Fraude opsporen van financiële overzichten
Op 2 december 2001 schokte energiegigant Enron de wereld met zijn wijdverspreide faillissement nadat het bedrijf werd opgepakt wegens het special purpose vehicles (SPV’s) die verplichtingen verbergen en de winsten opdrijven. Maar eind 2000 kreeg The Wall Street Journallucht van de duistere transacties van het bedrijf, die uiteindelijk leidden tot het toen grootste Amerikaanse bankroet in de geschiedenis. En nadat het stof was neergedaald, werd een nieuwe regelgevende infrastructuur gecreëerd om toekomstige frauduleuze transacties te verminderen.
Belangrijkste leerpunten
- Fraude met financiële overzichten doet zich voor wanneer bedrijven een verkeerde voorstelling van zaken geven of beleggers misleiden door te geloven dat ze meer winst maken dan ze in werkelijkheid zijn.
- Het faillissement van Enron in 2001 leidde tot de oprichting van de Sarbanes-Oxley Act van 2002, die de rapportagevereisten voor alle Amerikaanse beursgenoteerde bedrijven uitbreidt.
- Verklarende tekenen van boekhoudfraude zijn onder meer stijgende inkomsten zonder een overeenkomstige groei van de kasstromen, een consistente omzetgroei terwijl concurrenten het moeilijk hebben en een aanzienlijke stijging van de prestaties van een bedrijf binnen de laatste rapportageperiode van het fiscale jaar.
- Er zijn een paar methoden om inconsistenties te verhelpen, waaronder verticale en horizontale analyse van financiële overzichten of door de totale activa als vergelijkingsbenchmark te gebruiken.
Wat is fraude met financiële overzichten?
De Association of Certified Fraud Examiners (ACFE) definieert boekhoudfraude als “misleiding of verkeerde voorstelling van zaken die een persoon of entiteit geeft, wetende dat de verkeerde voorstelling kan leiden tot een ongeautoriseerd voordeel voor de persoon of voor de entiteit of een andere partij.” Simpel gezegd, fraude met financiële overzichten doet zich voor wanneer een bedrijf de cijfers in zijn financiële overzichten wijzigt om het winstgevender te laten lijken dan het in werkelijkheid is, wat gebeurde in het geval van Enron.
Fraude met financiële overzichten is een opzettelijke handeling waarbij een individu “de boeken kookt” om investeerders te misleiden.
Volgens de ACFE is fraude met financiële overzichten de minst voorkomende vorm van fraude inde zakenwereld,met slechts 10% van de ontdekte gevallen. Maar als het toch gebeurt, is het de meest kostbare vorm van misdaad, resulterend in een gemiddeld verlies van $ 954.000. Vergelijk dit met de meest voorkomende en minst dure vorm van fraude: verduistering van activa, die goed is voor 85% van de gevallen en een gemiddeld verlies van slechts $ 100.000. Bijna een derde van alle fraudegevallen was het gevolg van onvoldoende interne beheersing. Ongeveer de helft van alle gerapporteerde fraude in de wereld werd uitgevoerd in de Verenigde Staten en Canada, met een totaal van 895 gemelde gevallen of 46%.
De FBI rekent bedrijfsfraude, waaronder fraude met financiële overzichten, tot de belangrijkste bedreigingen die bijdragen aan witteboordencriminaliteit. Het bureau stelt dat de meeste gevallen betrekking hebben op boekhoudkundige schema’s waarbij aandelenkoersen, financiële gegevens en andere waarderingsmethoden worden gemanipuleerd om een beursgenoteerd bedrijf winstgevender te maken.
Soorten fraude met financiële overzichten
En dan is er de regelrechte verzinsels van uitspraken. Dit gebeurde bijvoorbeeld beroemd toen de in ongenade gevallen investeringsadviseur Bernie Madoff collectief zo’n 4.800 klanten op bijna $ 65 miljard in de steek liet door een uitgebreid Ponzi-plan uit te voeren waarbij rekeningafschriften volledig werden vervalst.
Fraude met financiële overzichten kan verschillende vormen aannemen, waaronder:
- Overdrijven inkomsten door de opname de verwachte toekomstige verkopen
- Het opblazen van een actief netto waarde door willens en wetens niet aan een geschikte toepassing afschrijvingen schema
- Verplichtingen en / of passiva verbergen voor de balans van een bedrijf
- Het onjuist vermelden van transacties met verbonden partijen en gestructureerde financieringsovereenkomsten
Een andere vorm van fraude met financiële overzichten betreft boekhoudpraktijken in koekjestrommels, waarbij bedrijven de inkomsten in één boekhoudperiode te laag inschatten en ze aanhouden als reserve voor toekomstige perioden met slechtere prestaties, in een bredere poging om de schijn van volatiliteit te temperen.
De Sarbanes-Oxley Act van 2002
De Sarbanes-Oxley Act van 2002 is een federale wet die de rapportagevereisten uitbreidt voor alle raden van bestuur, management en accountantskantoren in de VS. De wet, vaak afgekort als Sarbanes-Oxley of SOX, is door het Congres ingesteld om ervoor te zorgen dat bedrijven hun financiële gegevens eerlijk rapporteren en om investeerders te beschermen.
De regels en het beleid uiteengezet in SOX worden gehandhaafd door de Securities and Exchange Commission (SEC) en zijn in grote lijnen gericht op de volgende hoofdgebieden:
- Maatschappelijke verantwoordelijkheid
- Verhoogde strafrechtelijke straf
- Boekhoudkundige regelgeving
- Nieuwe beveiligingen
De wet is niet vrijwillig, wat betekent dat alle bedrijven eraan moeten voldoen. Degenen die zich niet aan de regels houden, zijn onderworpen aan boetes, straffen en zelfs vervolging.
Financiële verklaring Fraude Rode vlaggen
Rode vlaggen van financiële overzichten kunnen mogelijk frauduleuze praktijken signaleren. De meest voorkomende waarschuwingssignalen zijn:
- Boekhoudkundige anomalieën, zoals stijgende inkomsten zonder een overeenkomstige groei van de kasstromen.
- Aanhoudende omzetgroei terwijl concurrenten het moeilijk hebben.
- Een aanzienlijke stijging van de prestaties van een bedrijf binnen de laatste rapportageperiode van een boekjaar.
- Afschrijvingsmethoden en schattingen van de gebruiksduur van activa die niet overeenkomen met die van de algemene industrie.
- Zwakke interne corporate governance, waardoor de kans op ongecontroleerde fraude met financiële overzichten toeneemt.
- Buitengewone frequentie van complexe transacties met derden, waarvan er vele geen tastbare waarde toevoegen, en die kunnen worden gebruikt om balansschuld te verbergen.
- De plotselinge vervanging van een auditor met als gevolg ontbrekende papieren.
- Een onevenredig bedrag aan managementvergoedingen afgeleid van bonussen op basis van kortetermijndoelstellingen, wat fraude stimuleert.
Methoden voor het opsporen van fraude met financiële overzichten
Hoewel het opmerken van rode vlaggen moeilijk is, introduceert verticale en horizontale analyse van financiële overzichten een ongecompliceerde benadering van fraudedetectie. Verticale analyse omvat het nemen van elk item in de winst-en-verliesrekening als een percentage van de omzet en het vergelijken van de trends op jaarbasis die een mogelijke reden tot bezorgdheid zouden kunnen zijn.
Een soortgelijke benadering kan ook worden toegepast op de balans, met behulp van de totale activa als de vergelijking maatstaf, om significante afwijkingen van de normale activiteiten in de gaten. Bij horizontale analyse wordt een vergelijkbare benadering toegepast, waarbij financiële informatie niet als referentiepunt dient, maar wordt weergegeven als een percentage van de cijfers van de basisjaren.
Vergelijkende ratio-analyse helpt analisten en auditors op dezelfde manier boekhoudkundige onregelmatigheden op te sporen. Door ratio’s te analyseren, kan informatie over de dagverkopen in vorderingen, leverage-multiples en andere essentiële statistieken worden bepaald en geanalyseerd op inconsistenties.
Een wiskundige benadering die bekend staat als het Beneish-model evalueert acht ratio’s om de waarschijnlijkheid van winstmanipulatie te bepalen, waaronder activakwaliteit, afschrijving, brutomarge en hefboomwerking. Na het combineren van de variabelen in het model wordt een M-score berekend. Een waarde groter dan -2,22 rechtvaardigt verder onderzoek, terwijl een M-score lager dan -2,22 suggereert dat het bedrijf geen manipulator is.
Het komt neer op
Federale autoriteiten hebben wetten ingevoerd die ervoor zorgen dat bedrijven hun financiële gegevens naar waarheid rapporteren en tegelijkertijd de belangen van investeerders beschermen. Maar hoewel er bescherming is, helpt het beleggers ook om te weten waar ze op moeten letten bij het beoordelen van de financiële overzichten van een bedrijf. Het kennen van de rode vlaggen kan individuen helpen gewetenloze boekhoudpraktijken op te sporen en slechte actoren een stap voor te blijven die proberen verliezen te verbergen, geld wit te wassen of anderszins nietsvermoedende investeerders te bedriegen.