Begrijp de beveiligingstypen van bedrijfsobligaties

Om bedrijfsobligaties te begrijpen, moet u eerst de belangrijkste concepten begrijpen over hoe de bedrijfsschuld zich verhoudt tot de bedrijfskapitaalstructuur van de uitgevende instelling en hoe de schuld zelf is opgebouwd. Deze punten zijn cruciaal voor de belegger om te begrijpen voordat hij in bedrijfsschuldproducten belegt.

Scheiding van bedrijfsobligaties

Bedrijfsobligaties zijn fungibel – kunnen door investeerders worden belegd – schuldproducten. Deze obligaties zijn verkrijgbaar in verschillende risico-rendementsniveaus, afhankelijk van de kredietwaardigheid van de onderliggende onderneming. Bedrijven zullen obligaties laten zweven om uitgaven te financieren en om de dagelijkse activiteiten te financieren. Obligaties zijn vaak beter beoordeelbaar voor bedrijven dan bankleningen en versnellen vaak het tijdsverloop bij het ontvangen van de benodigde middelen.

Er zijn afzonderlijke classificaties van obligaties die specifiek bepalen hoe de obligatie zich verhoudt tot de kapitaalstructuur van de uitgevende onderneming. Dit is belangrijk omdat de obligatieclassificatie feitelijk de uitbetalingsopdracht dicteert voor het geval de  emittent  niet aan zijn financiële verplichtingen kan voldoen – ook wel bekend als wanbetaling.

Bij het vergelijken van  schuld met eigen vermogen, heeft schuld altijd anciënniteit in de uitbetalingsopdracht. Bij het vergelijken van ongedekte schulden met gedekte schulden, heeft gedekte schuld anciënniteit. Bijvoorbeeld, voorraad- voorkeur houders ontvangen uitbetaling voor common-voorraad aandeelhouders  te doen.

1. Gedekte bedrijfsobligaties

Dit is een rangschikkingsstructuur die door emittenten wordt gebruikt om prioriteit te geven aan de uitbetaling van schulden. Bovenaan in deze structuur zou de senior “gedekte” schuld staan waarnaar de structuur is genoemd. Dit in tegenstelling tot structuren waarbij de leeftijd van de schuld bepaalt welke anciënniteit heeft. Als een obligatie wordt geclassificeerd als een  gedekte obligatie, dekt de emittent deze met onderpand. Dit maakt het veiliger (meestal met een aanzienlijk hoger  herstelpercentage ) in het geval het bedrijf in gebreke blijft. Voorbeelden hiervan zijn bedrijven die een gedekte bedrijfsobligatie uitgeven door deze te ondersteunen met activa zoals industriële apparatuur, een magazijn of een fabriek.

2. Senior Secured Obligaties

Elk effect dat in een dergelijke structuur als “senior” wordt bestempeld, is er een die voorrang krijgt op de kapitaalbronnen van een ander bedrijf. In geval van wanbetaling zullen de meest senior effectenhouders altijd de eersten zijn die een uitbetaling ontvangen van de holdings van een bedrijf. Dan zouden die effectenhouders komen wiens effecten als de op een na hoogste in rang worden beschouwd, enzovoort, totdat de activa die worden gebruikt om dergelijke schulden af ​​te betalen, opraken. 

3. Senior ongedekte obligaties 

Senior ongedekte bedrijfsobligaties zijn in de meeste opzichten net als senior gedekte obligaties met één significant verschil: er is geen specifiek onderpand dat ze garandeert. Anders dan dat, genieten dergelijke senior obligatiehouders een bevoorrechte positie in geval van wanbetaling met betrekking tot de uitbetalingsopdracht.

4. Ondergeschikte, achtergestelde obligaties

Nadat de senior effecten zijn uitbetaald, wordt de junior, ongedekte schuld vervolgens uitbetaald van de resterende activa. Dit is een ongedekte schuld, wat betekent dat er geen onderpand bestaat om ten minste een deel te garanderen. Obligaties in deze categorie worden vaak obligaties genoemd.

Dergelijke ongedekte obligaties hebben alleen de goede naam en kredietwaardigheid van de uitgevende instelling als zekerheid. Ondergeschikte of achtergestelde obligaties worden specifiek genoemd voor hun positie in de uitbetalingsopdracht: hun junior of ondergeschikte status betekent dat ze alleen worden uitbetaald na senior obligaties, in geval van wanbetaling.

5. Gegarandeerde en verzekerde obligaties 

Deze obligaties worden in geval van wanbetaling niet gegarandeerd door onderpand, maar door een derde partij. Dit betekent dat in het geval dat de uitgevende instelling niet kan doorgaan met uitbetalen, een derde partij het zal overnemen en zal blijven voldoen aan de oorspronkelijke voorwaarden van de obligatie. Veelvoorkomende voorbeelden van deze categorie van de obligatie zijn gemeentelijke obligaties die worden gedekt door een overheidsentiteit of bedrijfsobligaties die worden gedekt door een groepsentiteit.

Dergelijke verzekerde obligaties hebben het tweede beveiligingsniveau in die zin dat u de kredietwaardigheid van twee afzonderlijke entiteiten hebt in plaats van slechts één waarop u kunt vertrouwen om de obligatie veilig te stellen. Deze tweede entiteit kan echter slechts zoveel zekerheid bieden als haar eigen kredietwaardigheid toelaat, en is dus niet 100% verzekerd. Gegarandeerde of verzekerde obligaties zijn echter veel minder riskant dan niet-verzekerde obligaties, en brengen dus doorgaans een lagere rente met zich mee. Verzekerde obligaties zullen altijd een hogere kredietwaardigheid hebben omdat er twee bedrijven zijn die de obligatie garanderen. Deze zekerheidspremie gaat echter ten koste van een lager eindrendement op de obligatie.

6. Converteerbare obligaties

Sommige uitgevers van bedrijfsobligaties hopen investeerders aan te trekken door converteerbare obligaties aan te bieden. Dit zijn gewoon obligaties die de obligatiehouder kan kiezen om in gewone aandelen om te zetten. Deze aandelen zijn meestal van dezelfde emittent en uitgegeven tegen een vooraf ingestelde prijs, zelfs als de voorraad van de marktprijs is gegroeid sinds de band voor het eerst werd uitgegeven.

De prijs van converteerbare obligaties is iets vloeiender omdat ze worden beoordeeld op basis van de aandelenkoers en de vooruitzichten van het bedrijf op het moment dat ze worden uitgegeven. Omdat deze converteerbare obligaties beleggers uitgebreide opties bieden, hebben ze bovendien doorgaans een lager rendement dan standaardobligaties van dezelfde omvang.

Correlatie met terugvorderingspercentages

Het terugvorderingspercentage voor een bedrijfsobligatie of een soortgelijk type zekerheid verwijst naar het bedrag van de totale waarde van de obligatie. Dit omvat zowel rentebetalingen als de hoofdsom die waarschijnlijk zullen worden teruggevorderd ingeval de emittent in gebreke blijft. Dit terugvorderingspercentage wordt doorgaans uitgedrukt als een percentage dat de waarde tijdens een wanbetaling vergelijkt met die van de nominale waarde van de obligatie. Of, eenvoudiger gezegd: het terugvorderingspercentage is de uitbetalingswaarde van de bedrijfsobligatie in geval van wanbetaling.

Herstelpercentages zijn zeer populair als een manier om beleggers te helpen bij het inschatten van het risico van een verlies dat de bedrijfsobligatie met zich meebrengt, wat doorgaans wordt uitgedrukt als een verlies bij wanbetaling (LGD ). Als een belegger bijvoorbeeld een investering in obligaties (hoofdsom) van $ 100.000 overweegt met een terugwinningspercentage van 30%, zou de LGD 70% zijn. Dit betekent dat in geval van wanbetaling de uitbetaling naar schatting 30% van de hoofdsom of $ 30.000 bedraagt. Dus de LGD in dit voorbeeld is $ 70.000.

De invorderingspercentages kunnen aanzienlijk variëren van obligatie tot obligatie en van emittent tot emittent. Relevante factoren zijn onder meer:

• Het beveiligingstype van een bedrijfsobligatie: obligaties en effecten met een hogere rangorde genieten een hoger herstelpercentage dan achtergestelde instrumenten. In feite is het terugvorderingspercentage van een obligatie recht evenredig met de anciënniteit bij uitbetaling in het geval de emittent in gebreke blijft (hoewel factoren zoals de sector en het onderpand ook belangrijk zijn). Nada Mora, een econoom voor de Federal Reserve Bank of Kansas City, voerde een voorbeeldstudie uit en vergeleek de invorderingspercentages op verschillende schuldinstrumenten en vond de volgende resultaten. Bij het vergelijken van senior gedekte obligaties met senior ongedekte obligaties was het gedekte incassopercentage 56% en het ongedekte incassopercentage 37%. Over het algemeen kunnen beleggers verwachten dat senior gedekte schulden de hoogste invorderingspercentages genieten. De invorderingspercentages van achtergestelde schulden waren 31% en de invorderingsgraad van de achtergestelde schulden was met 27% het laagst.
• Macro-economische omstandigheden: Er zijn verschillende macro-economische omstandigheden die rechtstreeks van invloed kunnen zijn op het herstelpercentage van effecten of bedrijfsobligaties. Deze omvatten het algemene wanbetalingspercentage, de huidige fase van de grotere economische cyclus en algemene liquiditeitsvoorwaarden. Een recessie waarin veel bedrijven in gebreke blijven, kan bijvoorbeeld een negatieve invloed hebben op het herstelpercentage van een effect (dit is duidelijk waargenomen tijdens de financiële crisis van 2008 ).
• Individuele factoren met betrekking tot de emittent: Er zijn factoren binnen het bedrijf zelf die van invloed kunnen zijn op het herstelpercentage van de obligaties en effecten die het uitgeeft. Deze omvatten het algehele schuldniveau, het eigen vermogen en de kapitaalstructuur, om er maar een paar te noemen. In het algemeen komt het hierop neer: hoe lager de schuld / activa-ratio van een bedrijf, hoe hoger het herstelpercentage dat beleggers kunnen verwachten.