Hefboomwerking van investeringen
Hefboominvesteringen is een techniek die hogere investeringswinsten nastreeft door geleend geld te gebruiken. Deze winsten komen voort uit het verschil tussen het beleggingsrendement op het geleende vermogen en de kosten van de bijbehorende rente. Beleggen met hefboomwerking stelt een belegger bloot aan een hoger risico.
Waar komt het geleende kapitaal vandaan? Mogelijk, van welke bron dan ook; maar in dit artikel zullen we drie veelvoorkomende bronnen vergelijken: een brokerage margin-lening, een futures-product (zoals op een aandelenindex of een enkele aandelenfuture ) en een call-optie. Deze vormen van kapitaal zijn beschikbaar voor vrijwel elke belegger met een effectenrekening. Het begrijpen van de alternatieven is de eerste stap naar het opbouwen van de juiste hefboominvestering, dus lees verder voor meer informatie over hoe u kunt bepalen welk soort hefboomwerking u in uw portefeuille kunt gebruiken.
belangrijkste leerpunten
- Beleggen met hefboomwerking stelt een belegger bloot aan hogere risico’s, maar grotere winsten.
- Marginleningen zijn een veelgebruikt investeringsinstrument met hefboomwerking.
- Aandelentermijncontracten, een ander hulpmiddel, bieden beleggers een hogere hefboomwerking tegen lagere rentetarieven dan margeleningen.
- Call-opties op aandelen en ETF’s combineren de hefboomwerking en rentetarieven van futures met hedging om het neerwaartse risico te beperken.
Marginleningen
Marginleningen gebruiken het eigen vermogen op de rekening van een investeerder als onderpand voor de schuld. Ze worden verstrekt door makelaars en worden streng gereguleerd door de Federal Reserve en andere agentschappen, aangezien de te gemakkelijke kredietverlening aan investeerders een van de factoren was die hebben bijgedragen aan de beurscrash van 1929.
De initiële marge en onderhoudsmarge dienen als een limiet op het bedrag dat kan worden geleend. Een initiële vereiste voor onderhoudsmarge van 50% resulteert in een maximale initiële hefboomratio van 2 op 1, of $ 2 aan activa voor elke $ 1 aan eigen vermogen. Een belegger die consequent de maximale beschikbare marge gebruikt, loopt natuurlijk een verhoogd risico op een margestorting in een marktdaling.
De minima voor zowel de initiële als de onderhoudsmarge worden bepaald door de Securities and Exchange Commission (SEC). Sommige makelaars bieden klanten echter een manier om deze minima te omzeilen door bepaalde accounts een portefeuillemarge te geven. In deze rekeningen is de marge gebaseerd op het grootste potentiële verlies van de portefeuille, zoals berekend door de onderliggende prijzen en volatiliteit. Dit kan resulteren in lagere margevereisten, vooral als hedging wordt toegepast.
Kosten
De rentetarieven op marginleningen zijn relatief hoog en lopen meestal uiteen. Een grote online makelaar kan bijvoorbeeld 7,24% in rekening brengen op margesaldi van meer dan $ 1 miljoen, maar 10,24% op saldi onder $ 50.000. Sommige online makelaars bieden een goedkopere marge en gebruiken deze als verkoopargument.
Voordelen
Het voordeel van margeleningen is dat ze gemakkelijk te gebruiken zijn en dat het kapitaal kan worden gebruikt om vrijwel elke investering te kopen. Een belegger met 100 Coca Cola-aandelen zou bijvoorbeeld tegen die aandelen kunnen lenen en de opbrengst kunnen gebruiken om putopties op een ander effect te kopen. Dividenden van de Coca Cola-aandelen zouden dan kunnen worden gebruikt om de margerente te betalen.
Nadelen
Een belegger die marge gebruikt, kan aanzienlijke financiële risico’s lopen. Als het eigen vermogen op de rekening onder een vooraf bepaald niveau daalt, zal de broker de belegger vragen om extra kapitaal bij te dragen of de investeringspositie te liquideren.
Aandelen- en indexfutures
Een futures-contract is een financieel instrument dat wordt gebruikt om op een later tijdstip een specifieke investering voor een bepaalde prijs te kopen. Financieringskosten zijn inbegrepen in de prijs van de toekomst, waardoor de transactie gelijk staat aan een kortlopende lening.
Futures worden vaak geassocieerd met valuta’s, grondstoffen en rentedragende instrumenten, in plaats van aandelen. In 2018 stonden echter bijna 10 miljard van de 30 miljard futurescontracten die wereldwijd werden verhandeld op aandelenindexen. Bijna 6 miljard waren op afzonderlijke aandelen.
Kosten
Hoewel deze producten de reputatie hebben buiten het bereik van de typische retailbelegger te liggen, zijn bedrijven snel bezig om de toegang uit te breiden. Meer online brokerages bieden nu toegang tot futures, en er is nu minder startkapitaal nodig om ze te verhandelen. Een E-mini S & P-contract kan bijvoorbeeld worden gekocht voor minder dan $ 4.000.
De investeringsselectie is ook beperkt, maar groeit. Futurescontracten kunnen worden gekocht op bekende indices, zoals de S&P 500 of Russell 2000, op sommige op de beurs verhandelde fondsen zoals DIA (DJIA-tracker) en nu op meer dan 400 individuele aandelen. Futurescontracten op aandelen worden single-stock futures (SSF) genoemd.
Beleggers zijn verplicht om een kaspositie aan te houden om een future te kopen. Dit wordt vaak marge genoemd, maar is in feite een prestatieverbinding. Deze prestatieobligatie is gelijk aan een bepaald percentage van de onderliggende waarde, doorgaans 5% voor brede indices en tot 20% voor futures op losse aandelen. Dit zorgt voor een hefboomwerking van 5 tot 1, tot 20 tot 1.
Voordelen
Futurescontracten zijn favoriet bij handelaren vanwege hun relatief lage bied-laatspreads en de hoge mate van hefboomwerking die door het contract wordt geboden. De rentekosten zijn ook veel lager dan de margetarieven; ze worden berekend als het afroeppercentage van de makelaar minus het dividendrendement dat door de onderliggende effecten wordt betaald.
Elk futures-contract heeft een afwikkelingsdatum waarop het contract afloopt, maar deze datums zijn relatief zinloos, aangezien de meeste contracten worden verkocht of naar een toekomstige datum worden doorgerold.
Nadelen
Als de prijs van het onderliggende effect daalt, zal de belegger meer cash moeten inzetten om zijn of haar positie te behouden. Dit is in de praktijk vergelijkbaar met een margin call. Dit kan de toekomst erg riskant maken. Om catastrofale verliezen te voorkomen, worden futures vaak afgedekt met opties.
Aandelen- en ETF-opties
Opties geven een koper het recht om voor een bepaalde prijs aandelen van een effect te kopen of verkopen. Elke optie heeft een uitoefenprijs en vervaldatum.
Kosten
Call-opties, of opties om te kopen, hebben ingebouwde financieringskosten die vergelijkbaar zijn met futures. De prijsstelling van opties wordt echter voornamelijk bepaald door het verkopersrisico, dat verband houdt met de volatiliteit van de onderliggende belegging.
Opties vervallen maar kunnen worden overgedragen naar nieuwe vervaldatums door de bestaande optie te verkopen en een nieuwe te kopen. Dit kan kostbaar zijn, afhankelijk van de bied-laatspreads van de twee opties. Het resulteert er ook in dat de belegger een hogere delta optie verhandelt voor een lagere delta-optie.
Voordelen
Opties spelen een belangrijke rol in de markt als afdekkingsinstrument. Het potentiële neerwaartse risico bij een futurescontract is erg groot, vaak vele malen de initiële investering. Het gebruik van opties kan dit risico beperken, ten koste van een deel van de potentiële appreciatie.
Nadelen
Er zijn opties beschikbaar voor de meeste grote aandelen en veel populaire ETF’s. Indexopties zijn meer gespecialiseerd en zijn bij de meeste makelaars niet verkrijgbaar. Er kunnen tientallen of zelfs honderden opties beschikbaar zijn voor een specifieke beveiliging, en het selecteren van de juiste kan moeilijk zijn.
Een deel van de uitdaging is de afweging tussen de initiële premie, de geleverde hefboomwerking en het tempo van het tijdsverval. At-the-money en out-of-the-money call-opties met kortere vervaldatums hebben de grootste hefboomwerking, maar kunnen in de loop van de tijd snel waarde verliezen. De relatieve complexiteit hiervan kan ontmoedigend werken voor nieuwe investeerders.
Hefboominstrumenten vergelijken
Hoewel futures-producten nog steeds niet beschikbaar zijn voor veel particuliere beleggers en futures-contracten niet voor alle producten beschikbaar zijn, is het zeer waarschijnlijk dat de toegang tot deze producten zal blijven toenemen. Futures bieden beleggers een hogere hefboomwerking tegen lagere rentetarieven dan margeleningen, wat resulteert in een grotere kapitaalefficiëntie en een hoger winstpotentieel.
Sommige makelaars hebben echter stappen ondernomen om margeleningen concurrerender te maken met futures-producten. Deze makelaars rekenen lagere rentetarieven en verlagen de rentetarieven tot de SEC-minima of introduceren een portefeuillemarge om ze helemaal te omzeilen. Marginleningen laten ook een veel bredere selectie van beleggingen toe dan futures.
Zowel margeleningen als termijncontracten stellen beleggers bloot aan een aanzienlijk neerwaarts risico. Dalingen in de onderliggende waarde kunnen leiden tot grote procentuele verliezen en kunnen ertoe leiden dat de belegger onmiddellijk extra fondsen moet verstrekken, anders loopt hij het risico met verlies uit zijn positie te worden verkocht.
Call-opties combineren de hefboomwerking en rentetarieven van futures met hedging om het neerwaartse risico te beperken. Afdekking kan kostbaar zijn, maar kan leiden tot een hoger totaalrendement, omdat het een belegger in staat stelt meer kapitaal te investeren in plaats van een reserve aan te houden voor catastrofale verliezen.
Het komt neer op
Er zijn veel tools beschikbaar voor investeerders met een hefboomwerking en de selectie groeit. Zoals altijd is het de uitdaging om te weten wanneer en hoe je ze allemaal moet gebruiken.