Fiscale behandeling voor call- en putopties
Het is van cruciaal belang om een basiskennis van belastingwetten op te bouwen voordat u opties verhandelt. In dit artikel zullen we onderzoeken hoe oproepen en putten worden belast in de Verenigde Staten. We kijken namelijk naar calls en put die worden uitgeoefend, evenals naar opties die op zichzelf worden verhandeld. We zullen ook de regel voor wasverkoop en de fiscale behandeling van straddles bespreken.
Voordat u verder gaat, moet u er rekening mee houden dat de auteur geen belastingprofessional is. Dit artikel dient alleen als inleiding op de fiscale behandeling van opties. Verdere due diligence of overleg met een belastingdeskundige wordt aanbevolen.
Belangrijkste leerpunten
- Als u in opties handelt, is de kans groot dat u een aantal belastbare gebeurtenissen heeft veroorzaakt die aan de IRS moeten worden gemeld.
- Hoewel veel optiewinsten zullen worden geclassificeerd als kortetermijnvermogenswinsten, zal de methode voor het berekenen van de winst (of het verlies) variëren per strategie en periode van bezit.
- Het uitoefenen van in-the-money-opties, het sluiten van een positie voor een winst, of het schrijven van gedekte oproepen zullen allemaal tot enigszins verschillende fiscale behandelingen leiden.
Uitoefening van opties
Oproepopties
Wanneer callopties worden uitgeoefend, wordt de premie die voor de optie wordt betaald, opgenomen in de kostprijs van de aandelenaankoop. Neem bijvoorbeeld een belegger die een calloptie koopt voor bedrijf ABC met een uitoefenprijs van $ 20 en de vervaldatum van juni 2020. De belegger koopt de optie voor $ 1, of $ 100 in totaal, aangezien elk contract 100 aandelen vertegenwoordigt. Het aandeel wordt bij afloop verhandeld tegen $ 22 en de belegger oefent de optie uit. De kostenbasis voor de gehele aankoop is $ 2.100. Dat is $ 20 x 100 aandelen, plus de premie van $ 100, of $ 2100.
Laten we zeggen dat het augustus 2020 is en bedrijf ABC nu wordt verhandeld tegen $ 28 per aandeel. De investeerder besluit zijn positie te verkopen. Een belastingplichtige op korte termijn meerwaarde van $ 700 wordt gerealiseerd. Dat is $ 2.800 aan opbrengsten minus de $ 2.100 kostenbasis, of $ 700.
Kortheidshalve zien we af van commissies, die in de kostenbasis kunnen worden opgenomen. Omdat de belegger de optie in juni heeft uitgeoefend en de positie in augustus heeft verkocht, wordt de verkoop beschouwd als een kortetermijnwinst, aangezien de investering minder dan een jaar werd aangehouden.
Put-opties
Putopties krijgen een vergelijkbare behandeling. Als een put wordt uitgeoefend en de koper eigenaar was van de onderliggende effecten, worden de premie en commissies van de put toegevoegd aan de kostenbasis van de aandelen. Dit bedrag wordt vervolgens afgetrokken van de verkoopprijs van de aandelen. De verstreken tijd van de positie begint vanaf het moment dat de aandelen oorspronkelijk werden gekocht tot het moment waarop de put werd uitgeoefend (dwz wanneer de aandelen werden verkocht).
Als een put wordt uitgeoefend zonder voorafgaand eigendom van de onderliggende aandelen, zijn vergelijkbare belastingregels voor een shorttransactie van toepassing. De tijdsperiode begint vanaf de uitoefeningsdatum en eindigt met het sluiten of afdekken van de positie.
Pure Options speelt
Zowel long- als shortopties voor de doeleinden van pure optieposities krijgen vergelijkbare fiscale behandelingen. Winsten en verliezen worden berekend wanneer de posities worden gesloten of wanneer ze onuitgeoefend vervallen. In het geval van call- of put-writes worden alle opties die niet-uitgeoefend verlopen, beschouwd als kortetermijnwinsten. Hieronder ziet u een voorbeeld met enkele basisscenario’s.
Taylor koopt een putoptie van oktober 2020 op bedrijf XYZ met een staking van $ 50 in mei 2020 voor $ 3. Als ze vervolgens de optie verkopen wanneer bedrijf XYZ in september 2020 daalt tot $ 40, worden ze belast op kortetermijnwinsten (mei tot september) of $ 10 minus de premie van de put en bijbehorende provisies. In dit geval zou Taylor worden belast op een kortetermijnwinst van $ 700 ($ 50 – $ 40 staking – $ 3 betaalde premie x 100 aandelen).
Als Taylor in mei een oproep tot $ 60 staking schrijft voor Bedrijf XYZ, een premie van $ 4 ontvangt, met een vervaldatum in oktober 2020, en besluit om hun optie terug te kopen in augustus wanneer Bedrijf XYZ naar $ 70 springt op uitbarstingsinkomsten, dan komen ze in aanmerking voor een kapitaal op korte termijn verlies van $ 600 ($ 70 – $ 60 strike + $ 4 ontvangen premie x 100 aandelen).
Als Taylor echter in mei 2020 een stakingsoproep van $ 75 voor bedrijf XYZ heeft gekocht voor een premie van $ 4 met een vervaldatum in oktober 2021, en de oproep wordt vastgehouden totdat deze niet-uitgeoefend verloopt (stel dat bedrijf XYZ bij expiratie voor $ 72 wordt verhandeld), een kapitaalverlies op lange termijn op hun niet-uitgeoefende optie gelijk aan de premie van $ 400. Dit komt omdat hij de optie langer dan een jaar in zijn bezit zou hebben gehad, waardoor het fiscaal een langdurig verlies zou zijn.
Gedekte oproepen
Gedekte gesprekken zijn iets complexer dan simpelweg een lang of kort gesprek voeren. Bij een gedekte call zal iemand die al long is in de onderliggende positie, upside-calls verkopen ten opzichte van die positie, waardoor premie-inkomsten worden gegenereerd en het opwaartse potentieel wordt beperkt. Het belasten van een gedekte oproep kan onder een van de drie scenario’s vallen voor oproepen op of buiten het geld:
- De oproep is niet uitgeoefend
- De oproep wordt uitgeoefend
- Oproep wordt teruggekocht (buy-to-close)
Bijvoorbeeld:
- Op 3 januari 2019 bezit Taylor 100 aandelen van Microsoft Corporation ( MSFT ), verhandeld tegen $ 46,90, en schrijft een gedekte call van $ 50, waarbij september 2020 afloopt, en ontvangt een premie van $ 0,95.
- Als de call niet wordt uitgeoefend, bijvoorbeeld MSFT handelt op $ 48 bij expiratie, zal Taylor een langetermijnwinst van $ 0,95 op hun optie realiseren, aangezien de optie langer dan een jaar werd aangehouden.
- Als de call wordt uitgeoefend, zal Taylor een meerwaarde realiseren op basis van hun totale positietijd en hun totale kosten. Stel dat ze in januari 2020 aandelen kochten voor $ 37, Taylor realiseert op korte termijn een meerwaarde van $ 13,95 ($ 50 – $ 36,05 of de prijs die ze betaalden minus ontvangen callpremie ). Het zou van korte duur zijn omdat de positie eerder dan een jaar werd gesloten.
- Als de call wordt teruggekocht, kan Taylor, afhankelijk van de prijs die is betaald om de call-back te kopen en de in totaal verstreken tijdsperiode voor de transactie, in aanmerking komen voor vermogenswinsten / -verliezen op lange of korte termijn.
Het bovenstaande voorbeeld heeft uitsluitend betrekking op ‘at-the-money’ of ‘out-of-the-money’ gedekte oproepen. Fiscale behandelingen voor in-the-money (ITG) gedekte oproepen zijn veel ingewikkelder.
Speciale overwegingen: gekwalificeerde versus niet-gekwalificeerde behandeling
Bij het schrijven van door ITG gedekte oproepen moet de belegger eerst bepalen of de oproepgekwalificeerd ofniet-gekwalificeerd is, aangezien de laatste van de twee negatieve fiscale gevolgen kan hebben. Als een call als niet-gekwalificeerd wordt beschouwd, wordt deze belast tegen het kortetermijntarief, zelfs als de onderliggende aandelen langer dan een jaar worden gehouden. De richtlijnen met betrekking tot kwalificaties kunnen ingewikkeld zijn, maar de sleutel is ervoor te zorgen dat de call niet meer dan één uitoefenprijs lager is dan de slotkoers van de voorgaande dag, en dat de call een periode heeft van meer dan 30 dagen tot de vervaldatum.
Taylor heeft bijvoorbeeld sinds januari vorig jaar aandelen van MSFT gehouden voor $ 36 per aandeel en besluit om de call van 5 juni $ 45 te schrijven met een premie van $ 2,65. Omdat de slotkoers van de laatste handelsdag (22 mei) $ 46,90 was, zou een staking hieronder $ 46,50 zijn, en aangezien de vervaldatum minder dan 30 dagen verwijderd is, is hun gedekte call niet gekwalificeerd en zal de houdperiode van hun aandelen worden opgeschort. Als op 5 juni de call wordt uitgeoefend en de aandelen van Taylor worden ingetrokken, zal Taylor op korte termijn meerwaarden realiseren, ook al was de aanhoudingsperiode van hun aandelen meer dan een jaar.
Beschermende putten
Beschermende putten zijn iets eenvoudiger, hoewel nauwelijks rechtvaardig. Als een belegger langer dan een jaar aandelen van een aandeel in bezit heeft en zijn positie wil beschermen met een beschermende put, zal de belegger nog steeds in aanmerking komen voor vermogenswinst op lange termijn. Als de aandelen minder dan een jaar (zeg maar elf maanden) worden gehouden en de belegger een beschermende put koopt, zelfs met een resterende looptijd van meer dan een maand, wordt de aanhoudingsperiode van de belegger onmiddellijk tenietgedaan en worden eventuele winsten bij verkoop van het aandeel winsten op korte termijn.
Hetzelfde geldt als aandelen van de onderliggende waarde worden gekocht terwijl de putoptie vóór de vervaldatum van de optie werd aangehouden, ongeacht hoe lang de put vóór de aankoop van de aandelen is aangehouden.
Regel voor wasverkoop
Volgens de IRS kunnen verliezen van het ene effect niet worden overgedragen naar de aankoop van een ander “in wezen identiek” effect binnen een tijdspanne van 30 dagen. De regel voor wasverkoop is ook van toepassing op belopties.
Als Taylor bijvoorbeeld verlies op een aandeel neemt en binnen dertig dagen de calloptie van datzelfde aandeel koopt, kunnen ze het verlies niet claimen. In plaats daarvan wordt het verlies van Taylor toegevoegd aan de premie van de calloptie en begint de houdperiode van de call op de datum waarop ze de aandelen hebben verkocht.
Bij het uitoefenen van hun call omvat de kostenbasis van hun nieuwe aandelen de callpremie, evenals het overgedragen verlies van de aandelen. De houdperiode van deze nieuwe aandelen begint op de uitoefeningsdatum van de call.
Evenzo, als Taylor een verlies zou nemen op een optie (call of put) en een vergelijkbare optie van hetzelfde aandeel zou kopen, zou het verlies van de eerste optie niet worden toegestaan en zou het verlies worden toegevoegd aan de premie van de tweede optie..
Straddles
Ten slotte sluiten we af met de fiscale behandeling van straddles. Fiscale verliezen op straddles worden alleen erkend voor zover ze de winsten op de tegenovergestelde positie compenseren. Als een belegger een straddle-positie zou innemen en de call met een verlies van $ 500 zou vervreemden, maar een niet-gerealiseerde winst van $ 300 op de putten heeft, kan de belegger slechts een verlies van $ 200 op de belastingaangifte voor het lopende jaar claimen.
Het komt neer op
Belastingen op opties zijn ongelooflijk complex, maar het is absoluut noodzakelijk dat beleggers een sterke vertrouwdheid opbouwen met de regels die van toepassing zijn op deze afgeleide instrumenten. Dit artikel is geenszins een gedegen presentatie van de overlast rond optie fiscale behandelingen en dient alleen als aanleiding voor verder onderzoek. Raadpleeg een belastingdeskundige voor een volledige lijst van belastingoverlast.