De internationale geldmarkt
De Internationale Monetaire Markt (IMM) werd geïntroduceerd in december 1971 en formeel geïmplementeerd in mei 1972, hoewel de wortels kunnen worden herleid tot het einde van Bretton Woods door de Smithsonian Agreement uit 1971 en de opschorting van de convertibiliteit van de Amerikaanse dollar in goud.
De IMM Exchange werd gevormd als een afzonderlijke divisie van de Chicago Mercantile Exchange en was vanaf 2009 de op een na grootste futuresbeurs ter wereld. Het primaire doel van de IMM is het verhandelen van valutatermijncontracten, een relatief nieuw product dat eerder door academici werd bestudeerd als een manier om een vrij verhandelde wisselmarkt te openen om de handel tussen landen te vergemakkelijken.
De eerste experimentele futurescontracten omvatten transacties tegen de Amerikaanse dollar, zoals het Britse pond, de Zwitserse frank, de Duitse mark, de Canadese dollar, de Japanse yen en in september 1974 de Franse frank. Deze lijst zou later worden uitgebreid met de Australische dollar, de euro, valuta’s van cross-rate valuta voor futures. Maar deze vroege successen waren niet zonder prijs.
De nadelen van valutafutures
De uitdagende aspecten waren hoe de waarden van IMM-valutacontracten konden worden gekoppeld aan de interbancaire markt – de dominante manier van valutahandel in de jaren zeventig – en hoe de IMM de vrij zwevende beurs kon worden die door academici werd voorgesteld. Clearing -lidfirma’s werden opgericht om op te treden als arbitrageurs tussen banken en de IMM om ordelijke markten tussen bied en laatspreads te vergemakkelijken. De Continental Bank of Chicago werd later ingehuurd als bezorger voor contracten. Deze successen leidden tot een onvoorzien niveau van concurrentie voor nieuwe futures-producten.
De Chicago Board Options Exchange (CBOE) concurreerde en kreeg het recht om ons 30-jarige handel obligatiefutures terwijl de IMM zich het recht voor om de handel bevestigd eurodollar contracten, een 90 dagen rente contract verrekend in contanten in plaats van fysieke levering. Eurodollars kwamen bekend te staan als de “eurocurrency-markt”, die voornamelijk wordt gebruikt door de Organisatie voor olie-exporterende landen (OPEC), die altijd betaling voor olie in Amerikaanse dollars vereiste. Deze cash settlement aspect later zou de weg vrijmaken voor index futures, onder meer wereldwijde aandelenmarkt indexen en de IMM Index. Door afwikkeling in contanten zou de IMM later bekend worden als een “contante markt” vanwege zijn handel in rentegevoelige kortetermijninstrumenten.
Een systeem voor transacties
Met nieuwe concurrentie was een transactiesysteem hard nodig. De CME en Reuters Holdings hebben de Post Market Trade (PMT) opgericht om een wereldwijd elektronisch geautomatiseerd transactiesysteem mogelijk te maken als een enkele verrekeningsentiteit en om de financiële centra van de wereld, zoals Tokio en Londen, met elkaar te verbinden. Tegenwoordig staat PMT bekend als Globex, dat niet alleen clearing maar ook handelaren over de hele wereld mogelijk maakt. In 1975 werden Amerikaanse T-bills geboren die in januari 1976 op de IMM werden verhandeld. T-bill-futures begonnen in april 1986 te handelen met goedkeuring van de Commodities Futures Trading Commission (CFTC).
De opkomst van de forexmarkt
Het echte succes zou komen in het midden van de jaren 1980, toen opties begon de handel op valuta futures. In 2003 had de valutahandel een nominale waarde van $ 347,5 miljard bereikt.
De jaren negentig waren een periode van explosieve groei voor de IMM vanwege drie wereldgebeurtenissen:
- Bazel I in juli 1988. Depresidenten van de Europese Centrale Bank van 12 landenkwamen overeen om de richtlijnen voor banken te standaardiseren. Het bankkapitaal moest gelijk zijn aan 4% van de activa.
- Europese Akte 1992 Hierdoor kon niet alleen kapitaal vrijelijk over de nationale grenzen stromen, maar konden ook alle banken in om het even welk EU land vestigen.
- Basel II Deze is erop gericht om risico’s te beheersen door verliezen te voorkomen, waarvan de realisatie nog in uitvoering is.
De rol van een bank is om geld van spaarders naar leners te kanaliseren. Met dit nieuws daden, zou deposanten overheden, overheidsinstellingen en multinationale ondernemingen. De rol van banken in deze nieuwe internationale arena ontplofte in om aan de eisen van de financiering voldoen aan kapitaaleisen, nieuwe lening structuren en nieuwe rente structuren zoals ’s nachts de rente op leningen; IMM werd in toenemende mate gebruikt voor alle financiële behoeften.
Plus, werd een hele reeks van nieuwe trading instrumenten, zoals geldmarkt geïntroduceerd swaps te vergrendelen of te verminderen financieringskosten en swaps voor arbitrage tegen futures of hedge risico. Valutaswaps zouden pas in de jaren 2000 worden ingevoerd.
Financiële crises en liquiditeit
In financiële crisissituaties moeten centrale bankiers liquiditeit bieden om markten te stabiliseren, omdat risico kan worden verhandeld tegen premies ten opzichte van de streeftarieven van een bank, geldrentes genaamd, waar centrale bankiers geen controle over hebben. Centrale bankiers verschaffen vervolgens liquiditeit aan banken die de rente verhandelen en controleren. Dit worden repo-tarieven genoemd en ze worden verhandeld via de IMM. Repo markten stellen deelnemers in staat om snel te herfinancieren op de interbancaire markt, onafhankelijk van kredietlimieten, om het systeem te stabiliseren. Een lener verpandt gesecuritiseerde activa zoals aandelen in ruil voor contanten om zijn activiteiten voort te zetten.
Aziatische geldmarkten en de IMM
Aziatische geldmarkten sloten zich aan bij de IMM omdat Aziatische regeringen, banken en bedrijven zaken en handel sneller moesten faciliteren in plaats van deposito’s in Amerikaanse dollars van Europese banken te lenen. Aziatische banken, zoals Europese banken, werden opgezadeld met in dollar luidende deposito’s omdat alle transacties in dollar luidden als gevolg van de dominantie van de Amerikaanse dollar. Er waren dus extra transacties nodig om de handel in andere valuta, met name euro’s, te vergemakkelijken. Azië en de EU zouden niet alleen een explosie van handel delen, maar ook twee van de meest verhandelde valuta’s ter wereld op de IMM. Om deze reden wordt de Japanse yen genoteerd in Amerikaanse dollars, terwijl eurodollar-futures worden genoteerd op basis van de IMM-index, een functie van de driemaands LIBOR.
De IMM Index basis van 100 wordt afgetrokken van de driemaands LIBOR aan die ervoor zorgen dat biedprijzen zijn onder de laatprijs. Dit zijn normale procedures die worden gebruikt in andere op grote schaal verhandelde instrumenten op de IMM om marktstabilisatie te verzekeren.
Het komt neer op
Vanaf juni 2000 is de IMM overgeschakeld van een non-profitorganisatie naar een entiteit met winst, lidmaatschap en aandeelhouder. Het wordt geopend voor handel om 8:20 Eastern Time om de belangrijkste economische publicaties van de VS te weerspiegelen die om 8:30 uur zijn gemeld. Banken, centrale bankiers, multinationals, handelaars, speculanten en andere instellingen gebruiken allemaal hun verschillende producten om te lenen, uit te lenen, te verhandelen, winst te maken, te financieren, te speculeren en risico ’s af te dekken.