Schuldprobleem
Wat is een schuldprobleem?
Een schuldkwestie verwijst naar een financiële verplichting die de emittent in staat stelt fondsen te werven door te beloven de kredietgever op een bepaald moment in de toekomst en in overeenstemming met de voorwaarden van het contract terug te betalen. Een schulduitgifte is een vaste bedrijfs- of overheidsverplichting, zoals een obligatie of obligatielening. Schuldkwesties omvatten ook bankbiljetten, certificaten, hypotheken, leases of andere overeenkomsten tussen de emittent of lener en de kredietgever.
Belangrijkste leerpunten
- Een schuldkwestie verwijst naar een financiële verplichting die de uitgevende instelling in staat stelt fondsen te werven en is de geprefereerde methode om kapitaal aan te trekken.
- Schuldkwesties zijn over het algemeen vaste bedrijfs- of overheidsverplichtingen, zoals obligaties of obligaties.
- De verkoper belooft de belegger regelmatige rentebetalingen en een terugbetaling van de geïnvesteerde hoofdsom op een vooraf bepaalde datum.
- Bedrijven geven schulden uit voor kapitaalprojecten, terwijl overheden dit doen om sociale programma’s en infrastructuurprojecten te financieren.
Inzicht in schuldenproblematiek
Wanneer een bedrijf of overheidsinstantie besluit een lening af te sluiten, heeft het twee mogelijkheden. De eerste is om financiering te krijgen van een bank. De andere optie is om schuld uit te geven aan investeerders op de kapitaalmarkten. Dit wordt een schulduitgifte genoemd – de uitgifte van een schuldinstrument door een entiteit die kapitaal nodig heeft om nieuwe of bestaande projecten te financieren of om bestaande schulden te financieren. Deze methode om kapitaal aan te trekken kan de voorkeur hebben, aangezien het verkrijgen van een banklening de manier kan beperken waarop het geld kan worden gebruikt.
Een schulduitgifte is in wezen een promesse waarin de emittent de lener is, en de entiteit die de schuldvordering koopt, de uitlener is. Wanneer een schulduitgifte beschikbaar wordt gesteld, kopen investeerders deze van de verkoper, die het geld gebruikt om zijn kapitaalprojecten na te streven. In ruil daarvoor wordt de belegger regelmatige rentebetalingen beloofd en ook een terugbetaling van de geïnvesteerde hoofdsom op een vooraf bepaalde datum in de toekomst.
Door schuld uit te geven, is een entiteit vrij om het kapitaal dat ze ophaalt naar eigen inzicht te gebruiken.
Bedrijven en gemeentelijke, provinciale en federale regeringen bieden schuldkwesties aan als een middel om de benodigde fondsen te werven. Schulduitgiften zoals obligaties worden uitgegeven door bedrijven om geld in te zamelen voor bepaalde projecten of om uit te breiden naar nieuwe markten. Gemeenten, staten, federale en buitenlandse overheden geven schulden uit om een verscheidenheid aan projecten te financieren, zoals sociale programma’s of lokale infrastructuurprojecten.
In ruil voor de lening moet de emittent of lener betalingen doen aan de investeerders in de vorm van rentebetalingen. De rentevoet wordt vaak de couponrente genoemd en couponbetalingen worden gedaan volgens een vooraf bepaald schema en tarief.
Speciale overwegingen
Wanneer de schuldkwestie vervalt, betaalt de emittent de nominale waarde van het actief terug aan de investeerders. De nominale waarde, ook wel nominale waarde genoemd, verschilt over de verschillende soorten schuldkwesties. De nominale waarde van een bedrijfsobligatie is bijvoorbeeld doorgaans $ 1.000. Gemeentelijke obligaties hebben vaak een nominale waarde van $ 5.000 en federale obligaties hebben vaak een nominale waarde van $ 10.000.
Kortlopende wissels hebben doorgaans een looptijd tussen één en vijf jaar, middellangetermijnobligaties hebben een looptijd tussen vijf en tien jaar, terwijl langlopende obligaties doorgaans een looptijd hebben van meer dan tien jaar. Bepaalde grote bedrijven zoals Coca-Cola en Walt Disney hebben obligaties uitgegeven met looptijden van wel 100 jaar.
Het proces van schulduitgifte
Uitgifte van bedrijfsschulden
Het uitgeven van schulden is een zakelijke handeling die de raad van bestuur van een bedrijf moet goedkeuren. Als uitgifte van schuld de beste manier is om kapitaal aan te trekken en het bedrijf voldoende kasstromen heeft om regelmatig rentebetalingen over de uitgifte te doen, stelt het bestuur een voorstel op dat naar investeringsbankiers en verzekeraars wordt gestuurd. Uitgiften van bedrijfsschulden worden gewoonlijk uitgegeven via het acceptatieproces waarbij een of meer effectenfirma’s of banken de uitgifte in zijn geheel kopen van de uitgevende instelling en een syndicaat vormen dat belast is met het op de markt brengen en doorverkopen van de uitgifte aan geïnteresseerde beleggers. Het rentetarief dat op de obligaties wordt vastgesteld, is gebaseerd op de kredietwaardigheid van het bedrijf en de vraag van investeerders. In ruil voor hun diensten rekenen de underwriters een vergoeding aan de emittent.
Uitgifte van overheidsschuld
Het proces voor uitgiften van overheidsschuld is anders, aangezien deze doorgaans in een veilingformaat worden uitgegeven. In de Verenigde Staten kunnen beleggers bijvoorbeeld rechtstreeks obligaties van de overheid kopen via de speciale website TreasuryDirect. Een makelaar is niet nodig en alle transacties, inclusief rentebetalingen, worden elektronisch afgehandeld. Schulden die door de overheid zijn uitgegeven, worden als een veilige investering beschouwd, aangezien ze worden gesteund door het volledige vertrouwen en krediet van de Amerikaanse overheid. Aangezien beleggers de garantie hebben dat ze een bepaalde rente en nominale waarde op de obligatie zullen ontvangen, zijn de rentetarieven op overheidsemissies doorgaans lager dan de rentetarieven op bedrijfsobligaties.
Kosten van schulden
De rente die op een schuldinstrument wordt betaald, vertegenwoordigt een kost voor de emittent en een rendement voor de belegger. De kosten van schulden vertegenwoordigen het wanbetalingsrisico van een emittent en weerspiegelen ook het niveau van de rentetarieven op de markt. Bovendien is het een integraal onderdeel van de berekening van de gewogen gemiddelde kapitaalkosten (WACC) van een bedrijf, wat een maatstaf is voor de kosten van het eigen vermogen en de kosten van schulden na belastingen.
Een manier om de kosten van schulden te schatten, is door het huidige rendement tot de vervaldag (YTM) van de schulduitgifte te meten. Een andere manier is om de kredietwaardigheid van de uitgevende instelling te beoordelen bij ratingbureaus zoals Moody’s, Fitch en Standard & Poor’s. Een renteverschil over Amerikaanse staatsobligaties – bepaald op basis van de kredietwaardigheid – kan vervolgens worden toegevoegd aan de risicovrije rente om de kosten van schulden te bepalen.
Er zijn ook kosten verbonden aan het uitgeven van schulden die de lener oploopt door activa te verkopen. Sommige van deze vergoedingen omvatten juridische kosten, verzekeringstechnische kosten en registratierechten. Deze kosten worden doorgaans betaald aan wettelijke vertegenwoordigers, financiële instellingen en beleggingsondernemingen, accountants en toezichthouders. Al deze partijen zijn betrokken bij het acceptatieproces.