Inhoudsopgave
Wat is een index?
Een index is een methode om de prestaties van een groep activa op een gestandaardiseerde manier te volgen. Indexen meten doorgaans de prestatie van een mandje met effecten die bedoeld zijn om een bepaald deel van de markt te repliceren. Dit kan een brede index zijn die de hele markt bestrijkt, zoals de Standard & Poor’s 500 Index of Dow Jones Industrial Average (DJIA), of meer gespecialiseerd, zoals indexen die een bepaalde branche of een bepaald segment volgen.
Belangrijkste leerpunten
- Een index meet de prijsprestaties van een mandje effecten met behulp van een gestandaardiseerde metriek en methodologie.
- Indexen op financiële markten worden vaak gebruikt als benchmarks om de prestatie van een belegging te vergelijken met.
- Passief indexbeleggen is een populaire goedkope manier geworden om het rendement van populaire indices zoals de S&P 500 Index of Dow Jones Industrial Average te repliceren.
Indexen begrijpen
Er worden ook indexen gemaakt om andere financiële of economische gegevens te meten, zoals rentetarieven, inflatie of productie-output. Indexen dienen vaak als benchmarks waartegen de prestatie van het rendement van een portefeuille kan worden beoordeeld. Een populaire beleggingsstrategie, ook wel indexering genoemd, is om te proberen een dergelijke index op een passieve manier te repliceren in plaats van deze beter te overtreffen.
Een index is een indicator of maat voor iets. In de financiële wereld verwijst het doorgaans naar een statistische maatstaf voor verandering in een effectenmarkt. In het geval van financiële markten bestaanaandelen- en obligatiemarktindexen uit een hypothetische portefeuille van effecten die een bepaalde markt of een segment daarvan vertegenwoordigen.(U kunt niet rechtstreeks in een index beleggen.) De S&P 500 Index en de Bloomberg Barclays US Aggregate Bond Index zijn veelgebruikte benchmarks voor respectievelijk de Amerikaanse aandelen- en obligatiemarkten.1 Met betrekking tot hypotheken verwijst het naar een referentierentevoet gecreëerd door een derde partij.
Elke index met betrekking tot de aandelen- en obligatiemarkten heeft zijn eigen berekeningsmethode. In de meeste gevallen is de relatieve verandering van een index belangrijker dan de werkelijke numerieke waarde die de index vertegenwoordigt. Als de FTSE 100-index bijvoorbeeld op 6.670,40 staat, vertelt dat aantal beleggers dat de index bijna zeven keer het basisniveau van 1.000 is.3 Om echter te beoordelen hoe de index is veranderd ten opzichte van de vorige dag, moeten beleggers kijken naar het bedrag dat de index is gedaald, vaak uitgedrukt als een percentage.
Indexbeleggen
Indexen worden ook vaak gebruikt als benchmarks om de prestaties van onderlinge fondsen en exchange-traded funds (ETF’s) te meten. Veel beleggingsfondsen vergelijken bijvoorbeeld hun rendement met het rendement in de S&P 500 Index om beleggers een idee te geven van hoeveel meer of minder de beheerders aan hun geld verdienen dan in een indexfonds.
“Indexeren” is een vorm van passief fondsbeheer. In plaats van dat een fondsportefeuillemanager actief aandelenselectie en markttiming uitvoert – dat wil zeggen: effecten kiezen om in te beleggen en strategieën bepalen wanneer deze moeten worden gekocht en verkocht – bouwt de fondsmanager een portefeuille op waarin de posities de effecten van een bepaalde index weerspiegelen. Het idee is dat door het profiel van de index na te bootsen – de aandelenmarkt als geheel of een breed segment ervan – het fonds ook zijn prestaties zal evenaren.
Aangezien u niet rechtstreeks in een index kunt beleggen, worden indexfondsen gecreëerd om hun prestaties te volgen. Deze fondsen bevatten effecten die sterk lijken op die in een index, waardoor een belegger tegen een vergoeding kan wedden op zijn prestaties. Een voorbeeld van een populair indexfonds is deVanguard S&P 500 ETF (VOO ), die nauw aansluit bij de S&P 500 Index.
Bij het samenstellen van onderlinge fondsen en ETF’s proberen fondssponsors portefeuilles te creëren die de componenten van een bepaalde index weerspiegelen. Hierdoor kan een belegger een effect kopen dat waarschijnlijk zal stijgen en dalen samen met de aandelenmarkt als geheel of met een deel van de markt.
Index voorbeelden
De S&P 500 Index is een van ’s werelds bekendste indexen en een van de meest gebruikte benchmarks voor de aandelenmarkt. Het omvat 80% van de totale aandelen die in de Verenigde Staten worden verhandeld. Omgekeerd is de Dow Jones Industrial Average ook welbekend, maar deze vertegenwoordigt aandelenwaarden van slechts 30 van de beursgenoteerde bedrijven in het land. Andere prominente indexen zijn de Nasdaq 100 Index, Wilshire 5000 Total Market Index, MSCI EAFE Index, en de Bloomberg Barclays US Aggregate Bond Index.
Net als lijfrentes gekoppeld aan een handelsindex. In plaats van dat de fondssponsor probeert een beleggingsportefeuille samen te stellen die de index in kwestie waarschijnlijk nauw zal nabootsen, hebben deze effecten een rendement dat een bepaalde index volgt, maar hebben ze doorgaans limieten voor het rendement dat ze opleveren. Als een belegger bijvoorbeeld een lijfrente koopt die is geïndexeerd aan de Dow Jones en deze heeft een limiet van 10%, zal het rendement tussen 0 en 10% liggen, afhankelijk van de jaarlijkse wijzigingen in die index. Met geïndexeerde lijfrentes kunnen beleggers effecten kopen die meegroeien met brede marktsegmenten of de totale markt.
Hypotheken met een variabele rente hebben rentetarieven die gedurende de looptijd van de lening worden aangepast. De aanpasbare rente wordt bepaald door een marge toe te voegen aan een index. Een van de meest populaire indexen waarop hypotheken zijn gebaseerd, is de London Inter-bank Offer Rate (LIBOR). Als een hypotheek die is geïndexeerd aan de LIBOR bijvoorbeeld een marge van 2% heeft en de LIBOR 3%, is het rentepercentage op de lening 5%.