Wat is het belangrijkste bedrijfsmodel voor verzekeringsmaatschappijen?

Verzekeringsmaatschappijen baseren hun bedrijfsmodellen op het aangaan en diversifiëren van risico’s. Het essentiële verzekeringsmodel omvat het poolen van risico’s van individuele betalers en het herverdelen over een grotere portefeuille. De meeste verzekeringsmaatschappijen genereren op twee manieren inkomsten : premies aanrekenen in ruil voor verzekeringsdekking, en die premies vervolgens herinvesteren in andere rentegenererende activa. Zoals alle administratieve kosten te minimaliseren.

Prijsstelling en risico nemen

De specifieke kenmerken van het inkomstenmodel variëren tussen zorgverzekeraars, eigendomsverzekeraars en financiële garantiegevers. De eerste taak van elke verzekeraar is echter om risico’s te prijzen en een premie in rekening te brengen voor het nemen ervan.

Stel dat de verzekeringsmaatschappij een polis aanbiedt met een voorwaardelijke uitbetaling van $ 100.000. Het moet beoordelen hoe waarschijnlijk het is dat een potentiële koper de voorwaardelijke betaling activeert en dat risico uitbreidt op basis van de duur van de polis.

Dit is waar het afsluiten van verzekeringen van cruciaal belang is. Zonder een goede verzekering zou de verzekeringsmaatschappij sommige klanten te veel en andere te weinig in rekening brengen om risico’s te nemen. Dit zou de minst risicovolle klanten kunnen prijzen, waardoor de tarieven uiteindelijk nog verder kunnen stijgen. Als een bedrijf zijn risico effectief beoordeelt, zou het meer premie-inkomsten moeten opleveren dan het uitgeeft aan voorwaardelijke uitbetalingen.

In zekere zin is het echte product van een verzekeraar verzekeringsclaims. Wanneer een klant een claim indient, moet het bedrijf deze verwerken, controleren op juistheid en de betaling indienen. Dit aanpassingsproces is nodig om frauduleuze claims eruit te filteren en het risico op verlies voor het bedrijf te minimaliseren.

Rentebaten en inkomsten

Stel dat de verzekeringsmaatschappij $ 1 miljoen aan premies ontvangt voor zijn polissen. Het zou het geld in contanten kunnen vasthoudenof het op een spaarrekening kunnen plaatsen, maar dat is niet erg efficiënt: die besparingen zullen op zijn minst worden blootgesteld aan het inflatierisico. In plaats daarvan kan het bedrijf veilige, kortetermijnactiva vindenom zijn fondsen te investeren. Dit genereert extra rente inkomsten voor het bedrijf terwijl het wacht op mogelijke uitbetalingen. Veel voorkomende instrumenten van dit type zijn onder meer staatsobligaties, hoogwaardige bedrijfsobligaties en rentedragende kasequivalenten.

Herverzekering

Sommige bedrijven gaan over tot herverzekering om het risico te verkleinen. Herverzekering is een verzekering die verzekeringsmaatschappijen kopen om zichzelf te beschermen tegen buitensporige verliezen als gevolg van een hoge blootstelling. Herverzekering is een integraal onderdeel van de inspanningen van verzekeringsmaatschappijen om zichzelf solvabel te houden en wanbetaling als gevolg van uitbetalingen te voorkomen, en toezichthouders verplichten het voor bedrijven van een bepaalde grootte en type.

Een verzekeringsmaatschappij kan bijvoorbeeld te veel orkaanverzekering afsluiten, gebaseerd op modellen die laten zien dat de kans klein is dat een orkaan een geografisch gebied treft. Als het onvoorstelbare zou gebeuren met een orkaan die die regio trof, zouden er aanzienlijke verliezen voor de verzekeringsmaatschappij kunnen ontstaan. Zonder dat herverzekering een deel van de risico’s van tafel zou nemen, zouden verzekeringsmaatschappijen failliet kunnen gaan wanneer zich een natuurramp voordoet.

Regelgevers schrijven voor dat een verzekeringsmaatschappij alleen een polis mag uitgeven met een plafond van 10% van de waarde, tenzij deze is herverzekerd. Herverzekering stelt verzekeringsmaatschappijen dus in staat agressiever te zijn in het winnen van marktaandeel, omdat ze risico’s kunnen overdragen. Bovendien egaliseert herverzekering de natuurlijke schommelingen van verzekeringsmaatschappijen, die aanzienlijke afwijkingen in winsten en verliezen kunnen zien.

Voor veel verzekeringsmaatschappijen is het als arbitrage. Ze rekenen een hoger tarief voor verzekeringen aan individuele consumenten, en vervolgens krijgen ze goedkopere tarieven om deze polissen op grote schaal te herverzekeren.

Evaluatie van verzekeraars

Door de schommelingen van het bedrijf af te vlakken, maakt herverzekering de hele verzekeringssector geschikter voor investeerders.

Bedrijven in de verzekeringssector worden, net als elke andere niet-financiële dienst, beoordeeld op basis van hun winstgevendheid, verwachte groei, uitbetaling en risico. Maar er zijn ook sectorspecifieke vraagstukken. Aangezien verzekeringsmaatschappijen niet in vaste activa investeren, worden er weinig afschrijvingen en zeer kleine investeringsuitgaven geregistreerd. Het berekenen van het werkkapitaal van de verzekeraar is ook een uitdaging, aangezien er geen typische werkkapitaalrekeningen zijn. Analisten gebruiken geen maatstaven die betrekking hebben op bedrijfs- en bedrijfswaarden; in plaats daarvan, richten zij zich op het eigen vermogen metrics, zoals de prijs-to-winstverhouding (P / E) en price-to-book (P / B) verhoudingen. Analisten voeren ratio-analyses uit door verzekeringsspecifieke ratio’s te berekenen om de bedrijven te evalueren.

De P / E-ratio is meestal hoger voor verzekeringsmaatschappijen met een hoge verwachte groei, hoge uitbetalingen en een laag risico. Evenzo is de P / B hoger voor verzekeringsmaatschappijen met een hoge verwachte winstgroei, een laag risicoprofiel, een hoge uitbetaling en een hoog rendement op eigen vermogen. Door alles constant te houden, heeft het rendement op het eigen vermogen het grootste effect op de P / B-ratio.

Bij het vergelijken van P / E- en P / B-ratio’s in de verzekeringssector, hebben analisten te maken met bijkomende complicerende factoren. Verzekeringsmaatschappijen maken geschatte voorzieningen voor hun toekomstige claimkosten. Als de verzekeraar te conservatief of te agressief is in het schatten van dergelijke voorzieningen, kunnen de P / E- en P / B-ratio’s te hoog of te laag zijn.

De mate van diversificatie belemmert ook de vergelijkbaarheid tussen de verzekeringssector. Het is gebruikelijk dat verzekeraars betrokken zijn bij een of meer afzonderlijke verzekeringsactiviteiten, zoals levens, eigendoms- en ongevallenverzekeringen. Afhankelijk van de mate van diversificatie, worden verzekeringsmaatschappijen geconfronteerd met verschillende risico’s en rendementen, waardoor hun P / E- en P / B-ratio’s binnen de sector verschillen.