Een inleiding tot sectorale beleggingsfondsen

Er zijn verschillende manieren om een ​​portefeuille te diversifiëren, zoals de verschillende categorieën van de Morningstar- stijlbox, die verschillende activaklassen bevatten. Maar een andere veel voorkomende manier om te diversifiëren is tussen de verschillende sectoren van de economie. Dit wordt meestal bereikt met onderlinge fondsen die zich concentreren in een van de belangrijkste sectoren, zoals natuurlijke hulpbronnen of nutsvoorzieningen.

In dit artikel wordt ingegaan op de aard en samenstelling van sectorfondsen en de voor- en nadelen die zij voor beleggers opleveren.

Wat is een sectoraal beleggingsfonds?

Zoals de naam al aangeeft, is een sectorfonds een beleggingsfonds dat investeert in een specifieke sector van de economie, zoals energie of nutsbedrijven. Sectorfondsen zijn er in veel verschillende smaken en kunnen aanzienlijk variëren in marktkapitalisatie, beleggingsdoelstelling (dwz groei en / of inkomen) en een categorie effecten binnen de portefeuille. Sectorfondsen vallen niet in een bepaalde categorie in het Morningstar-stijlvak, zoals large-cap waarde of mid-cap groei; In plaats daarvan rangschikt en analyseert Morningstar sectorfondsen in de volgende acht categorieën.

1. Fondsen voor natuurlijke hulpbronnen:  deze fondsen investeren in langetermijngroei.

2. Nutsbedrijven:  deze fondsen beleggen in effecten van nutsbedrijven. Ze zijn meestal bedoeld om stabiele dividenden uit te keren aan conservatieve vastrentende beleggers, hoewel ze ook een groei-element kunnen hebben.

3. Real Estate Funds:  Deze fondsen bieden een manier voor kleinere beleggers om deel te nemen aan de voordelen van vastgoed zonder daadwerkelijk te kopen onroerend goed. Ze zorgen vaak voor zowel groei als inkomen.

4. Financiële fondsen:  deze fondsen investeren in de financiële sector. Het bezit omvat onder meer beleggings, verzekerings, bank, hypotheek en accountantskantoren.

5. Gezondheidszorgfondsen:  deze fondsen kunnen elk soort medische instelling met winstoogmerk dekken, zoals farmaceutische bedrijven. Veel van deze fondsen richten zich ook op biotechnologie en de bedrijven die baanbrekende vorderingen maken in deze branche.

6. Technologiefondsen:  deze fondsen trachten blootstelling te bieden aan de technologiesector. Deze sector richt zich voornamelijk op computers, elektronica en andere informatietechnologie die in een breed scala aan toepassingen wordt gebruikt.

7. Communicatiefondsen:  Deze fondsen zijn gericht op de telecommunicatiesector, maar kunnen ook internetgerelateerde bedrijven omvatten.

8. Edelmetaalfondsen:  deze fondsen bieden blootstelling aan een verscheidenheid aan metalen, zoals goud, zilver, platina, palladium en koper.

Sommige sectorfondsen richten zich op een specifieke deelsector van de economie, zoals het bankwezen of halfgeleiders. Morningstar classificeert deze fondsen voor analytische doeleinden in grotere referentiegroepen.

Historische prestaties

Beleggers die sectorfondsen overwegen, moeten bereid zijn grotere risico’s en volatiliteit te aanvaarden dan wat ze zullen doorstaan ​​in de brede fondsen en indexfondsen. De verschillende sectoren van de Amerikaanse economie hebben historisch gezien hogere pieken en dalen dan de economie als geheel.

Deelsectoren, zoals biotechnologie, kunnen zelfs nog vluchtiger zijn. Sectoren presteren op verschillende punten in de algehele economische cyclus anders. Sommige sectoren doen het goed in bullmarkten, maar slecht in bearmarkten, terwijl andere de winst zelfs tijdens trage periodes en recessies kunnen laten groeien. Sectorfondsen hebben doorgaans ook een hogere omzet dan andere soorten fondsen, dus belastingbewuste beleggers moeten goed letten op de distributietarieven voor vermogenswinst.

Waarom investeren in sectorfondsen?

Sectorfondsen zijn ontworpen om marktparticipatie te bieden aan beleggers wier portefeuilles geen exposure hebben in een bepaalde sector. Ze kunnen ook zorgen voor een grotere mate van diversificatie binnen een bepaalde sector dan anders mogelijk zou zijn. De belangrijkste reden waarom een ​​belegger een sectorfonds zou willen overwegen, is dezelfde als voor een bepaald individueel aandeel: de belegger heeft het gevoel dat de sector op het punt staat een periode van sterke groei door te maken.

In plaats van rechtstreeks te investeren in de aandelen van een bedrijf dat zojuist een revolutionaire nieuwe technologie heeft uitgebracht, zou de investeerder kunnen overwegen om activa toe te wijzen aan een technologiefonds dat de aandelen van dat bedrijf in portefeuille houdt. Sectorfondsen kunnen ook dienen om een portefeuille af te dekken, aangezien sommige sectoren de neiging hebben om tegengesteld te bewegen aan de economie als geheel. Hoge energieprijzen kunnen bijvoorbeeld een aanslag zijn op de rest van de economie, maar een zegen voor de energiebedrijven zelf. Beleggers die van deze voorwaarde willen profiteren, zouden er baat bij hebben om een ​​klein deel van hun portefeuilles in een energiefonds te beleggen.

Verantwoord beleggen in sectorfondsen

Belangrijke drempels voor elke belegger die gerichte sectorweddenschappen overweegt, is het bezitten van een gediversifieerde reguliere portefeuille. Om efficiënt te diversifiëren, moeten planners de mogelijke overlapping tussen een potentieel sectorfonds en de huidige portefeuille van de klant zorgvuldig onderzoeken, zodat elk sectorfonds dat wordt gekozen zo min mogelijk aandelen bevat die al rechtstreeks of in een ander fonds worden aangehouden.

Veel van de effectenbelangen binnen een sectorfonds zijn ook vaak te vinden in de reguliere fondsen van die fondsfamilie. Bijvoorbeeld, de grote olievoorraden, zoals ExxonMobil, zijn waarschijnlijk niet alleen in een bepaald gevonden beleggingsfonds ’s energiesector fonds, maar haar vlaggenschip large-cap waarde fonds ook. Daarom kunnen sectorfondsen die in een specifieke subsector beleggen, zoals alternatieve energiebronnen, in sommige gevallen voor meer diversificatie zorgen dan een breder fonds.

Middelen in sectorfondsen

Beleggers die sectorfondsen aan hun portefeuilles toevoegen, moeten zich er ook van bewust zijn dat timing van specifieke marktsectoren riskanter en moeilijker kan zijn dan proberen de markt als geheel te timen. Zoals eerder vermeld, zijn subsectorfondsen van nature nog volatieler dan bredere fondsen, aangezien hun nauwere focus hen nog kwetsbaarder maakt voor de economische cycli die een specifieke sector, zoals het bankwezen of hypotheken, kunnen treffen.

Morningstar raadt beleggers aan om hun blootstelling aan een bepaalde sector te beperken tot 5% van hun portefeuille. Het gebruik van dergelijke asset- en sectorallocatiestrategieën als middeling van de kostprijs van de dollar of het periodiek opnieuw in evenwicht brengen van de portefeuille wordt ook sterk aanbevolen. Deze methoden kunnen de volatiliteit die inherent is aan sectorfondsen effectief verminderen. Sectorfondsen zijn echter meestal geschikt voor agressievere beleggers die in de loop van de tijd een hoger rendement willen behalen.

Het belangrijkste is misschien wel dat beleggers in sectorfondsen bereid moeten zijn om gedurende ten minste 5-10 jaar belegd te blijven, zodat ze de hele cyclische opkomst en ondergang van de sector kunnen ervaren. Beleggers met een tijdsbestek van minder dan vijf jaar worden geconfronteerd met aanzienlijke marktrisico’s.

Kosten en vergoedingen voor sectorfondsen

Beleggers in sectorfondsen dienen nauwlettend in de gaten te houden wat zij betalen in termen van verkoopkosten en jaarlijkse uitgaven voor sectorfondsen, die hoger zijn dan fondsen in meer algemene categorieën. Dit komt doordat sectorfondsen (in welke categorie dan ook) de activabasis missen die wordt aangetroffen in reguliere fondsen, zoals een vlaggenschipgroei- of inkomensfonds. Als gevolg hiervan genieten ze niet van de daaropvolgende prijzen op economische schaal die grotere fondsen kunnen bieden.

Beleggers die deelnemen aan market-timing strategieën zou het verstandig zijn om de wereld van de sector te verkennen spinnen  en exchange-traded funds (ETF’s) die beschikbaar zijn. Deze bieden een vergelijkbare diversificatie als onderlinge fondsen, maar worden verhandeld als aandelen en kunnen veel goedkoper worden gekocht dan traditionele open-end fondsen. Veel van deze kan ook worden kortgesloten voor beleggers die gebruik maken van short verkopen als onderdeel van een algehele hedging of investeren strategie.

Het komt neer op

Sectorfondsen zijn geschikt voor agressieve beleggers die op zoek zijn naar blootstelling binnen een hele sector van de economie of een specifiek onderdeel daarvan. Overmatige blootstelling aan een bepaalde marktsector kan beleggers blootstellen aan onnodige risico’s en volatiliteit, en er moeten passende maatregelen worden genomen om dit te voorkomen.