het eigen vermogen, waarbij een hoger veelvoud een sterkere prestatie weerspiegelt.  Het DuPont-model breidt echter ook de algemene ROE-berekening uit met drie delen. Deze onderdelen omvatten de omzet van activa en de vermogensmultiplicator. Dienovereenkomstig is deze uitgebreide DuPont-formule voor ROE als volgt:

Op basis van deze vergelijking illustreert het DuPont-model dat de ROE van een bedrijf alleen kan worden verbeterd door de winstgevendheid van het bedrijf te vergroten, door de operationele efficiëntie te vergroten of door de financiële hefboomwerking te vergroten.

Meting van het financiële hefboomrisico

Bedrijfsmanagement meet de financiële hefboomwerking meestal door  liquiditeitsratio’s opkorte termijnzijn de current ratio en acid-test ratio.  Beide ratio’s vergelijken de vlottende activa van de onderneming met haar kortlopende verplichtingen.

Hoewel de huidige ratio een geaggregeerde risicomaatstaf oplevert, geeft de zuur-testratio een betere beoordeling van de samenstelling van de vlottende activa van het bedrijf om aan de huidige verplichtingen te voldoen, aangezien voorraad van vlottende activa wordt uitgesloten. 

Kapitalisatieratio’s worden ook gebruikt om de financiële hefboomwerking te meten.  Hoewel in de branche veel kapitalisatieratio’s worden gebruikt, zijn twee van de meest populaire maatstaven de langetermijnschuld-tot-kapitalisatieverhouding en de totale schuld-tot-kapitalisatieverhouding. Het gebruik van deze ratio’s is ook erg belangrijk voor het meten van financiële leverage. Het is echter gemakkelijk om deze ratio’s te verstoren als het management de activa van het bedrijf least zonder te profiteren van de waarde van kortlopende schulden te gebruiken om zowel zijn kapitaalbehoeften op korte als op lange termijn te financieren. Daarom moeten de kapitalisatiestatistieken op korte termijn ook worden gebruikt om een ​​grondige risicoanalyse uit te voeren.

Dekkingsratio’s worden ook gebruikt om de financiële hefboomwerking te meten.  De rentedekkingsratio, ook wel de times-interest -ived-ratio genoemd, is misschien wel de meest bekende risicomaatstaf. De interest coverage ratio is erg belangrijk omdat het aangeeft vermogen van een bedrijf om genoeg vóór belastingen moeten bedrijfsopbrengsten om de kosten van de financiële lasten te dekken.

De verhouding tussen het vermogen van de activiteiten en de totale schuld en de vrije operationele kasstroom ten opzichte van de totale schuld zijn ook belangrijke risicomaatstaven die worden gebruikt door het bedrijfsmanagement. 

Factoren die in overweging worden genomen bij het besluitvormingsproces voor de kapitaalstructuur

Bij het opzetten van de kapitaalstructuur van een bedrijf moet met veel kwantitatieve en kwalitatieve factoren rekening worden gehouden. Ten eerste, vanuit het oogpunt van verkoop, is een bedrijf met een hoge en relatief stabiele verkoopactiviteit in een betere positie om financiële hefboomwerking te gebruiken, in vergelijking met een bedrijf met een lagere en meer volatiele omzet.

Ten tweede, in termen van bedrijfsrisico’s, is een bedrijf met minder operationele leverage in staat om meer financiële leverage aan te nemen dan een bedrijf met een hoge mate van operationele leverage.

Ten derde, in termen van groei, zullen sneller groeiende bedrijven waarschijnlijk sterker afhankelijk zijn van het gebruik van financiële hefboomwerking, omdat dit soort bedrijven doorgaans meer kapitaal tot hun beschikking hebben dan hun langzame groei tegenhangers.

Ten vierde, vanuit het oogpunt van belastingen, neigt een bedrijf dat zich in een hogere belastingschijf bevindt, meer schulden te gebruiken om te profiteren van de voordelen van het rentebelastingsschild.

Ten vijfde heeft een minder winstgevend bedrijf de neiging om meer financiële hefboomwerking te gebruiken, omdat een minder winstgevend bedrijf doorgaans niet sterk genoeg is om zijn bedrijfsactiviteiten te financieren met intern gegenereerde fondsen.  

De beslissing over de kapitaalstructuur kan ook worden aangepakt door te kijken naar een groot aantal interne en externe factoren. Ten eerste, vanuit het standpunt van het management, hebben bedrijven die worden geleid door agressieve leiders de neiging om meer financiële hefboomwerking te gebruiken. In dit opzicht is hun doel om financiële hefboomwerking te gebruiken niet alleen om de prestaties van het bedrijf te verbeteren, maar ook om hun controle over het bedrijf te helpen verzekeren.

Ten tweede kan in goede tijden kapitaal worden opgehaald door aandelen of obligaties uit te geven. In slechte tijden geven kapitaalverschaffers doorgaans de voorkeur aan een gedekte positie, wat op zijn beurt meer nadruk legt op het gebruik van vreemd vermogen. Met dit in gedachten heeft het management de neiging om de kapitaalsamenstelling van het bedrijf zodanig te structureren dat het flexibiliteit biedt bij het aantrekken van toekomstig kapitaal in een steeds veranderende marktomgeving.

Het komt neer op

In wezen maakt het bedrijfsmanagement voornamelijk gebruik van financiële hefboomwerking om financiële problemen, misschien zelfs van faillissementen.

Met dit in gedachten moet het management van een bedrijf bij het bepalen van de optimale kapitaalstructuur rekening houden met het bedrijfsrisico van het bedrijf, de fiscale positie van het bedrijf, de financiële flexibiliteit van de kapitaalstructuur van het bedrijf en de mate van bestuurlijke agressiviteit van het bedrijf.