Veelvoorkomende misvattingen over ETF’s

Beleggingsfondsen bieden al decennia lang professioneel portefeuillebeheer, diversificatie en gemak aan beleggers die niet over de tijd of middelen beschikken om hun portefeuilles winstgevend te verhandelen. In de afgelopen jaren is er een nieuw soort beleggingsfondsen verschenen, die veel van dezelfde voordelen biedt als traditionele open-end fondsen met een veel grotere liquiditeit. Deze fondsen, bekend als Exchange Traded Funds (ETF’s), worden verhandeld op openbare beurzen en kunnen, net als aandelen, tijdens de markturen worden gekocht en verkocht.

De stijgende populariteit van deze fondsen heeft echter ook voor een behoorlijke hoeveelheid verkeerde informatie over ETF’s gezorgd. Dit artikel behandelt enkele van de veel voorkomende misvattingen over ETF’s en hoe ze werken.

Hefboomwerking is altijd een goede zaak

Een variatie van ETF’s kan een hefboomwerking in verschillende mate gebruiken om rendementen te behalen die, direct of omgekeerd, proportioneel groter zijn dan die van de onderliggende index, sector of groep effecten waarop ze zijn gebaseerd. De meeste van deze fondsen worden gewoonlijk gebruikt met een factor drie, wat de winsten van de onderliggende vehikels kan versterken en investeerders enorme, snelle winsten kan opleveren. De hefboomwerking werkt natuurlijk twee kanten op, en degenen die verkeerd wedden, kunnen snel grote verliezen lijden.

De kosten voor het aanhouden van hefboomposities in deze fondsen zijn in sommige gevallen ook behoorlijk hoog. Portefeuillemanagers moeten posities kopen als de prijzen hoog zijn en verkopen als ze laag zijn, om hun posities weer in evenwicht te brengen, wat het door het fonds behaalde rendement in een relatief korte tijd aanzienlijk kan uithollen. Het belangrijkste is echter dat samengestelde rendementen dat wiskundig het vermogen van het fonds om zijn index te volgen verstoort. of een andere benchmark.

Er zijn ETF’s voor elke index

Veel beleggers denken dat er voor elke bestaande index of sector een ETF beschikbaar is, maar dat is niet het geval. Er zijn veel indexen voor effecten of economische sectoren in minder ontwikkelde landen en regio’s waar geen sectorfondsen op zijn gebaseerd (zoals de CNX Service Sector of Mid-Cap Indexes in India). Bovendien kopen ETF’s niet altijd alle effecten die deel uitmaken van een index of sector, vooral niet als deze uit enkele duizenden effecten bestaat, zoals de Wilshire 5000 Index. Fondsen die dergelijke indexen volgen, kopen vaak slechts een steekproef van alle effecten in de sector of index en gebruiken derivaten die het door het fonds behaalde rendement kunnen verhogen. Op deze manier kan het fonds het rendement van de index of benchmark economisch op de voet volgen.

ETF’s volgen alleen indexen

Een andere populaire misvatting over ETF’s is dat ze alleen indexen volgen. ETF’s kunnen sectoren volgen, zoals technologie en gezondheidszorg, grondstoffen zoals onroerend goed en edele metalen, en valuta’s. Tegenwoordig hebben maar weinig soorten activa of sectoren geen ETF die ze in een of andere vorm dekt.

ETF’s hebben altijd lagere vergoedingen dan beleggingsfondsen

ETF’s kunnen doorgaans worden gekocht en verkocht voor dezelfde soort commissie die in rekening wordt gebracht voor het verhandelen van aandelen of andere effecten. Om deze reden kunnen ze veel goedkoper zijn om te kopen dan open-end beleggingsfondsen, zolang er maar een groot bedrag wordt verhandeld. Een investering van $ 100.000 kan bijvoorbeeld worden gedaan in een ETF voor een commissie van $ 10 online, terwijl een laadfonds ergens tussen de 1 en 6% van het vermogen in rekening zou brengen. ETF’s zijn echter geen goede keuzes voor kleine periodieke investeringen, zoals een programma voor het gemiddelde van $ 100 per maand in dollars, waarbij voor elke aankoop dezelfde commissie zou moeten worden betaald. ETF’s bieden geen breakpoint-verkopen zoals traditionele load-fondsen.

ETF’s worden altijd passief beheerd

Hoewel veel ETF’s nog steeds op UIT’s lijken, in de zin dat ze bestaan ​​uit een set effectenportefeuille die periodiek wordt gereset, bestaat de wereld van ETF’s uit meer dan alleen SPDRS, Diamonds en QQQ’s (“Cubes”). Actief beheerde ETF’s hebben hun intrede gedaan in de afgelopen jaren en zullen waarschijnlijk in de toekomst aan grip blijven winnen.

Andere misvattingen en beperkingen

Hoewel de liquiditeit en efficiëntie van ETF’s aantrekkelijk zijn, beweren critici dat ze ook het traditionele doel van onderlinge fondsen als langetermijninvesteringen ondermijnen door beleggers in staat te stellen ze intraday te verhandelen zoals elk ander openbaar verhandeld effect. Beleggers die 4 tot 5% verkoopkosten moeten betalen, zullen veel minder geneigd zijn om hun posities te liquideren wanneer broker zouden moeten betalen. Kortetermijnhandel doet ook afbreuk aan de fiscale liquiditeit die in deze voertuigen wordt aangetroffen.

Bovendien zijn er momenten waarop de intrinsieke waarde van een ETF een paar procentpunten kan afwijken van de feitelijke slotkoers als gevolg van inefficiëntie van de portefeuille. Er is ook gespeculeerd dat ETF’s zijn gebruikt om de markt te manipuleren, en deze praktijk heeft mogelijk bijgedragen aan de ineenstorting van de markt in 2008. Ten slotte zijn sommige analisten van mening dat veel ETF’s niet voldoende diversificatie per fonds bieden. Sommige fondsen hebben de neiging om sterk te focussen op een klein aantal aandelen of te beleggen in een vrij smal segment van effecten, zoals biotechnologie aandelen. Hoewel deze fondsen in sommige gevallen nuttig zijn, mogen ze niet worden gebruikt door beleggers die een brede blootstelling aan de markten zoeken.

Het komt neer op

ETF’s bieden in veel opzichten een aantal voordelen ten opzichte van traditionele open-end onderlinge fondsen, zoals liquiditeit, belastingefficiëntie en lage vergoedingen en commissies. Er zweeft echter behoorlijk wat verkeerde informatie over deze fondsen. Ze dekken niet elke index en sector, en er zijn enkele beperkingen wat betreft hun efficiëntie en diversificatie. Hun liquiditeit kan ook kortetermijnhandel aanmoedigen die voor sommige beleggers misschien niet geschikt is.