Tekenen van overdiversificatie
Diversifieer! Diversifieer! Diversifieer! Financieel adviseurs bevelen deze techniek voor portfoliobeheer graag aan, maar letten ze altijd op uw belang als ze dat doen? Indien correct uitgevoerd, is diversificatie een beproefde methode om investeringsrisico’s te verminderen. Te veel diversificatie, of ” diworsification “, kan echter een slechte zaak zijn.
Aanvankelijk beschreven in het boek van Peter Lynch,One Up On Wall Street (1989), als een bedrijfsspecifiek probleem, is de term diworsification veranderd in een modewoord dat wordt gebruikt om inefficiënte diversificatie te beschrijven, aangezien het betrekking heeft op een hele beleggingsportefeuille.
Net als bij een logge bedrijfsconglomeraat, kan het bezit van te veel investeringen u in verwarring brengen, uw investeringskosten verhogen, lagen van vereiste due diligence toevoegen en leiden tot ondergemiddelde voor risico gecorrigeerde rendementen. Lees verder om erachter te komen waarom financiële adviseurs er belang bij hebben uw beleggingsportefeuille te sterk te diversifiëren en om enkele tekenen te zien dat uw portefeuille mogelijk wordt gedevorderd.
Belangrijkste leerpunten
- Bij portefeuillebeheer wordt diversificatie vaak genoemd als een belangrijke factor bij het verminderen van beleggingsrisico’s.
- Er bestaat echter een risico op overdiversificatie, wat voor verwarring kan zorgen en kan leiden tot zwakker dan verwachte voor risico gecorrigeerde rendementen.
- Hoeveel aandelen of andere financiële kwesties het beste in de portefeuille kunnen worden opgenomen, kan variëren op basis van de behoeften van de individuele belegger.
- Tekenen van overdiversificatie zijn onder meer het bezit van te veel vergelijkbare beleggingsfondsen in dezelfde categorieën, te veel multimanager-producten, waaronder dakfondsen, te veel individuele aandelen, en het verkeerd begrijpen van de risico’s van niet-verhandelde privébeleggingen.
Waarom sommige adviseurs overdiversifiëren
De meeste financiële adviseurs zijn eerlijke en hardwerkende professionals die de plicht hebben te doen wat het beste is voor hun klanten. Baanzekerheid en persoonlijk financieel gewin zijn echter twee factoren die een financieel adviseur kunnen motiveren om uw beleggingen te diversifiëren.
Bij het geven van investeringsadvies voor de kost, kan gemiddeld zijn meer werkzekerheid bieden dan proberen op te vallen tussen de massa. Angst om rekeningen te verliezen vanwege onverwachte beleggingsresultaten kan een adviseur motiveren om uw beleggingen te diversifiëren tot het punt van middelmatigheid. Financiële innovatie heeft het ook relatief gemakkelijk gemaakt voor financiële adviseurs om uw beleggingsportefeuille te spreiden over veel “auto-diversificatie” -investeringen, zoals dakfondsen en doeldatumfondsen.
Het uitbesteden van verantwoordelijkheden voor portefeuillebeheer aan externe beleggingsbeheerders vereist zeer weinig werk van de adviseur en kan hen kansen bieden om met de vinger te wijzen als er iets misgaat. Last but not least kan het “geld in beweging” dat gepaard gaat met overdiversificatie inkomsten genereren. Het kopen en verkopen van beleggingen die anders verpakt zijn, maar vergelijkbare fundamentele beleggingsrisico ’s hebben, doet weinig om uw portefeuille te diversifiëren, maar deze transacties resulteren vaak in hogere vergoedingen en extra commissies voor de adviseur.
Nu u de motieven achter de waanzin begrijpt, zijn hier vier tekenen dat u uw beleggingsprestaties misschien ondermijnt door uw portefeuille te diversifiëren:
Te veel vergelijkbare fondsen bezitten
Sommige beleggingsfondsen met zeer verschillende namen kunnen behoorlijk op elkaar lijken wat betreft hun investeringsposities en algemene investeringsstrategie. Om beleggers te helpen de marketinghype te doorgronden, ontwikkelde Morningstar categorieën in de stijl van beleggingsfondsen, zoals ” large-capwaarde ” en ” small-capgroei “. Deze categorieën groeperen onderlinge fondsen met fundamenteel vergelijkbare beleggingen en strategieën.
Investeren in meer dan een beleggingsfonds binnen een categorie stijl voegt investeringskosten, de toename van benodigde investering due diligence, en in het algemeen vermindert de mate van spreiding bereikt door het houden van meerdere posities. Door de stijlcategorieën van Morningstar’s beleggingsfondsen te vergelijken met de verschillende beleggingsfondsen in uw portefeuille, kunt u eenvoudig vaststellen of u te veel beleggingen met vergelijkbare risico’s bezit.
Wees op uw hoede voor adviseurs die aandringen op wat u wellicht herkent als teveel diversificatie, aangezien de motivatie waarschijnlijk financieel is.
Overmatig gebruik van multimanager-producten
Multimanager-beleggingsproducten, zoals dakfondsen, kunnen voor kleine beleggers een eenvoudige manier zijn om onmiddellijke diversificatie te bereiken. Als u bijna met pensioen gaat en een grotere beleggingsportefeuille heeft, kunt u waarschijnlijk beter directer diversifiëren onder vermogensbeheerders. Wanneer u multimanager-beleggingsproducten overweegt, moet u hun diversificatievoordelen afwegen tegen hun gebrek aan maatwerk, hoge kosten en verwaterde due diligence.
Is het echt in uw voordeel dat een financieel adviseur toezicht houdt op een beleggingsbeheerder die op zijn beurt toezicht houdt op andere beleggingsbeheerders? Het is vermeldenswaard dat ten minste de helft van het geld dat betrokken was bij de beruchte investeringsfraude van Bernard Madoff, indirect naar hem kwam via multimanager-investeringen, zoals dakfondsen of feederfondsen. Voorafgaand aan de fraude hadden veel van de investeerders in deze fondsen geen idee dat een investering bij Madoff zou worden begraven in het labyrint van een multimanager-diversificatiestrategie.
Te veel individuele aandelen hebben
Een buitensporig aantal individuele aandelenposities kan leiden tot enorme hoeveelheden vereiste due diligence, een gecompliceerde belastingsituatie en prestaties die eenvoudigweg een aandelenindex nabootsen, zij het tegen hogere kosten. Een algemeen aanvaarde vuistregel is dat er ongeveer 20 tot 30 verschillende bedrijven nodig zijn om uw aandelenportefeuille voldoende te diversifiëren. Er is echter geen duidelijke consensus over dit aantal.
In zijn boekThe Intelligent Investor (1949)suggereert gemiddelde variantie portefeuilletheorie, overschrijdt 300 aandelen.” Het artikel actualiseerde eerder werk van Statman in 2002, waarin hij opriep tot ten minste 120 aandelen, en in 1987, waarin hij 30 tot 40 aandelen opriep – die allemaal de groei op de aandelenmarkt van de afgelopen decennia weerspiegelen..4
Ongeacht het magische aantal aandelen van een belegger, moet een gediversifieerde portefeuille worden belegd in bedrijven uit verschillende branchegroepen en moet deze passen bij de algemene beleggingsfilosofie van de belegger. Het zou bijvoorbeeld moeilijk zijn voor een beleggingsbeheerder die beweert waarde toe te voegen via een bottom-up aandelenselectieproces om te rechtvaardigen dat hij 300 geweldige individuele aandelenideeën in één keer heeft.
Activa aanhouden die u niet begrijpt
Particuliere, niet-beursgenoteerde beleggingsproducten worden vaak gepromoot vanwege hun prijsstabiliteit en diversificatievoordelen in vergelijking met hun beursgenoteerde tegenhangers. Hoewel deze ” alternatieve beleggingen ” u kunnen diversifiëren, kunnen hun beleggingsrisico’s worden onderschat door de complexe en onregelmatige methoden die worden gebruikt om ze te waarderen.
De waarde van veel alternatieve beleggingen, zoals private equity en niet-beursgenoteerd onroerend goed, is gebaseerd op schattingen en taxatiewaarden in plaats van dagelijkse openbare markttransacties. Deze ‘ mark-to-model’ benadering van waardering kan het rendement van een investering in de loop van de tijd kunstmatig afvlakken, een fenomeen dat bekend staat als’ return smoothing ‘.
In het boek,Active Alpha: A Portfolio Approach to Selecting and Managing Alternative Investments (2007), stelt Alan H. Dorsey: “Het probleem met het afvlakken van beleggingsresultaten is het effect dat het heeft op het afvlakken van de volatiliteit en mogelijk het veranderen van correlaties met andere soorten activa.. Uit onderzoek is gebleken dat de effecten van de terugkeer smoothing een belegging diversificatievoordelen kan overdrijven door onderschatting van zowel de volatiliteit en correlatie ten opzichte van andere, meer liquide beleggingen.
Laat u niet misleiden door de manier waarop complexe waarderingsmethoden statistische diversificatiemaatstaven zoals prijscorrelaties en standaarddeviatie kunnen beïnvloeden. Niet-beursgenoteerde beleggingen kunnen riskanter zijn dan ze lijken en vereisen gespecialiseerde expertise om te analyseren. Voordat u een niet-beursgenoteerde belegging koopt, moet u de persoon die deze aanbeveelt, vragen om aan te tonen hoe het risico / de beloning ervan fundamenteel verschilt van de beursgenoteerde beleggingen die u al bezit.
Het komt neer op
Financiële innovatie heeft veel “nieuwe” investeringsproducten gecreëerd met oude investeringsrisico’s, terwijl financiële adviseurs vertrouwen op steeds complexere statistieken om diversificatie te meten. Daarom is het voor u belangrijk om op zoek te gaan naar “diworsification” in uw beleggingsportefeuille. Samenwerken met uw financieel adviseur om precies te begrijpen wat er in uw beleggingsportefeuille staat en waarom u deze bezit, is een integraal onderdeel van het diversificatieproces. Uiteindelijk zul je ook een meer toegewijde investeerder zijn.